علل افسردگي
موارد متعدد و بيشماري به عنوان علل يا عوامل به وجودآورنده ي افسردگي(که برخي شايد عوارض آن نيز محسوب شوند) مطرح شده اند که در اين جا به برخي از مهم ترين آن ها اشاره ي مختصر مي شود.
- اتفاقات ناگوار و استرس هاي در هم شکننده ،مثل از دست دادن دارايي در اثر سيل، زلزله و شرايط بحران
- از دست دادن افراد مورد علاقه
- خاطرات ناراحت  کننده ي دوران کودکي و نوجواني مثل مورد سوء استفاده واقع شدن، يا تعاملات غلط کودک و والدين
- جدايي از خانواده که از آن به عنوان غم غربت تعبير مي شود و در صورت عدم مداخله مي تواند به افسردگي منجر شود.
- طرد شدن از طرف  اجتماع
- ترس از شکست
- ضعف جسماني و خود پنداري ضعيف در مورد بدن، لهجه، پوشش و …
- افکار آرماني يا کمال گرايي مفرط
- نگراني بيش از حد در مورد  آينده
- سوء مصرف الکل ، مواد مخدر يا داروها
- شکست شغلي و ورشکستي
- مورد تمسخر قرار گرفتن يا تفکر خود انتقادي
- وراثت، وجود والدين بيمار، افسرده يا مبتلا به اختلالات رواني ديگر
- تحريف هاي شناختي و ديدگاه منفي مثل تفکر همه يا هيچ، تعميم دادن غلط و …
- درماندگي آموخته شده و بروز اين تفکر که هر گونه تلاش براي حل مسائل، به شکست يا بن بست منتهي مي شود.
سن بروز و شيوع افسردگي:
اين اختلال تقريبا تمامي گروه هاي سني را درگير مي کند و سن خاصي را براي شروع آن نمي توان ذکر کرد. همان طور که قبلا گفته شد از اين اختلال در مرحله ي کودکي، به اختلال افسردگي دوران کودکي يا اختلال دلبستگي واکنشي ياد مي شود. افسردگي هاي دوران نوجواني و جواني، اغلب با رفتارهاي ناسازگار و افت عملکرد تحصيلي مشخص مي شود و شامل اختلال سازگاري با خلق افسرده است. در دوران ميانسالي  نيز انواع ديگر افسردگي قابل تشخيص است. در مقايسه با مشکلات رواني ديگر، اين اختلال همراه با اختلالات اضطرابي، درصد زيادي از مردم را مبتلا مي کند و به عبارت ديگر يکي از شايع ترين اختلالات رواني محسوب مي گردد. افسردگي معمولا در زنان شايع تر از مردان است.
برخي از راه هاي مقابله اي در انواع افسردگي:
سوگ يا غم فقدان:
- براي ياد آوري شخص مورد علاقه ي از دست رفته، راه هايي ايجاد کنيد، فعاليت هايي مثل خاطره نويسي براي تجديد خاطرات.
- از نظر روحي خود را در مرکز توجه قرار دهيد و سعي کنيد شيوه هايي را که شخص از دست رفته براي موفقيت شما در نظر داشت به ياد آوريد و بر روي آنها کار کنيد.
- آينده اي پر اميد را براي خود مجسم کنيد. افکار و احساسات خود را به ديگران بگوييد و اجازه دهيد ديگران در اين مقطع حساس زندگي با شما همراه باشند.
- سعي کنيد از نظر جسمي فعال بمانيد و به زيبايي هاي اطراف زندگي خود حساس باشيد.
- به هنگام سوگواري به ديگران کمک کنيد، به صحبت هاي شخص سوگوار گوش کنيد و در مورد فقدان با او صحبت کنيد.
- از قضاوت در مورد احساسات شخص به هنگام سوگواري خودداري کنيد و سعي کنيد احساسات آن ها را بپذيريد وبا آن ها همدلي و همدردي کنيد.
- به شخص سوگوار اجازه دهيد تا مطمئن شود در دسترس او هستيد و اهميت ارتباط حمايتي با او را مورد توجه قرار دهيد.
- خود را براي اين موضوع  که شخص سوگوار سوالات دشواري در مورد زندگي و مرگ خواهد داشت، آماده کنيد.
غم غربت يا افسردگي ناشي از دوري از خانواده:
- بپذيريد که به آن دچاريد. واقع بينانه با آن روبرو شويد و بدانيد که غم غربت پاسخي طبيعي به اين احساس فقدان است.
- با خواهر و برادر خود يا دوستي که او هم از خانه دور است، در اين باره صحبت کنيد.
- چند وسيله ي آشنا و مأنوس را از خانه تان به محل جديد بياوريد تا حس تداوم به شما بدهند.
- سعي کنيد در اطراف محيط جديد قدم بزنيد و با آن بيشتر آشنا شويد ، بدين ترتيب بهتر مي توانيد بر احساسات خود مسلط شويد.
- از ديگران بخواهيد شما را در کشف محيط تازه کمک کنند. دوستيابي، قدمي بزرگ در تخفيف غم غربت است.
- با اعضاي خانواده تان در تماس باشيد؛ اما تلفن هاي خود را محدود کنيد.
- سعي کنيد انتظارات خود را منطقي و واقع بينانه کنيد. شما با تنظيم يک هدف کمال گرايانه، خود را به دردسر مي اندازيد.
- کاري کنيد. منتظر نشويد تا غم غربت، خود برطرف شود. سرگرمي هايي براي خود دست وپا کنيد.
اختلال خلقي فصلي:
- نشانه هاي خود را با متخصص بهداشت رواني در ميان بگذاريد. داروهاي ضد افسردگي ، اغلب مي تواند مؤثرباشد.
- به منظور به دست آوردن حمايت و توجه خانواده و دوستان نزديک، خودتان و آن ها را در مورد ماهيت اين اختلال آموزش دهيد.
- در فصل زمستان تا آنجا که ممکن است از نور استفاده کنيد و از حضور در مکان هاي تاريک اجتناب کنيد.
- وقتي دماي هوا مناسب است اجازه دهيد نور طبيعي از پنجره بتابد. ديوارها را با رنگ روشن نقاشي کنيد، پرده هاي ضخيم را برداريد.
- براي خودتان سرگرمي هايي پيدا کنيد و تا پايان موقعيت فشار زا، انرژي و توجه خود را به آن معطوف کنيد.
- عبادت مي تواند تأثير آرام بخشي بر بدن تان داشته باشد.
- استفاده از روش هاي آرام بخش براي کاهش تنش ها، مي توانند به شما کمک زيادي در اداره کردن فشار رواني بنمايد.
- روش آرام سازي عضلاني يا تن آرامي را به طور روزانه تمرين کنيد: راحت بنشينيد، چشمان تان را ببنديد، تمام عضلات خود رابه صورت عميق آرام و رها نماييد و حالت آرامش را حفظ کنيد. از طريق بيني نفس بکشيد. به موازات بيرون دادن نفس در مورد کيفيت تنفس خود فکر کنيد و واژه اي(مثلا عدد يک) را به طور آرام براي خود تکرار کنيد. از طريق تمرکز بر تکرار واژه، جلوي حواس پرتي توسط افکار پراکنده را بگيريد. اين عمل را 10تا20 دقيقه ادامه دهيد. بعد از تمرين، سريع و ناگهان بلند نشويد و با چشمان باز چند دقيقه بنشينيد.
سايت پزشکان بدون مرز