نياکان ما در باره ي مناســـــب و نيک بودن زمان آغاز هر کار يا تصــــــميم گيري هاي مهم ،به ويژه مراحل نخستين ازدواج مانند خواســــــــتگاري که نقطه ي حرکت يک عمر زندگي به شمار مي آمد،توجه بسياري نشان مي دادند . در وحله ي نخست آن ها ماه هاي سوگواري مذهبي ماننده محرم و صفر را براي اين کار خوش شگون نمي دانند . حتي سعي داشتند در ماهي مانند ربيع الثاني يا ربيع آخر هم به دليل وجود واژه ي «ثاني» و «آخر» در آن دست به کار خير نشوند.به عنوان نمونه آنها ماه هايي مانند ربيع الاول را براي برگذاري اين نوع مجالس بسيار مناسب مي دانند . همچنين وجود واژه ي «اول» در چشم قديمي ها نوعي تاييد شمرده مي شود از سويه ديگر ،ماهي ماننده ربيع الاول را که شب اول آن ها با آغاز هجرت پيامبر اکرم «ص» مصادف بود بسيار خير و مبارک مي دانستند .حتي گروهي حساسيت بيشتري به خرج مي دادند که ساعت مقرر براي اين گونه مراسم قمر در عقرب نباشد و چه بهتر که در مناطق ثور ، ميزان يا حوته «به ترتيب علامات مربوط به ماه هاي ارديبهشت ، مهر واسفند» باشد