اسم من ((كنار)) است ، و ميوه درخت سدر مي باشم . ميوه مرا به فارسي ((كنار)) و به عربي ((نبق )) مي گويند، و كوهي آن زال نام دارد كه اعراب آن را ضال مي نويسند - از ميوه هاي خنك هستم و از نظر شكل و خواص شبيه زالزالك مي باشم . داراي تانن - يك صمغ - جوهر زردك - يك نوع قند و ويتامين هاي آ - ب - و ث مي باشم . جمع كننده معده و نرم كننده سينه بوده ، ميوه رسيده من ارزش غذايي زيادي ندارد، بلكه منافع آن بيش از خاصيت غذايي آن است . معذلك مردمان جنوب ايران شكم خود را با ميوه ي من سير مي كنند. دويست و پنجاه گرم ميوه ي من مسهل صفر است . عطش را فرو مي نشانم و ميوه ترش من صفرابر بسيار خوبي است . آب ميوه ي شيري من بازكننده سينه و معده است و كشنده كرم نيز مي باشد. ميوه نارس من زياد تانن دارد، و شكم را جمع مي كند. اگر مرا خشك كرده ، و بعد آسيا نماييد، آرد آن جهت اسهال و زخم معده مفيد است . يك قاشق از اين آرد را با شربت ميل نماييد و از منافع آن استفاده كنيد. از مغز دانه هاي ميوه ي من شيره بكشيد، تب را پايين مي آورد و حرارت خون و صفرا را فرو مي نشاند و براي حصبه و مطبقه مفيد است ، مطبوخ هسته هاي ميوه من ، قابض بوده و ضماد كوبيده ي آن جهت شكستگي اعضا و تقويت آنها مفيد است . و ماليدن جوشانده غليظ آن جهت سستي اعضا و تقويت آنها سودبخش مي باشد - از اين ضماد به عضلات پاهاي اطفال بازيگوش كه زياد در حركت مي باشند بماليد، تا رفع خستگي آنها شود. ضماد شكوفه من در حمام جهت معالجه امراض جلدي توصيه شده است .
در بعضي از كتابهاي قديمي نوشته اند، اگر دانه ي مرا در گلاب بخيسانيد و بعد بكاريد، ميوه من معطر مي شود و اگر در عسل بخيسانيد، شيرين خواهد شد. اين موضوع به هيچ وجه صحت ندارد، و از اشتباهات است . قبل از پيدايش صابون ، شستشو با برگ درخت من در دنيا معمول بود - ضماد برگ من و شستشو با آن جهت بثورات جلدي و زخم هاي پوستي و گرفتن چرك بدن و تقويت مو و جلوگيري از ريزش آن ، و تقويت اعصاب و از بين بردن شپش و شپشك سودمند است . ضماد برگ من ، جهت سر باز كردن و فرونشاندن اورام گرم تجويز شده است . جوشانده برگ تازه و خشك من هم جهت ورم هاي گرم نافع است . از خاك اره چوب من ، جهت جلوگيري از خونريزي مي توان استفاده كرد و خوردن آن نيز از خونريزي معده جلوگيري مي كند اسهال و استسقا را معالجه مي كند. تنقيه جوشانده چوب من جهت زخم معده و روده مفيد است . ماليدن اين جوشانده روي زخم هاي آبله منافع زياد دارد، اكثر فقرا و جوكيان هند، ريشه ي مرا از زمين در آورده ، آن را شسته و پوست آن را خراشيده و در آب مي جوشاند و بعد صاف كرده ، مجددا حرارت مي دهند تا غليظ شود، اين شربت رنگ رخساره را باز مي كند، و شكم را سير مي نمايد و بدن آنها را كه غذاي زياد نمي خورند چاق و فربه نگاه مي دارد.