نام فارسي من ((جو)) و عربي من ((شعير)) است . در گذشته كه قيمت من از گندم ارزان تر بود، عده اي ، گندم نماي جو فروش بودند ولي حالا قضيه معكوس شده و گندم را بطور تقلب با دانه هاي من مخلوط مي كنند. خواص غذايي گندم بيشتر از من و خواص درماني من بيشتر از گندم است . من برخلاف گندم ، خون را ترش نمي كنم و سبوس من ماده ضد كلسيم ندارد. سبوس من از گندم بيشتر و سخت تر است و از اين رو در تغذيه گندم بر من مزيت پيدا كرده است ، معذلك بعضي از يبوست ها با خوردن من برطرف مي شود، ولي نبايد در خوردن من افراط كرد و بايستي سبوس هاي درشت آرد مرا گرفت و الا توليد اسهال مي نمايم . من به علت داشتن انواع ويتامين هاي ((ب )) زياد و همچنين اثر نيكويي كه در پرورش ميكربهاي مولد ويتامين ب در معده و روده ها دارم ، مفيد بوده و از سفيد شدن مو و بالا رفتن چربي خون جلوگيري مي كنم . دانه هاي من داراي يك عامل زنده به نام مالتاز بوده ، و با كمك آن مي توانم نشاسته ي خود را تبديل به قند جو نمايم . من داراي ده درصد مواد ازته - دو درصد چربي - 70 درصد مواد نشاسته اي و سلولز هستم و نيز داراي فسفر، كلسيم و آهن و ويتامين هاي ((ب )) مي باشم . جوشانده دانه هاي من به علت داشتن مواد صمغي متورم گرديده سينه و امعاء را نرم مي كند، مخصوصا اگر در شير جوشيده شده باشد.
جوشانده ي بيست در هزار من به علت داشتن مواد صمغي و نرم كننده از قديم براي غرغره در امراض گلو توصيه شده است .

مالت
من نوعي سمنو هستم كه از جوي سبز كرده بدست مي آيم و براي تهيه من جو را سبز كرده جوانه آنرا گرفته و جوي آنرا جوشانده عصاره كشي كرده و در خلاء غليظ مي كنند. من داراي 50 درصد قند جو، ده درصد قند معمولي ، 21 درصد دكسترين - 1/3 درصد مواد سفيده اي - 5/5 درصد اسيد فسفريك هستم . عصاره من محلل بوده ، ترشحات غدد مخصوصا شير را زياد مي كند و به علت داشتن ويتامين هاي ((ب 1)) و ((پ ب )) بسيار مفيد مي باشد.
در جوانه ي من ماده اي وجود دارد كه ميكرب وبا را از بين مي برد و از آن در صنعت داروسازي ماده اي مي گيرند كه ضد بيماري وبا مي باشد اين ماده ضد عفوني كننده كه ((هوردين )) نام دارد، براي امراض روده اي مخصوصا انواع حصبه و اسهال بسيار سودمند مي باشد. سرمه آن در ورم ملتحمه چشم نيز بكار مي رود. جوانه اي جوهر داراي ماده اي است كه قند خون را پايين مي آورد و ساختمان اثر آن شبيه انسولين است .

ماءالشعير
از جوشاندن جو در آب مايعي بدست مي آيد كه آنرا ماءالشعير نامند. اين مايع خنك كننده بوده مسكن فشار خون - صفرا و اخلاط سوخته و تب هاي گرم است . مسكن حرارت باطني و حرارت جگر و عطش مفرط است ، مولد خون پاك بوده و براي امراضي چون - سل - دق - زخم روده - ذات الجنب و سر درد توصيه و تجويز مي شو. اثر آن در معالجه سرفه هاي خشك بسيار زياد است .
چاودار
فارسي من چاودار است ، به من ديوك ديرك - جودار - جودر - جودره - ديله و بارنج هم مي گويند. منشا اوليه من ايران و افغانستان است . من در اراضي خشك گچي كه در آن گندم نامرغوب مي رويد روييده مي شوم و مقاومت بوته ي من در برابر سرما زياد است و بيشتر در نواحي كوهستاني به عمل مي آيم آرد من داراي 60 درصد نشاسته - 5/1 درصد مواد چربي و نيز داراي فسفر - پتاسيم - سيليس - آهن - مس و چندين مواد و تركيب مفيد مي باشم . علاوه بر تغذيه از من به عنوان نرم كننده معده و سينه استفاده مي كنند.
جوشانده ي 50 تا 80 گرم بلغور من در يك ليتر آب اثر مفيد در يبوست هاي مزمن و دل درد كهنه دارد.