علايم افسردگي هميشه غمگيني و گريه كردن نيست بلكه بسيار متنوع است. بسياري از افراد مبتلا به افسردگي دچار تغييرات روحي و رواني مي شوند كه بر تفكر، خواب و يا ميزان انرژي آنها تأثير مي گذارد. علاوه بر اين، افسردگي هاي مختلف و متنوع علايم ديگري را نيز به همراه دارند.
علايم افسردگي عبارت اند از:
1 - روحيه افسرده
2- احساس مداوم نااميدي، بي ارزشي و احساس گناه
3- خستگي يا كمبود انرژي
4- رفتار بسيار كند و آهسته (گويي فرد خود را كشان كشان حركت مي دهد)
5- عدم رضايت يا كاهش رضايت از زندگي
6- كاهش انگيزه
7- تفكر منفي يا بدبينانه
8- عدم احساس علاقه نسبت به دوستان، فعاليت، سرگرمي يا كار
9- تغيير در عادات غذاخوردن كه به صورت پرخوري يا كم اشتهايي بروز مي كند
10- مشكلات خواب، از جمله زود برخاستن
11- گريه هاي مداوم
12- مشكل در تمركز، يادآوري يا تصميم گيري
13- اوقات تلخي
14- اضطراب و نگراني بسيار زياد
15- فكر كردن به مرگ يا خودكشي
16- اقدام به خودكشي .
متخصصان معتقدند كه اگر فردي همه اين علايم يا بعضي از آنها را حداقل طي دو هفته هر روز داشته باشد آن فرد مبتلا به افسردگي باليني است.
افسردگي مي تواند بر تمام زندگي فرد (و خانواده و دوستان نزديك او نيز) تأثير بگذارد. زيرا افسردگي روي توانايي شخص سايه مي اندازد و باعث يأس و دلسردي او مي شود. فرد افسرده اغلب از هيچ چيزي لذت نمي برد حتي از چيزهايي كه روزي از آنها لذت مي بُرد.
- در طول دوره افسردگي بعضي از افراد عملاً از انجام هرگونه كاري عاجز و ناتوان هستند.
- بعضي از افراد افسرده مي توانند به كار كردن ادامه دهند اما اين افراد فقط در شغل خود دوام مي آورند تا به تعهدات خود عمل كنند. اما اين كار بسيار سختي براي آنها است.
فرد مبتلا به افسردگي اصلي علاوه بر داشتن علايم عمومي افسردگي، ممكن است علايم زير را نيز از خود بروز بدهد:
1 - سردردهاي مداوم
2- درد و رنج هاي ديگر، حتي بدون آنكه علت ظاهري داشته باشند
3- مشكلات سوء هاضمه
4- عملكرد ضعيف جنسي.
ممكن است در كودكان و نوجوانان علايم افسردگي واضح تر باشد. اين علايم عبارت اند از:
1- افت نمرات 2- اوقات تلخي 3- مشكلات اخلاقي 4- انزوا و گوشه گيري 5- شكايت كردن از مشكلات جسماني مانند سردرد و دل درد 6- كاهش انرژي 7- عدم تمركز 8- تغيير در الگوهاي خواب يا غذاخوردن
لازم است بدانيد:
متخصصان تخمين مي زنند كه 20 درصد از كودكان و چهار تا هشت درصد از نوجوانان مبتلا به افسردگي هستند. بالاترين مورد افسردگي در دختران پس از سن بلوغ رخ مي دهد.
افسردگي مي تواند بر تمام زندگي فرد تأثير بگذارد. زيرا افسردگي روي توانايي شخص سايه مي اندازد و باعث يأس و دلسردي او مي شود. فرد افسرده اغلب از هيچ چيزي لذت نمي برد حتي از چيزهايي كه روزي از آنها لذت مي برد.
بهتر است بدانيد كه:
افراد بالاي 65 سال، چهار برابر گروه هاي سني ديگر مبتلا به افسردگي هستند. در افراد مسن، افسردگي با علايم ديگري همراه است؛ علايمي مانند گيجي، فراموشي، عدم توجه به بهداشت شخصي و ظاهر. علاوه بر اين، بيماري ها نيز مي توانند باعث افسردگي شوند مانند بيماري تيروئيد، بيماري هاي سيستم عصبي و برخي سرطان ها.
اختلال دوقطبي
در افراد مبتلا به افسردگي اختلال دوقطبي يا افسردگي شيدايي، نوسانات روحيه اي زيادي مشاهده مي شود. به طوري كه فرد در اوج شيدايي يا شادي غيرمعمول قرار مي گيرد و سپس وارد مرحله افسردگي مي شود. در طول مرحله افسردگي، فرد همان علايم افسردگي باليني (عمومي) را از خود نشان مي دهد اما در اين افسردگي خطر خودكشي بالاتر است.
افسردگي خفيف
افسردگي خفيف يا افسردگي مزمن اغلب از دوران كودكي يا نوجواني آغاز مي شود و در صورت عدم درمان ممكن است چندين سال تداوم يابد.
افراد مبتلا به افسردگي:
1- هيچگونه احساس عاطفي ندارند و از نظر عاطفي كاملاً بي حس هستند، آنها به طور مداوم در حالت افسردگي سطح پايين به سر مي برند و با علاقه و اشتياق كمي به زندگي روزمره ادامه مي دهند.
0- دوست دارند افكار منفي داشته باشند؛ معمولاً نيمه خالي ليوان را مي بينند.
1- 3- از چيزي لذت نمي برند حتي از چيزهايي كه زماني از آنها لذت مي بردند.
بسياري از مبتلايان به افسردگي خفيف اصلاً به دنبال درمان نيستند زيرا نمي دانند كه مبتلا به افسردگي هستند. از آنجايي كه افسردگي خفيف به صورت مزمن است فرد مبتلا، خانواده او و دوستان او فكر مي كنند كه اين رفتارها جزيي از طبيعت و منش و شخصيت فرد است. رهايي و بهبودي از اين نوع افسردگي اغلب به طور كامل اتفاق نمي افتد و اين خطر وجود دارد كه فرد دچار افسردگي اصلي شود كه در اين صورت فرد ِ مبتلا در اصل مبتلا به دو نوع افسردگي است.
اختلال فصلي
اين افسردگي شكلي از افسردگي است كه تصور مي شود با قرار گرفتن در معرض نور خورشيد به ميزان زياد، به وجود مي آيد. علاوه بر روحيه افسرده و علايم عمومي افسردگي، علايم ديگر اين افسردگي عبارت اند از:
1 - تمايل به خوردن غذاهاي شيرين و نشاسته دار
2- افزايش وزن
3- خواب زياد.
اين حالت عموماً در فصل بهار از بين مي رود.
ترجمه: رضا عسگري
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید