افسردگي نوعي حالت روحي است كه گاه در نتيجه نداشتن  شغلي درخور توجه ، در انسان به وجود مي آيد . هيچ انساني از افسردگي و اضطراب مصون نيست. هر فردي در طول عمر خود بالاخره طعم ناگوار محروميت ، يأس ، سرخوردگي و ماتم را مي چشد ، ولي اين حالت هيچوقت نمي تواند يك بيماري تلقي شود؛  بلكه در واقع يك نوع واكنش در برابر حوادث ناگوار زندگي است . احساس بيهودگي و ملالت تدريجي نيز از عوامل تشديد كننده اين حالت محسوب مي شود به طوري كه نوعي كسالت مزمن را به وجود مي آورد كه با شدت خود ادامه زندگي را براي شخص غيرممكن مي سازد و در بعضي موارد حتي منجر به خودكشي مي شود. در اين صورت نمي توان افسردگي را يك حالت دانست بلكه يك نوع بيماري رواني است كه درمان قطعي نيز ندارد و تنها درمان آن به دست خود شخص بيمار است .