اسم من ماميران است . به من ميرميران - مرميران و ماميرون هم گفته اند. در كتاب هاي قديمي عروق الصفر - بقله الخطايف - شجره الخطايف - كليدونيون - خالدونيون - كاليدونيون - عروق الصباقين - حشيه الصفراء و عروق الزعفران ذكر كرده اند. زادگاه اوليه من خراسان و هند است .
نوع خراساني من تيره رنگ مي باشد. با اينكه من از خانواده خشخاش و زردچوبه از خانواده زنجبيل است ، معذلك عده اي مرا برادر زردچوبه مي دانند. گل و كاسه گل من زرد رنگ است . اگر خراشي به پوست شاخه هاي من وارد شود شيرابه اي نارنجي رنگ با طعم سوزنده و تلخ خارج مي شود كه مسهلي بسيار قوي است . انساج گياه من داراي تركيبات متعدد دارويي است . عصاره مرا جهت از بين بردن زگيل به كار مي برند، و سابقا براي از بين بردن تومورهاي سرطاني تجويز مي شد، و چنانچه آنرا در اطراف غدد سرطاني تزريق نمايند، اثري عالي دارد، شيرابه ي من ضد خنازير، مقوي كبد، قي آور و مسهل قوي است . ريشه ي من كه خيلي مؤثر مي باشد داراي چندين عامل دارويي است و در صنعت داروسازي ، بسياري از داروهاي اختصاصي چشم را از تركيبات من مي گيرند. سابقا سرمه ي من جهت معالجه ناخنه ي چشم به كار مي رفت (ناخنه يا ناخنك بيماري چشمي است و عبارت است از پيدا شدن غشايي مثلثي شكل از نسج ملتحمه كه در گوشه چشم پديدار مي شود و به طرف قرنيه پيش مي رود و ديد چشم را مانع مي شود. معالجه اين عارضه فعلا با عمل جراحي انجام مي گيرد و سابقا چنانچه گفته شد به وسيله ي ماميران درمان مي گرديد) من ضد عفوني كننده ي جلدي و تاول آور مي باشم . ماليدن من با عسل يا سركه جهت پاك كردن سفيدك - كك و مك - برص و پاك كردن لكه هاي جلدي به كار مي رود. مقدار خوراك من 5/2 گرم مي باشد.
پس از معرفي ماميران يكي از پزشكان به نويسنده ي زبان خوراكيها اطلاع داد كه با تزريق نوع خراساني ماميران در اطراف تومور سرطاني نتيجه اي اميدبخش گرفته است .