تاکنون انجام چنین کاری با خود، عوارض جانبی تخریب سلول را دربرداشت اما محققان دریافتند که می‌توان سلول را با افزودن مقدار کمی سیترات تثبیت کرد.

این ماده از اسید سیتریک که در لیمو و پرتقال وجود داشته، ساخته می‌شود.

این کار بخشی از یک پروژه جاری است که هدف آن بررسی چگونگی شکل‌گیری حیات اولیه در زمین از مجموعه‌ای از مولکولهای بیجان است.

برای بازسازی این رویداد، محققان به آزمایش پیش‌سلولها پرداختند که در اصل حبابهایی از اسیدهای چرب هستند. این پیش‌سلولها، نسخه‌های خامی از سلولهای سازنده همه موجودات مدرن هستند. آنها علیرغم فقدان هرگونه ماشین‌آلات پیچیده سلولی می‌توانند با تقسیم سلولی و تشکیل پیش‌سلولهای دختر، تکثیر شوند.

اولین گونه حیات بر روی زمین احتمالا بجای دی‌ان‌ای از آر‌ان‌ای برای حمل ژنهای خود استفاده کرده است. آر‌ان‌ای یک مولکول ساده‌تر بوده و می‌تواند انبوهی از عملکردهای دیگر را اجرا کند که برای موجودات اولیه مفید بوده‌اند.

محققان در حال حاضر پیش‌سلولهای خود را به حمل محموله‌ای از آر‌ان‌ای ترغیب کرده‌اند. گام بعدی آنها، ترغیب این آر‌ان‌ای برای نسخه‌برداری از خود است. در آن زمان هنگامی که پیش‌سلول تقسیم می‌شود، هر سلول دختر می‌تواند از نسخه‌هایی از همه مواد ژنتیکی برخوردار شود.

مولکولهای آر‌ان‌ای می‌توانند نسخه‌هایی از خود را از ترکیبی از مولکولهای کوچکتر موسوم به نوکلئوتیدها بسازند که هر کدام «الفبایی» در کد ژنتیکی هستند. نوکلئوتیدها باید در آر‌ان‌ای موجود گرد هم آمده و بهم متصل شوند.

در محیط آزمایشگاه، این مجموعه نیازمند کمک یونهای منیزیوم یا ذرات باردار مشابه هستند. اما پیش‌سلولهای محققان بطور مستقل قادر به کار نبوده چرا که یونهای منیزیم به اسیدهای چرب واکنش نشان داده و سلولها را از هم تجزیه می‌کردند که منجر به آزاد شدن آران‌ای در مایع اطراف و از بین رفتن آن می‌شد.

محققان با افزودن مواد شیمیایی متفاوت بسیار به مخلوط پیش‌سلول و منیزیوم دریافتند سیترات می‌تواند سلول را تثبیت کرده تا آر‌ان‌ای خود را نسخه‌برداری کند.