برای پی بردن به اهمیت ورزش و لاینفك بودن آن از زندگی انسان ها در طول تاریخ ، خوب است بحثی پیرامون تاریخچه ورزش داشته باشیم .
اصل ورزش را از یونان دانسته اند كه به منظور چابكی بدن و ایجاد قوت انجام می یافت و پارو زنی ، بوكس ، كشتی ، شنا، شمشیرزنی ، تیراندازی ، اسكی و ورزش هایی چون بیس بال ، سافت بال ، و بسكتبال و انواع فوتبال و چوگان بازی ، والیبال ، گلف ، انواع تنیس ، شنا، پرتاب وزنه و... جزء ورزش محسوب می شوند.
اولین ملتی كه ژیمناستیك را بنیان و آن را نام نهاده اند، یونانیان قدیم می باشند، كه ابتدا اصول ورزش در یونان خیلی خشن و ناصحیح بود و اولین نتیجه از ورزش را بزرگ نمودن عضلات بدن می دانستند. بعد ها ورزش در یونان به شكل ریسمان بازی (جان بازی ) درآمد و برای آن اهمیت زیادی قایل بودند و عمل كنندگان آن را آكروبات می نامیدند و این نوع حركات را آكروباتیك می گفتند. به محل هایی كه در آن جا ورزش می نمودند، ژیمنازیوم گفته می شد، كه مهمترین آن ها یكی لیسه و دیگری آكادمی نام داشت و چون مردم در آن محل ها لخت ورزش می كردند، كلمه ژیمناز از كلمه گیمنوس كه به معنای لختی است گرفته و به آن محل ها نام نهادند و بعدا به عموم ورزش های بدنی نیز ژیمناستیك نام گذاشته شد.
مورخ مشهور، ویل دورانت می نویسد: آن ( مدینه فاضله بچه  ها ) فنون خانه داری را به دختران و فنون شكار و جنگ را به پسران می آموختند و به پسران آموزش می دادند كه چگونه شكار كنند و ماهی بگیرند و شنا كنند و همچنین شخم زدن كشتزار ها، دامگستری ، دامپروری و نشانه روی با تیر و نیزه را می آموختند، تا در جمیع مخاطرات زندگی توان محافظت و حراست از خویش را دارا باشند.
اما اگر بیشتر در مسائله دقت كنیم ، درخواهیم یافت تعلیم و تربیت در حقیقت با پیدایش و سكنا گزیدن بشر در روی زمین آغاز شده است . خاك و سنگ و كوه و تپه و دریا و جنگل و جویبار و دیگر مظاهر طبیعت و نیز خود زندگی و نیاز های آن . نخستین كتاب های درسی نوع بشر بوده اند.
از قدیم ترین روزگاران و حتی پیش از پیدایش خط، نیاز به تامین خوراك و پوشاك از راه شكار حیوانات و احتیاج به كسب توانایی برای مقابله با خطر های طبیعی و دشمنان گوناگون ، جوامع كهن بشری را واداشته بود كه به امر تربیت بدنی ، به عنوان یكی از مهمترین امور زندگی توجه نمایند و این حقیقت را دریابند كه قدرت ، استقامت ، مهارت و سرعت را كه در زندگی انسان ها از اهمیتی برخوردار است ، می توان با بهره گیری از تمرین ها و فعالیت های جسمانی تا حد قابل ملاحظه ای تقویت كرد.
وقتی دولت ها و حكومت ها تشكیل و تاسیس شدند، رهبران آن ها متوجه شدند كه برای حفظ یا گسترش مرز های خود، نیازمند بازوان توانایی هستند كه در جنگ ها بتوانند پیروزی را برای آن ها به ارمغان آورند، ویل دورانت در این باره می نویسد:
از ضروریات دولت ها و تاكید بر روی حفظ نیروی جسمانی ، پیروزمندی در جنگ هایی بوده است كه متكی بر قدرت بدنی و نیرومندی جسمانی بوده است ، و نیرومندی و م هارت بدنی ، حاصل نخواهد شد، مگر در ورزش  هایی كه (در بازی های المپیك ) مقرر گردیده است .
در توجه انسان به تربیت جسم و توانمندی ، عوامل زیر نقش اساسی داشته است :
1.انسان اولیه در جناح مبارزه با طبیعت ، كه از بدو تولد تا سپری شدن عمر او را تهدید می كرده ، ضرورت نیرومندی را دریافته است .
2. از طرفی بر اثر قهر طبیعت ، ناچار به م هاجرت برای یافتن معاش بوده و در این م هاجرت در برخورد با دیگر اقوام ، برای حفظ بقای خویش و بقای اجتماعی .
3. و از جناح نیاز های فیزیولوژیك كه برای ارضای نیاز های طبیعی خویش و خانواده ، به ویژه نظام معیشتی جدیدی كه در اثر مهاجرت برای او ایجاد می گردید.
اما در خصوص تاریخچه ورزش در ایران باید گفت : در میان كشور های مشرق زمین ، بی گمان ایران تن ها كشوری بود كه در نظام تعلیم و تربیت خود بیشترین اولویت را به ورزش و تربیت بدنی داده بود، چه در حالی كه چینیان به امر ورزش و تربیت بدنی توجه چندانی نداشتند و هندوان نیز پرورش تن و فعالیت های بدنی را گاه مذموم هم می دانستند، ایرانیان به اهمیت و ارزش توانایی و سلامتی بدن به عنوان وسیله بسیار مهمی برای فراهم آوردن ارتشی سلحشور و پیروزمند، پی برده بودند.
هرودوت ، مورخ مشهور یونانی می نویسد:
ایرانیان از پنج سالگی تا بیست سالگی سه چیز را می آموختند: 1. سواری ، 2. تیروكمان 3. راستگویی .
جوانان تمرینات روزانه را از طلوع آفتاب با دویدن و پرتاب سنگ و پرتاب نیزه آغاز می كردند، و از جمله تمرینات معمولشان ، ساختن با جیره اندك و تحمل گرمای بسیار و پیاده روی  های طولانی و عبور از رودخانه ، بدون تر شدن سلاح  ها و خواب در هوای آزاد بود.
سواری و شكار نیز دو فعالیت معمول و رایج بود و جستن بر روی اسب و فرو پریدن از روی آن در حال دویدن و به طور كلی سرعت و چالاكی ، از ویژگی های سواركاران سوار نظام ایران بود.
به خصوص درباره دوران پارت ها یا اشكانیان و پیدایش كلمه پهلوان باید گفت : شرح فتوحات این قوم آریایی و حكومت پانصد ساله آن ها پر از دلاوری  ها و كوشش های این مردم است . كلمه پهلوان و پهلوانی ، ریشه پارتی است كه هر فرد زورمند را منتسب به پارت یا پرتو و پهلو دانسته اند. اینان مردمی جنگجو و شكارچی بودند.
هنستین ، مورخ یونانی می نویسد:
((پارت ها جنگ و شكار را دوست داشتند. این قوم از دوران طفولیت تا به هنگام كهولت همیشه با ورزش و تمرینات سخت جنگی و شكار بار آمده بودند.)).