طبيعي ترين شكل خانواده، اين است كه هيچ عاملي جز مرگ نتواند پيوند زناشويي را بگسلد و ميان زن و شوهر جدايي بيفكند.كوشش مصلحان جامعه مخصوصاً پيامبران خدا اين بوده است كه نظام خانواده ، يك نظام مستحكم و پايدار باشد و هيچ عاملي نتواند اين كانون سعادت را متلاشي گرداند. به هر حال خانواده خوشبخت نشانه هايي دارد كه ما در اينجا به چند نمونه آن اشاره مي كنيم. اميد است كه خانواده شما نيز برخوردار از اين نشانه ها باشد.

▪ در بين اعضاي خانواده جمله«به من چه يا به تو چه» رد و بدل نمي شود، چرا كه اعضا به گفت وگو و مشورت منطقي اعتقاد دارند و احساس مسئوليت مي كنند.

▪ افراد به يكديگر اعتماد دارند و از اين اعتماد سوء استفاده نمي كنند و اعتماد را يكي از پايدارترين ويژگي ازدواج موفق و خانواده موفق مي دانند.

▪ تا جايي كه امكان دارد با هم هستند و در مهماني ها يا كارهاي مربوط به خانواده تنها نمي روند. همدلي، همكاري، همفكري، هماهنگي را بقاي خانواده خوشبخت مي دانند.

▪ با هم اتحاد دارند و در مسائل مختلف، با گفت وگو و مشورت به تفاهم مي رسند و سعي مي كنند اگر سوءتفاهم به وجود آمد، آن را در درون خود بدون اين كه كسي بفهمد حل كنند.

▪ به سليقه ها و عقايد يكديگر آگاه بوده و به آن احترام گذاشته و عمل مي كنند.

▪ نسبت به هم شرم مسموم ندارند، يعني خواسته هاي طبيعي خودشان را بدون نگراني يا خشونت ابراز مي كنند.

▪ به حريم يكديگر احترام گذاشته و از حدود مشخص شده خود فراتر نمي روند.

▪ نگران سلامت روحي و جسمي يكديگر بوده و از هم مراقبت مي كنند. اگر چنانچه مشكلي به وجود آيد، سعي وافر در حل مشكل يكديگر دارند.

▪ در بيشتر اوقات لحظات خوشي را كه با يكديگر بوده اند مرور مي كنند؛ دنبال خاطرات تلخ نيستند، دوست دارند هميشه در خوشي، شادي و نشاط زندگي كنند.

▪ براي فاميل ها و همسايه هاي خود اهميت قائل اند و پذيراي فاميل يكديگر هستند.

▪ از امور مالي يكديگر خبر دارند و چيزي را از يكديگر پنهان نمي كنند. صرفه جويي و پس انداز كردن جزء برنامه هاي اقتصادي خانواده هاي خوشبخت است.

▪ براي رشد يكديگر تلاش كرده و زمينه پيشرفت خانواده را فراهم مي كنند.

▪ افراد به هم افقي نگاه مي كنند نه عمودي. يعني هيچ كس خود را برتر از ديگري و در مقام قدرت نمي بيند. ديكتاتوري، زور و قدرت طلبي حاكم نيست.

▪ همه اعضا احساس برنده بودن، موفق بودن، اميد داشتن مي كنند و خودشان را در زندگي برنده مي دانند.

▪ در كنار هم احساس امنيت و آرامش مي كنند نه ترس و اضطراب يا تنش و درگيري.

▪ علاقه، عشق، محبت، صفا و يكدلي خود را هم در رفتار و هم در گفتار به يكديگر ابراز مي كنند.

▪ از يكديگر انتظار بيجا و توقع نامناسب ندارند.

▪ اگر مشكلي پيش بيايد به راه حل فكر مي كنند و به دنبال مقصر و گناهكار نمي گردند. دست به علت يابي و ريشه يابي آن مشكل مي زنند و راه حل منطقي ارائه مي دهند.

▪ هريك از طرفين، پيوسته به فكر خوشحال نمودن و راضي نگه داشتن يكديگر هستند.

▪ زن و شوهر به خاطر همديگر زندگي مي كنند: اول خود بعد ديگران. زندگي آنها به خاطر بچه ها يا ترس از طلاق و حرف مردم نيست.

▪ زن و مرد مي توانند هر روز به دنياي اختصاصي يكديگر نزديك تر شوند، كار به مسائل خصوصي و زندگي ديگران ندارند.

▪ با درخواست هاي يكديگر برخوردهاي مثبت و منطقي دارند.

▪ زن و مرد در كنار يكديگر هستند نه رو در رو و رقيب يكديگر، بلكه رفيق هم هستند و واكنش منفي از خود نشان نمي دهند.