مساءله 1 - شرط است در روزه داشتن نيت ، باينكه قصد كند انجام عبادتى را كه در شريعت مقدسه اسلام بنام روزه آمده و تصميم بگيرد كه بقصد نزديك شدن به خداى تعالى از هر چه كه روزه را باطل مى كند خوددارى نمايد، و در صحت روزه شرط نيست كه همه آن مبطلات را بطور تفصيل بداند پس اگر نيت كند كه از هر چيز كه روزه را باطل مى كند امساك نمايد كافى است هرچند نداند كه مثلا تنقيه روزه را باطل مى كند و ياگمان كند كه كارى روزه را باطل نمى كند ليكن آن كار را هم نكرده باشد، و همچنين اگر نيت كند كه از اموريكه مى داند مفطرات جزء آن امور است امساك كند باز هم بنابراقوى روزه اش درست است .
در نيت روزه اضافه بر قصد قربت و داشتن اخلاص و تعيين روزه اى كه قصد اطاعت امر آنرا دارد چيز ديگرى معتبر نيست و در روزه رمضان كافى است نيت كند كه فردا را روزه مى گيرم و احتياج به تعيين ندارد، بلكه اگر نداند فردا جزء رمضان است و يا فراموش كرده باشد باز هم همينكه نيت روزه فردا را داشته باشد كافى است و بحساب رمضان واقع مى شود، بخلاف اينكه بداند فردا رمضان است كه اگر غير رمضان را كند نه از رمضان واقع مى شود و نه از غير آن .
و در غير رمضان بنابراقوى بايد روزه اى را كه مى خواهد بگيرد تعيين كند به اين معنا كه صنف مخصوصى را كه در نظر دارد قصد كند مثلا قصد كفار روزه قضاء يا نذر مطلق و بلكه نذر معين را نيز بنمايد و در اين تعيين توجه بهمه خصوصيات لازم نيست همينكه بطور اجمال آنرا تعيين كند كافى است مثلا اگر روزه ايكه بر ذمه اش هست يكى از اقسام نامبرده باشد و قصد كند: روزه اى كه به ذمه ام هست بجا مى آورم كافى است .

در روزه مستحبى مطلق (نه مستحبى مخصوص )تعيين معتبر نيست پس اگر كسى قصد روزه مستحبى داشته باشد و نيت كند فردا را براى رضاى خدا روزه مى گيرم به دو شرط صحيح است اول اينكه زمان صالح براى روزه مستحبى باشد و دوم اينكه او كسى باشد كه روزه مستحبى از او صحيح باشد، بلكه در روزه مستحبى معين نيز حكم همين است البته در صورتيكه تعيين به زمان خاص از قبيل ايام البيض و جمعه و پنج شنبه باشد بله اگر بخواهد ثواب خصوصيت را نيز بدست آورد بايد اولا بدست آورد كه فردا همان روز است و ثانيا قصد روزه آنروز را بكند.

مساءله 2 - در قضاء روزه از طرف ديگرى نيت نيابت از او معتبر است هر چند كه (روزه گير) هيچ روزه اى ديگر به ذمه اش نباشد.

مساءله 3 - در ماه رمضان روزه غير رمضان واقع نمى شود نه واجب و نه مستحب نه از مسافر كه نمى تواند روزه رمضان را بگيرد و نه از غير مسافر بلكه در صوتى هم كه نميداند و يا فراموش كرده كه فردا از ايام رمضان است اگر نيت غير رمضان كند باز رمضان واقع مى شود.

بله در جريان اين حكم (بمعنى امتداد وقت نيت تا زوال )در تمامى عذرها اشكال است ، بله در خصوص بيمارى خالى از اشكال نيست هر چند كه خالى از قرب هم نيست ، او اما در روزه غير معين وقت نيت تا ظهر امتداد دارد نه بعد از ظهر پس اگر با تصميم به افطار داخل در صبح شود ولى چيزى افطار نكند بعدا قبل از رسيدن ظهر تصميم بگيرد روزه بگيرد جائز و صحيح است حال چه اينكه روزه قضا رمضان نيت كند و چه كفاره و چه نذر مطلق و اما بعد از ظهر ديگر نمى تواند نيت كند بخلاف روزه مستحبى كه وقت معين نيت آن تا لحظاتى قبل از غروب يعنى بقمداريكه بتواند نيت كند باقى است .

مساءله 5 - در يوم الشك يعنى روزيكه نمى داند از ماه شعبان است و يا از ماه رمضان بنا را بر اين مى گذارد كه از شعبان است و در نتيجه روزه آنروز واجب نيست واگر به نيت مستحبى روزه بگيرد بعد معلوم مى شود كه از رمضان بوده از روزه رمضانش كافى خواهد بود و همچنين اگر قضا و يا نذر را نيت كرده باشد، بلكه اگر اينطور نيت كرده باشد كه اگر فردا از رمضان باشد روزه ام واجب و اگر از شعبان باشد مستحبى بعيد نيست كه صحيح باشد و ترديد در نيت در اين مقام ضررى ندارد، بله اگر به نيت اضافه از رمضان است ، روزه گرفته باشد صحيح نيست نه از رمضان واقع مى شود و نه از غير آن .

مساءله 6 - اگر در يوم الشك تصميم دارد افطار كند - يعنى روزه نگيرد - بعد در اثناء روز و قبل از ظهر معلومم شد كه از رمضان است و مفطرى هم نياورده واجب است بقيه روز را امساك كند و و اگر مفطر آورده و يا بعد از ظهر معلوم شد از رمضان است واجب است بقيه روز را بمنظور رعايت ادب امساك كند و قضاء آنروز را نيز بجاى آورد.

مساءله 7 - اگر در يوم الشك به نيت روز آخر شعبان روزه بگيرد و در اثناء روز فراموش كند كه روزه است و مفطرى بياورد و بعد معلوم شود كه رمضان است كافى از روزه رمضان است ولى اگر روزه خود را با ارتكاب رياء و امثال آن فاسد كرده باشد از روزه رمضان او كافى نيست هرچند قبل از ظهر بفهمد كه رمضان است و نيت خود را تجديد كند.

و نيز يكى از چيزهاييكه با استدامه نيت منافات دارد تردد در ادامه روزه و يا صرفنظر كردن از آنست و همچنين باطل است در صورتيكه ترديدش در ادامه روزه ناشى از شده باشد از اين كه آيا كاريكه مثلا انجام داده مبطل است يا نه . اما روزه غيرواجب معين اگر تصميم بگيرد روزه نباشد و قبل از ظهر از تصميم خود برگردد روزه اش صحيح است و همه اينها كه گفته شد درباره بناگذارى بر روزه نبودن است و اما صرف تصميم به آوردن قاطع مستلزم نيت قطع نيز هست ، بله اگر نيت قاطع بكند يعنى تصميم بگيرد كه مثلا فلان مفطر را انجام دهد و متوجه اين معنا باشد كه قصد قاطع كردن قصد قطع (يعنى روزه نبودن )نيز هست و قهرا به نيتى مستقل قطع را نيز نيت كرده ، در اينصورت اقوى آنستكه روزه اش باطل مى شود.