قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :
افسوس براي لحظات بي حاصل عمر
ما مِن ساعةٍ تَمُرُّ بابنِ آدَمَ لَم يَذكُرِ اللَّهَ فيها الّا حَسِرَ علَيها يَومَ القيامَةِ. (4/1840؛ كنزالعمال: 1819)هر لحظه اي كه بر فرزند آدم بگذرد و او در آن لحظه به ياد خدا نباشد، در روز رستاخيز براي آن لحظه افسوس ميخورد.
ياد كنندگان خدا
الذاكِرُ في الغافِلينَ كالمُقاتِلِ في الفارِّينَ.(4/1842؛ مكارم الاخلاق: 2/373)
كسي كه در ميان غافلان، به ياد خدا باشد، مانند كسي است كه در ميان فراريان ميجنگد.
لب تشنه نمردن ذاكر خدا
كُلُّ أحَدٍ يَموتُ عَطْشانَ الّا ذاكِرَ اللَّهِ.(4/1844؛ بحار: 81/240)
هر كسي لب تشنه ميميرد، مگر ذاكر خدا.
شفاي قلب ها
ذِكرُ اللَّهِ شِفاءُ القُلوبِ.(4/1850؛ كنزالعمال: 1751)
ياد خدا، شفاي دل هاست.
عامل دور ماندن از نفاق
مَن أكثَرَ مِن ذِكرِ اللَّهِ فقد بَرِيَ مِنَ النِّفاقِ.(4/1852؛ الفردوس: 3/564)
هر كه خدا را بسيار ياد كند، از نفاق به دور ماند.
محبوب خدا
مَن أكثَرَ ذِكرَ اللَّهِ أحَبَّهُ.(4/1852؛ بحار: 93/160)
هر كه بسيار به ياد خدا باشد، خداوند دوستش بدارد.
ياد خدا در مواقع خاص
اُذكُرِ اللَّهَ عِندَ هَمِّكَ اذا هَمَمتَ، وعِندَ لِسانِكَ اذا حَكَمتَ، وعِندَ يَدِكَ اذا قَسَمتَ.(4/1854؛ بحار: 77/171)
هرگاه اندوهي به تو دست داد خدا را به ياد آر، هرگاه خواستي داوري كني، خدا را به ياد زبان خود بياور و هرگاه خواستي چيزي را تقسيم كني خدا را به دست خود ياد آوري كن.
ياد خدا به هنگام خشم
أوحَي اللَّهُ الي نبيٍّ مِن أنبيائهِ: ابنَ آدَمَ، اذكُرنِي عِندَ غَضَبِكَ أذكُرْكَ عِندَ غَضَبِي، فلا أمحَقُكَ فيمَن أمحَقُ.(4/1854؛ بحار: 75/321)خداوند به يكي از پيامبرانش وحي فرمود كه: اي پسر آدم ! در هنگام خشم به ياد من باش (و آن را كنترل كن)، تا من نيز در هنگام خشم خود به ياد تو باشم و تو را با ديگران هلاك نگردانم.
فرمانبري، ذكر خدا ست
مَن أطاعَ اللَّهَ عزّ و جل فَقَد ذَكَرَ اللَّهَ وان قَلَّتْ صلاتُهُ وصِيامُهُ وتلاوَتُهُ لِلقرآنِ.(4/1856؛ بحار: 77/86)
هر كس خداوند عزّ و جل را فرمان برد، خدا را ياد كرده است، هرچند نماز خواندن و روزه گرفتن و قرآن خواندنش اندك باشد.
بهترين ذكر
خيرُ الذِّكرِ الخَفِيُّ.(4/1866؛ كنزالعمال: 1929)
بهترين ذِكر، ذِكر خفيّ است.
برتري ياد خدا بر همه چيز
لا تَختارَنَّ عَلي ذِكرِ اللَّهِ شَيئاً فانّهُ يقولُ: «وَلَذِكْرُ اللَّهِ أكْبَرُ». (4/1838؛ بحار: 77/107)هيچ چيزي را بر ياد خدا ترجيح مده؛ چه آن كه او ميفرمايد: «وياد خدا بزرگ تر است».
فضيلت ياد خدا
لَيسَ عَمَلٌ أحَبَّ الي اللَّهِ تعالي ولا أنجي لِعَبدٍ مِن كُلِّ سيّئةٍ في الدنيا والآخِرَةِ مِن ذِكرِ اللَّهِ. قيلَ: ولا القتالُ في سبيلِ اللَّهِ ؟ قالَ: لولا ذِكرُ اللَّهِ لم يُؤمَرْ بالقِتالِ. (4/1838؛ كنزالعمال: 3931)
هيچ عملي نزد خداوند متعال محبوب تر و هيچ عاملي در نجات بنده از هر گناهي در دنيا و آخرت، مؤثرتر از ذكر خدا نيست. عرض شد: حتّي جنگ در راه خدا ؟ فرمود: اگر ياد خدا در ميان نبود، دستور جنگ داده نميشد.
گردش در باغ هاي بهشت
ارْتَعوا في رياضِ الجنّةِ. قالوا: يا رسولَ اللَّهِ، وما رِياضُ الجنّةِ ؟ قالَ: مَجالِسُ الذِّكرِ. (2/744؛ بحار: 93/163)
در باغ هاي بهشت گردش كنيد. عرض كردند: اي رسول خدا ! باغهاي بهشت چيست ؟ فرمود: مجالس ذكر.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید