بخشندگي، صفت الهي
السَّخاءُ خُلُقُ اللَّهِ الأعظَمُ.(5/2426؛ كنزالعمال: 15926)بخشندگي خوي بزرگ خداوند است.
نزديك بودن انسان بخشنده به خداوند
السَّخِيُّ قَريبٌ مِنَ اللَّهِ، قريبٌ مِن الناسِ، قَريبٌ مِن الجَنَّةِ. (5/2428؛ بحار: 73/308)شخص بخشنده به خدا، نزديك است؛ به مردم نزديك است؛ به بهشت نزديك است.
تَجافَوا عن ذَنبِ السَّخِيِّ فانَّ اللَّهَ آخِذٌ بيدِهِ كُلَّما عَثَرَ.(5/2430؛ كنزالعمال: 16212)
از خطاي بخشنده درگذريد؛ زيرا كه هر بار بلغزد، خداوند دست او را ميگيرد
برترين بخشندگي
أجْوَدُ النّاسِ مَن جادَ بنَفسِهِ ومالِهِ في سبيلِ اللَّهِ.(2/910؛ نوادر راوندي: 20)بخشنده ترينِ مردمان كسي است كه جان و مال خود را در راه خدا ببخشد.
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید