تهمت
سزاي تهمت به مؤمن
مَن بَهَتَ مؤمناً أو مؤمنةً أو قالَ فيهِ ما ليسَ فيهِ أقامَهُ اللَّهُ تعالي يومَ القيامةِ علي تَلٍّ مِن نارٍ حتّي يَخرُجَ مِمّا قالَهُ فيهِ.(2/592؛ بحار: 75/19)هر كس به مرد يا زن مؤمن بهتان زند يا درباره او چيزي بگويد كه از آن مبراست، خداوند در روز رستاخيز وي را بر تلّي از آتش نگه دارد تا از حرف خود درباره او برگردد.
پرهيز از مواضع تهمت
أولي النّاسِ بالتُّهْمةِ مَن جالَسَ أهلَ التُّهْمهِ.(2/632؛ امالي صدوق: 28)سزاوارترينِ مردم به تهمت كسي است كه با متهمان و (افراد مظنون) همنشيني كند.
ترحم
سزاواران به مهر ورزي و ترحم
اِرحَمُوا عَزيزاً ذَلَّ، وغَنِيّاً افتَقَرَ، وعالِماً ضاعَ في زمانِ جُهّالٍ. (4/1996؛ بحار: 74/405)
به عزيزي كه خوار گشته و توانگري كه تهيدست شده و دانشمندي كه در روزگار نادانان تباه گرديده است، مهرباني كنيد.
رحمت آوردن بر بيچارگان
اِرحَمِ المَساكينَ.(4/1996؛ كنزالعمال: 5983)
با مستمندان مهرباني كن.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید