فارسي من براسيون است ، و معرب آن فراسيون مي باشد. من در كنار جاده ها، نقاط باير غالب نواحي آسيا و اروپا و افريقا و جزاير قناري مي رويم .
در ايران ، در اطراف تهران - نواحي البرز - اطراف كرج - نواحي شمال ايران - لاهيجان - بندرگز - اراك - تفرش - كرمان - خراسان - سمنان بين فشم و سرخه - بين بجنورد و مراد تپه - و شريف آباد مشهد بطور خودرو مي رويم . در طب سنتي ايران مرا به عنوان خلطآور و ازدياد ترشح صفرا و ضد عفوني كننده ي مجاري تنفسي به كار مي برند.
من پادزهر قارچهاي سمي هستم و خطر من براي سقط جنين زياد است ، جوشانده ي من با انجير و عسل اثري نيكو در معالجه تنگي نفس و آسم دارد، و با شربت بنفشه جهت زخم ريه و التيام آن مفيد است . سرمه ي عصاره من در چشم بهترين دارو جهت از بين بردن زردي آن است كه در اثر يرقان به هم رسيده باشد. زياده روي در خوردن من ، براي كليه و مثانه خوب نيست و توليد خون در ادرار مي نمايد. چون مرا در آب انگور خيسانده و سه ماه نگاهداري نمايند، و بعد صاف كنند، شرابي بدست مي آيد كه در معالجه امراض سينه و پاك كردن آن از اخلاط نافع است ، در طب جديد اين خواص مورد تاءييد است و بيشتر جهت تحريك اشتها در مسلولين تجويز مي شود. در طب عوام جهت مداواي تب و نوبه مصرف مي شود.