مصرف انرژي، ورزش با شکم خالي و لاغري
واضح و مبرهن است که نوع و مدت زمان انجام يک فعاليت جسمي تأثير قابل توجهي بر ميزان جابه جايي ذخيره هاي انرژي بدن دارد. وضعيت تغذيه اي يک ورزشکار (آماتور و غيرآماتور) نيز ميزان مصرف انرژي را تغيير ميدهد.
انجام فعاليت جسمي با شکم خالي مصرف چربي ها را براي فعاليت هاي عضلاني افزايش ميدهد. بنابراين به افرادي که اضافه وزن دارند و دوست دارند لاغر شوند، توصيه ميشود که دنبال ورزشي بروند که به لاغر شدن شان کمک کند.
تفاوت هاي قابل توجه بين ورزش با شکم خالي و شکم پر
در واقع، براي انجام يک تمرين ورزشي با شدت کم، بين افراد عادي، اين فعاليت حدود 45% چربي هاي آنان را ميسوزاند در حالي که بعد از هضم گلوکز، همين تمرين ورزشي نيمي از اين ميزان ليپيد را به مصرف ميرساند.
اگر اين فعاليت با شدت بيشتري انجام شود، اثربخشي اش باز هم بيشتر خواهد بود: اگر 8 تا 12 ساعت قبل از انجام ورزش، غذايي خورده شود، مصرف گلوکز نصف خواهد شد. به طور خلاصه، انجام فعاليت ورزشي با شکم خالي نسبت به زماني که شکم پر است يا حتي سه ساعت بعد از مصرف غذا، چربي بيشتري ميسوزاند.
آيا دويدن با شکم خالي به لاغر شدن کمک ميکند؟
براي لاغر شدن از کجا شروع کنيم؟ بر اساس اقداماتي که توسط يک گروه از محققان فرانسوي دانشگاه پل ساباتيۀ تولوز انجام شده، بر اين نتايج تأکيد گرديده است:
در ميان افرادي که دچار چاقي مفرط هستند، شرايط تمرين با شدت متعادل 47% از چربي ها را به مصرف ميرساند، در حالي که بعد از غذا خوردن اين عدد به 31% ميرسد، حال اگر اين تمرين ورزشي به طور منظم تکرار شود و همراه با يک رژيم غذايي کم کالري باشد، قطعاً به کاهش وزن منتهي خواهد شد.
دويدن
با اين حال، اين تأثير "سوختن چربي" محدوديت هاي خودش را دارد. اين روش براي زماني است که قرار باشد تمرين ورزشي با شدت متعادل انجام شود.
هر چه تمرين زمان بيشتري طول بکشد، بدن مقدار بيشتري از انرژي مورد نيازش را از بافت هاي چربي برميدارد، حال اگر فرد ناشتا هم باشد، مقدار اين برداشتن بازهم افزايش خواهد يافت.
واضح است که دويدن به مدت چند ساعت با ريتم متعادل و دوچرخه سواري طولاني مدت با شکم خالي بسيار بيشتر از اسکواش يا دو سرعت مفيد هستند.
تمرين بيشتر، کالري بيشتري ميسوزاند
عادت دادن بدن به فعاليت جسمي با شکم خالي وضعيت اکسيژن رساني به چربي ها را نيز بالا ميبرد و به کمک تطابق متابوليک بدن، مصرف چربي ها بيشتر خواهد شد.
در اين مورد زنان نسبت به مردان، برتري ترديد ناپذيري نشان داده اند. در واقع، هنگام انجام يک فعاليت ورزشي با شدت متعادل در بين افراد بسيار چاق، سوختن چربي ها و اکسيژن رساني به بافت هاي چربي در بين زنان بهتر بوده است.
در نتيجه، بهتر است خانم ها به انجام تمرينات ورزشي با شدت متعادل بپردازند
به عبارت ديگر، زنان بهتر از مردان چربي ها را به حرکت درميآورند، اما فقط هنگام انجام تمريناتي با شدت کم و متعادل.
به طور خلاصه، زنان نسبت به مردان شانس بيشتري براي دست يابي به تناسب اندام توسط ورزش دارند.