شما چقدر به چهره همسر آينده تان اهميت مي دهيد؟ آيا حاضريد با کسي سر سفره عقد بنشينيد که نگاه کردن در چهره و ظاهرش برايتان خوشايند نيست؟

حقيقت اين است که چهره و ظاهر همسر نه تنها کم اهميت نيست، بلکه اولين شرط پذيرش همسر به شمار مي رود. چرا که دو نفري که قرار است يک عمر با هم زندگي کنند لازم است علاوه بر هماهنگي در مسائل بنيادي زندگي آينده يشان چهره ي ظاهري همديگر را نيز بپسندند و اين پسنديدن يا نپسنديدن مستلزم ديدن يکديگر است. تعريف و توصيف ديگران هرچند که موثر است اما کافي نيست، زيرا سليقه ها متفاوت است.

ديدن مقداري کمي از صورت هم کافي نيست بلکه بطور کامل و واضح بايد باشد بطوريکه هيچ نقطه مبهمي وجود نداشته باشدو نبايد گفت ما همه چيز را پسنديده ايم و خواسته ها و معيارهايمان تأمين است ديگر مهم نيست که قيافه و شکل ظاهري چگونه باشد. زيرا پسنديدن يا نپسنديدن قيافه ي ظاهري مي تواند بر تمام نتايج قبلي تأثير بگذارد.


زيبايي بايد در کنار ديگر صفات و معيارها مورد توجه قرار گيرد نه بطور مستقل، چراکه زيبايي بدون در نظر گرفتن معيارهاي مهم براي تداوم ازدواج مثل اخلاق، عفت و غيره مي تواند آسيب زا باشد

نگرشي بر اين موضوع در آئينه احاديث

شخصي به نام مغيره بن شعبه در زمان پيامبر اکرم (ص) زني را خواستگاري کرد، گويا که او راخوب نديده بود، پيامبر اسلام به او فرمودند: اگر او را ديده بودي اميد سازش و توافق ميانتان و باداوامتر بودن زندگي تان بيشتربود. در همين خصوص مردي از امام صادق (ع) پرسيد آيا مردي که قصد ازدواج با زني را دارد مي تواند به زيباييهايش نگاه کند؟ امام (ع) در پاسخ فرمودند: اگر قصد سوء استفاده نداشته باشد ( و واقعاً به قصد پسنديدن براي ازدواج باشد) اشکالي ندارد.

تذکر مهم:

مساله ديدن و پسنديدن نيز مانند همه مسائل انتخاب همسر نبايد به حد وسواس برسد، بلکه بايد به اندازه متعارف اکتفا کرد. در اين مورد بايد دقت کرد اما از حساسيت بي مورد نيز بايد بپرهيزيد.

در اين مورد، بايد دقت و ظرافت مخصوصي به کار برده شود به اين معني که بايد توجه داشت که حرمت دختر شکسته نشود.

چطور ببينيم و بپسنديم؟

هرگاه خواستگاري براي دختر آمد، بايد مقدمات و راه هاي شناخت، مانند تحقيق، مشورت و غيره... طي شود و همه جوانب کار سنجيده و بررسي گردد. وقتي مشخص شد که دختر و پسر هم کفو هستند و مانعي بر سر راه ازدواجشان نيست و احتمال وصلت و ازدواج بسيار قوي است زمان ديدن کامل به عنوان مرحله نهايي فرا رسيده است.

البته با يد توجه کرد که آن گونه ديدن که بيان شد و اسلام اجازه داده منحصر و مخصوص به قصد جدي ازدواج با فردي معين و شرايط مخصوص است و نمي توان به بهانه انتخاب همسر به هر کسي نگاه کرد. اجازه اسلام در اين مورد استثناء است، براي همان موضوع معين و هر نگاه و ديدني که از اين چارچوب بيرون باشد اشکال دارد.

زيبايي يک خصوصيت نسبي است و لازم نيست در حد عالي باشد بلکه مهم است که دو همسر يکديگر را بپسندند و از هم خوششان بيايد و دلخواه هم باشند

در حقيقت دو نفر که مي خواهند به عنوان همسر کانوني سعادتمندانه تشکيل دهند و تا پايان عمر در کنار هم با محبت زندگي کنند لازم است يکديگر را از هر جهت دوست داشته باشند؛ از جمله چهره و شکل ظاهري. زيبايي يک خصوصيت نسبي است و لازم نيست در حد عالي باشد بلکه مهم است که دو همسر يکديگر را بپسندند و از هم خوششان بيايد و دلخواه هم باشند.

در اسلام نيز به همسران سفارش شده که خود را براي هم بيارايند هم زن و هم مرد تا از انحرافات و مفاسد مصون بمانند چنانکه از معصوم نقل شده که آراستگي مرد بر عفت زن مي افزايد.

البته زيبايي بايد در کنار ديگر صفات و معيارها مورد توجه و بررسي قرار گيرد نه بطور مستقل، چراکه زيبايي بدون در نظر گرفتن معيارهاي مهم براي تداوم ازدواج مثل اخلاق، عفت و غيره مي تواند آسيب زا باشد. بنابراين زيبايي در کنار ديگر صفات مي تواند کمال باشد وگرنه بلايي بيش نيست.

چنانکه پيامبر اکرم (ص) فرمودند: کسي که (صرفا) براي زيبايي زني (و همچنين) مردي با او ازدواج کند، در او امور ناخوشايند خواهد ديد.

زيبايي به عنوان يک رکن اساسي و معيار مستقل در زندگي زناشويي مطرح نيست بلکه يک صفت کمالي است که اگر با صفات و معيارهاي اساسي ديگر همراه باشد پسنديده است وگرنه به تنهايي ارزش نيست.

اين صفت گاهي دور انديشي افراد را مختل مي کند بطوريکه معيارهاي اصلي را فراموش مي کنند و پايه هاي زندگي خود را بر مبنايي سست و متزلزل بنا مي کنند؛ در نتيجه پس از مدتي که آن طراوت و جاذبه هاي ظاهري افت مي کند و آن تنها امتيازي که به خاطر آن ازدواج صورت گرفته بود ( يعني زيبايي) کم رنگ مي شود، ممکن است دلسرديها و ناگواريهايي را به دنبال داشته باشد. اما کسي که تدين، عفت و ارزشهاي اصيل و حقيقي را زير بناي زندگيش قرار دهد و زيبايي را بعنوان يک امتياز تکميلي در کنار آنها به حساب آورد، گذشت زمان نمي تواند آن زندگي را فرسوده کند.چنانکه خداوند در سوره مريم آيه 96 مي فرمايد: خداوند محبت مؤمنان نيکو کار را در قلبهاي ديگران قرار مي دهد.