پاسخ:

1- اگر در عقد دائمی مهر را معین نکنند عقد صحیح است و چنان چه مرد با زن نزدیکی کند باید مهر او را مطابق مهر زن هایی که مثل او هستند بدهد.[1]

یعنی با تعیین نکردن مهر، حق مهریه ساقط نمی شود و شوهر موظف به پرداخت مهر المثلمی باشد.

و در ازدواج موقت عدم تعیین مهر بنا بر نظر بسیاری علماء مانند آیت الله سیستانی، خوئی و مکارم، موجب بطلان عقد می گردد.

و در هر صورت عدم تعیین آن گناه نیست، بلکه یا موجب بطلان عقد و یا وجوب مهر المثل می گردد. برای اطلاعات کامل تر به کتب فقهی استدلالی مراجعه نمایید.

2- آیه «وَ ءَاتُواْ النِّسَاءَ صَدُقَاتهِِنَّ نحِْلَةً  فَإِن طِبْنَ لَکُمْ عَن شیَ‏ْءٍ مِّنْهُ نَفْسًا فَکلُُوهُ هَنِیًا مَّرِیًا» یعنی: و مهر زنان را (بطور کامل) بعنوان یک بدهی (یا عطیه،) به آنان بپردازید! (ولی) اگر آنها چیزی از آن را با رضایت خاطر به شما ببخشند، حلال و گوارا مصرف کنید![2]

دلالت بر وجوب پرداخت مهریه می کند.

3- قرآن تنها منبع استنباط احکام نیست و در اسلام علاوه بر آن منابع دیگری نیز برای استنباط احکام بیان شده است.

4- در بیان مقدار مهریه و تعیین آن و چگونگی پرداخت و سایر احکام آن روایات زیادی داریم که صد البته تمامی احکام مربوط به مهریه از این روایات استخراج می شود و صرف بیان بعض این روایات برای کسی، حجیت و عدم حجیت را به دنبال نخواهد داشت. زیرا یک مجتهد برای استنباط احکام از روایات مراحل و مقدماتی را باید طی نماید تا به این مقصد نایل آید. مثلاً بررسی سندی، رجال و درایه و بررسی مدلول روایات و... که اینها از یک فرد عادی و بدون تحصیلات لازم و طی سایر مراحل و مقدمات به سادگی قابل دسترسی نمی باشد.

________________________________________

[1]-توضیح المسائل مراجع.ج 2 ص 410 مسأله 2419.

[2]-سوره نساء، آیه 4.