قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :
سود رساني به مؤمن
خَصلَتانِ ليسَ فَوقَهُما مِنَ البِرِّ شَيءٌ: الايمانُ بِاللَّه والنَّفعُ لِعبادِ اللَّهِ، وخَصلَتانِ لَيسَ فَوقَهُما مِنَ الشَّرِّ شَيءٌ: الشِّركُ بِاللَّهِ والضُّرُّ لِعِبادِ اللَّهِ. (6/2696؛ بحار: 77/137/77)دو كار است كه هيچ خوبي بالاتر از آن دو نيست: ايمان به خدا و سود رساندن به بندگان خدا. و دو كار است كه بالاتر از آن دو، بدي وجود ندارد: شرك ورزيدن به خدا و گزند رساندن به بندگان خدا.
بهشت، پاداش كوچك ترين خدمت در حق برادران ديني
دَخَلَ عَبدٌ الجَنَّهَ بِغُصنٍ مِن شَوكٍ كانَ عَلي طَريقِ المُسلِمينَ فأماطَهُ عَنهُ. (8/3694؛ امالي طوسي: 673)بندهاي به سبب برداشتن شاخه خاري از سر راه مسلمانان، به بهشت رفت.
پاداش خدمت رساني
مَن بَني عَلي ظَهرِ الطَّريقِ ما يَأوي عابِرَ سَبيلٍ بَعَثَهُ اللَّهُ يَومَ القِيامَةِ عَلي نَجيبٍ مِن دُرٍّ، ووَجهُه يُضيءُ لأِهلِ الجَنَّةِ نوراً.(8/3694؛ ثواب الاعمال: 3)هركس در كنار راه، سرپناهي براي رهگذران بسازد، خداوند در روز قيامت او را سوار بر شترِ اصيلي از مرواريد محشور فرمايد، در حالي كه چهرهاش براي بهشتيان نور افشاني ميكند.
بهشت، منزل خدمت رسانان
مَن رَدَّ عَن قَومٍ مِنَ المُسلِمينَ عادِيهَ ماءٍ أونارٍوَجَبَت لَهُ الجَنَّهُ.(8/3694؛كافي:5/55)هر كس از آسيب سيلاب يا آتش سوزي به گروهي از مسلمانان جلوگيري كند، بهشت بر او واجب گردد.
سرور بودن خدمتگزاران به مردم
سَيِّدُ القَومِ خادِمُهُم.(6/2614؛ كنزالعمال: 17517)سرور قوم، خدمتگزار آن هاست.
خدمت رساني به مؤمن
أيُّما مُسلمٍ خَدَمَ قَوماً مِن المُسلمينَ الّا أعْطاهُ اللَّهُ مِثْلَ عَدَدِهِم خُدّاماً في الجَنّةِ. (3/1378؛ كافي: 2/207)هر مسلماني كه گروهي از مسلمانان را خدمت كند، خداوند به تعداد آنان در بهشت به او خدمتكار دهد.
فضيلت خدمت به مؤمن
خِدْمَةُ المؤمنِ لأخيهِ المؤمنِ دَرَجةٌ لا يُدْرَكُ فَضْلُها الّا بمِثْلِها. (3/1378؛ مستدرك الوسايل: 12/429)خدمت كردن مؤمن به برادر مؤمنش مقامي است كه فضيلت و ثواب آن جز با همانند آن (خدمت متقابل) به دست نيايد.
بر آوردن نياز مؤمن
مَن مَشي في عَونِ أخيهِ ومَنْفعتِهِ فلَهُ ثَوابُ الُمجاهِدينَ في سبيلِ اللَّهِ. (3/1318؛ ثواب الاعمال: 340)كسي كه براي كمك به برادر خود و سود رساندن به او قدمي بردارد، پاداش مجاهدان در راه خدا را دارد.
ثواب يك عمر عبادت در يك عمل
مَن قضيلأخيهِ المؤمنِ حاجَةً كانَ كمَنْ عَبدَ اللَّهَ دَهرَهُ.(3/1318؛ امالي طوسي: 481)هركس يك نياز برادر مؤمن خود را برآورَد، مانند كسي است كه همه عمر خويش را به عبادت خدا گذرانده باشد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید