Copd بیماری است که در آن جریان هوا بدلیل آمفیزم ، برونشیت مزمن یا هر دو سمدود شده است . انسداد جریان هوا معمولاً پیشرونده و برگشت ناپذیر است و ممکن است با پرحساسیتی راه هوایی نیز توأم باشد .
« فاکتورهای خطر »
شامل تماس با دود تنباکو – استعمال دخانیات بصورت انفعالی – تماس شغلی – تماس با آلانیده های هوا .
« علایم اولیه »
Copd با تنگی نفس ، سرفه و افزایش کار تنفسی مشخص می شود . تنگی نفس بیمار باعث می شود که بیمار حتی در ورزشهای سبک نتواند شرکت کند و علت این ناتوانی ، تنگی نفس و پیشرفت Copd و بروز تنگی نفس حتی در حالت استراحت می باشد . کار و تلاش تنفسی با گذشت زمان افزایش می یابد و عضلات فرعی تنفسی حجیم می شوند. بیمار در معرض خطر نارسایی تنفسی و عفونتهای تنفسی قرار دارد .
« یافته های تشخیصی »
- بررسی عملکرد ریوی می تواند به تشخیص Copd کمک کند .
- اسپرومتری در ارزیابی انسداد جریان هوا استفاده می شود که نسبت FEV1 به ظرفیت حیاتی اجباری (FVC) را مشخص می کند که این نسبت کمتر از 70٪ است .
- تستهای عملکرد ریوی که این تست مشخص می کند که بیمار تا چه حد بر اثر تجویز و مصرف برونکوؤیلاتور بهبود یافته است .
- اندازه گیری گاز خون شریانی نیز ممکن است جهت بررسی وضعیت اکسیژناسیون و تبادل گازی پایه ای در بیمار انجام شود .
- عکس ریه که تشخیص را قطعی می کند .
« درمان »
بدلیل اینکه Copd یک بیماری مزمن است پس باید جهت درمان آن تلاش کرد پس :
§ باید سیگار کشیدن را ترک نمود چون سیگار کشیدن روی ریه ها تأثیر می گذارد و باعث صدمه به آن ها می گردد .
§ تمیز کردن راه هوایی :که بصورت سرفة مستقیم است که شامل دم آهسته و عمیق ، سپس نگهداشتن تنفس برای چند ثانیه و انجام دو یا سه سرفه است .
§ بهبود الگوی تنفسی :که می توان با تمرینات تنفسی و تقویت عضلات دمی به اصلاح الگوی تنفسی کمک کرد . جهت پیشگیری از کلاپس راههای هوایی کوچک باید تنفس لب غنچه انجام شود تا بازدهم آهسته شود .
§ اجتناب از تغییر شدید درجه حرارت محیط : گرما درجه حرارت بدن را افزایش می دهد بنابراین نیاز به اکسیژن افزایش می یابد ، سرما باعث ایجاد برونکواسپاسم می شود . برونکواسپاسم ممکن است به علت تماس با دود ، گرد و غبار ، بخارات ، پودر تالک و اسپری آئروسل ایجاد شود . ارتفاع زیاد هیپوکسی را تشدید می کند .
برای درمان بهترین داروی مورد استفاده داروهای برونکودیلاتور می باشد که بهترین نوع آنها که می تواند همیشه در دسترس بیمار باشد آئروسل های استنشاقی می باشد که طرز صحیح استفاده آن به این صورت است:
سرپوش را بردارید و سدگاه را صاف بگیرد . دستگاه را تکان دهید . سر را کمی به طرف عقب گرفته و نفس را آهسته خارج کنید . سر دستگاه استنشاقی را حدود 2-1 اینچ خارج از دهان باز قراردهید . هنگام استفاده ازحفرة طبی لبها را اطراف سر آن قرار دهید . هنگامی که شروع به تنفس آهسته از دهان کردید دستگاه را برای آزاد کردن دارو فشار دهید . به مدّت 5-3 ثانیه تنفس عمیق و آهسته داشته باشید . به مدت 10-8 ثانیه نفس خود را نگهدارید تا دارو به قسمت تحتانی برسد و پاف بعد دوباره تکرار می کنیم .
نظرات 0
شما هم میتوانید در این مورد نظر دهید