خون[ريزي]، اولين عنوان داوري در قيامت
أوَّلُ ما يُقضي بينَ الناسِ يَومَ القِيامَةِ في الدِّماءِ.(10/4766؛ كنزالعمال: 39887)در روز قيامت نخستين چيزي كه درباره آن ميان مردم داوري مي شود، خون است.
ارزش خون انسان در نزد خداوند
لَزَوالُ الدنيا جَميعاً أهوَنُ علَياللَّهِ مِن دَمٍ سُفِكَ بغيرِ حَقٍّ. (10/4768؛ الترغيب والترهيب: 3/293)اگر همه دنيا نابود شود، نزد خدا اهميتش كمتر از خوني است كه بنا حقّ ريخته شود.
ارزش خون مؤمن
يا أيُّها الناسُ، أيُقتَلُ قَتيلٌ و أنا بَينَ أظهُرِكُم لا يُعلَمُ مَن قَتَلَهُ ؟! لو أنّ أهلَ السماءِ والأرضِ اجتَمَعُوا علي قَتلِ رجُلٍ مُسلمٍ لَعَذَّبَهُم اللَّهُ بلا عَددٍ ولا حِسابٍ. (10/4770؛ كنزالعمال: 39952)اي مردم ! من در ميان شما باشم و جنازه مقتولي پيدا شود و قاتلش معلوم نباشد ؟! اگر اهل آسمانها و زمين در كشتن مرد مسلماني هم داستان شوند، هر آينه خداوند همه آنان را، بي شمار و بي حساب، عذاب دهد.
نااميدي در قيامت، پيامد شركت در قتل مؤمن
مَن أعانَ علي قَتلِ مؤمنٍ بشَطرِ كَلِمَةٍ لَقِيَ اللَّهَ يَومَ القِيامَةِ مَكتوبٌ بينَ عَينَيهِ: آيِسٌ مِن رَحمَةِ اللَّهِ.(10/4770؛ كنزالعمال: 39895)هر كس با نيم كلمه حرف، در كشتن مؤمني كمك كند، روز قيامت خدا را ديدار كند در حالي كه بر پيشانيش نوشته شده است: نوميد (و محروم) از رحمت خدا.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید