اضطراب به معناي واکنش فرد در مقابل يک موقعيت تهديدآميز، يعني موقعيتي که در آن فرد توانايي مهار محرکات بيروني يا دروني را ندارد، است.
اضطراب يک حالت احساسي- هيجاني است که از خصوصيات برجسته آن، ايجاد حالت بي قراري و دلواپسي است که با اتفاقات زمان و شرايط مکان تناسب ندارد.
اگر اضطراب عکس العمل نسبت به شرايط زمان و مکان باشد نه تنها بيماري نبوده، بلکه ممکن است سازنده باشد؛ مانند دلهره ي امتحان و يا اضطراب در رسيدن به فرودگاه و ... .
انواع اضطراب:
اساساً دو نوع اضطراب وجود دارد:
الف) اول، نوعي که به طور طبيعي به عنوان عکس العمل در مقابل استرس يا خطر تجربه مي شود، مثلاً وقتي که شخصي، تهديد عليه امنيت يا سلامتي اش را به روشني تشخيص دهد، در اين هنگام احساس لرزه و رعشه مي کند، دهانش خشک مي شود و معده اش احساس سوزش مي کند. بيشتر مردم اين گونه احساسات را به هنگام رويارويي با خطر يا فشار تجربه کرده اند.
ب) نوع ديگر اضطراب، اضطراب "درون زاد" است. اين اضطراب ناگهان و بدون هشدار و بدون هيچ علتي ضربه مي زند و گاهي چنين به نظر مي رسد که بخش هايي از بدن از کنترل شخص خارج مي شود.
عبارت درون زاد به معني ايجاد شده از درون است، به اين معني که در اينجا اضطراب در اثر عوامل محيط خارجي فرد به وجود نمي آيد، بلکه از درون فرد سرچشمه مي گيرد.
اختلالات ناشي از اضطراب عبارت است از پيدايش ترس مزمن، پايين بودن آستانه تحمل مشکلات و محروميت ها، و باور قوي که دنيا محلي خطرناک و خشن است.
چنين فردي شديداً احساس عدم اعتماد به نفس مي کند و حتي در مسائل بسيار کوچک نيز از توان و کارآيي خود مطمئن نمي باشد. او احساس مي کند قدرت تمرکز روي مسائل را ندارد و حتي افکار و اعمالش متعلق به خودش نيستند.
در اينجا برخي از علائم اضطراب را نام مي بريم:
1- لرزش و ناپايدار بودن پاها
2- مشکلات تنفسي
3- تپش قلب
4- درد و احساس فشار در سينه
5- احساس خفگي
6- اختلالات جنسي
7- احساس داغ شدن
8- حالت تهوع
9- اسهال
10- سر درد و دردهاي همراه آن
11- وسواس و احساس اجبار
ما قصد داريم طي مطالبي، نقش مسائل ديني را در کاهش و از بين بردن اضطراب براي شما بيان کنيم. پس با ما همراه باشيد.

ادامه دارد...