وسواس

 عبارت است از اندیشه و افکار و تصورها یا تکانه های تکرار شونده و پایای که مغایر با خود آگاهی باشد به این معنی که فرد حس نمی کند که آنها را با اراده خود بوجود آورده، بلکه افکاری هستند که به خودآگاهی او هجوم آورده اند و بی معنی و ناخوشایند می باشند.

اعمال وسواسی هدف اصلی نیستند؛ بلکه به منظور ایجاد بعضی رویدادها و موقعیت ها (آرامش و رهایی از تنش و اضطراب) انجام می شوند؛ بعنی، لذتی ندارند؛ بلکه برای رهایی از استرس انجام می شوند.


نشانه های وسواس

- از فکر ازدواج هراس دارند؛ چون اسیر رفتار ضدجمعی خود بوده و سعی در اختفای رفتار خود از دیگران دارند.

- معمولا هوش بالایی دارند.

- شک و تردید از علائم برجسته آن است.

- موضوعات و شکل های مهم آن عبارتست از: "افکار خشن، شک و حرف های قبیح مذهبی"

- اعمال اجباری مثل: "شمردن، شستن، بازبینی مکرر، دست زدن و لمس کردن، نظم شدید، ترس از کثافت و میکرب"

- وسواسی ماهیتی غیر اجتماعی دارد.

- معمولاً از تنوع رفتار بی بهره بوده و شکل ثابت و تکراری در برنامه زندگی دارند.

 - افکار را نشخوار نموده و معمولاً به جنبه های افراطی توجه داشته و راه حلی پیشنهاد نمی کنند.

- افسردگی و اضطراب از علائم شایع وسواس است.

- قبل از شروع وسواس، تیپ ویژه ای مثل: "بسیار خشک، مقید، منظم، دقیق، محتاط و با ملاحظه زیاد" بوده است.

 

سبب های وسواس

- در کودکی و نوجوانی دچار سخت گیری و اجبار مربیان (بویژه والدین) بوده است.

- در کودکی مربیان پرتوقع و کیفر دهنده شدید داشته است.

- احتمالاً یکی از والدین، با نظم شدید و دارای وسواس بوده است.

 

روش های درمان وسواس

- وجود خانواده آرام و روابط خوب و مهربان و محترمانه از شرایط سرعت بهبودی می باشد.

- رفتار درمانی (حساسیت زدایی) از شیوه های موفق می باشد.

- روان درمانی و روان کاوی سبک مفید است.