«آيا تاکنون کودکاني را ديده ايد که پشت سرهم و به طور کنترل نشده اي چشمک مي زنند؟ يا بچه هايي که مرتباً شانه هاي خود را بالا مي اندازند. شايد هم احتمالاً کودکاني را ديده ايد که صداهايي به شکل غرغر کردن يا سينه صاف کردن در مي آورند.»
شايد تا به حال اصطلاح « تيک » را در مورد بسياري از اختلالات حرکتي تکراري که در بچه ها ديده ايد، به کار برده باشيد و شايد در اطراف شما هم کودکاني باشند که به نظر شما تيک دارند.

بسياري اين گونه حرکات را نشانه اي دال بر اضطراب  و عصبي بودن کودک تفسير مي کنند و حتي عده اي نيز والدين اين کودکان را به دليل ايجاد محيطي ناآرام و متشنج در منزل که باعث اين اختلال در کودکشان شده است، شماتت مي کنند و چه بسا والديني که به همين دليل خود را مقصر مي دانند .

نکته بسيار مهم در اختلالات تيک، افتراق آن از بعضي حرکات قالبي و تکراري کودکان مثل کوبيدن سر، تاب دادن بدن و يا ناخن جويدن است. در چنين حالاتي حرکات معمولاً ارادي است و باعث تسکين و آرامش کودک مي شوند، در حالي که تيک ها ماهيتي غيرارادي دارند و با ايجاد آرامش در کودک نيز همراه نيستند و حتي به درجاتي نيز باعث ايجاد تنش و اضطراب مي شوند.