در ايران باستان حجامت و مشت و مال به جاي طب سوزني به کار ميرفته است و اطبا از فرو بردن سوزنهاي آلوده در بدن خودداري ميکردند.
اصل طب سوزني از آنجا گرفته شد که در عصر قبل از تاريخ متفکران متوجه شدند که وقتي سربازي در ميان جنگ مورد اصابت سنگ يا چاقو و شمشير قرار ميگيرد و زخمي برميدارد به علت همين زخم بسياري از بيماريهاي او بهبود مي يابد. اين کشف بزرگ به آنها آموخت که با فرو بردن سوزن و تيغ زدن ميتوان برخي از امراض را شفا بخشيد و به همين علت 2600 سال قبل از ميلاد مسيح سوزنهاي فلزي و شاخهاي حجامت و چين و ايران وارد اصول مداوا گرديد.
پزشکان جديد فلسفه حجامت را گرفتن خون و جلوگيري از فشار زياد ميدانند در صورتي که حقيقت چيز ديگري بوده و کاملا با طب سوزني ارتباط و شباهت داشت.
چيني ها در بدن انسان 600 نقطه اسرار آميز پيدا کرده بودند و اطباي سنتي ايران نيزنقاط مختلفي از بدن را براي حجامت پيدا کرده و هر ناحيه را براي معالجه يک مرض مخصوص حجامت ميکردندو اين روش که در ايران قبل از اسلام معمول بود، پس از ظهور اسلام همچنان برقرار ماند و و قسمتي از دستورات آن وارد کتب مذهبي گرديد و ما امروز ميتوانيم قسمتي از آنرا در کتاب طب الرضا که منسوب به امام رضا (ع) را مطالعه کنيم.
علاوه بر حجامت مشت و مال گردن و ماساژ اطراف اين حفره (نقره) جهت درمان سردرد هم مفيد بوده ، و حجامت احذعين ناراحتيهاي چشم و صورت را درمان ميکندو به جريان خون در عضلات سر آرامش ميبخشد.
احذعين دورگي هستند که در پشت گردن به چپ و راست کشيده شده اند، براي درمان جوشهاي دهان و لثه، حجامت را در زير چانه و انجام ميدادند، حجامت در محل معروف به حجامتگاه که در بين دو کتف در پشت قرار دارد براي نجات انسان از خفقان و تنگي نفس و التهاب بود، مخصوصا التهابي که نتيجه امتلا معده و زيادي حرارت بدن باشد.
حجامت بر روي ساق پاها براي عوارض امعا و دردهاي کليه و اختلال مثانه و رحم و خونريزي رحمي زياد توصيه و تجويز ميشد اين نوع حجامت براي درمان کورکها و دملهاي جلدي هم نافع بود.