عشق  و محبت بين زن و شوهر از اركان اصلي نظام خانواده است؛ اما با گذشت زمان و سپري شدن شور و شوق دوران نخستين ازدواج، گاه اين فكر به ذهن همسران مي آيد كه بعد از چند سال زندگي ميزان علاقه آنان نسبت به هم چقدر تغيير كرده است. برخي از آنان، هنگامي كه در زندگي مشترك خود خدشه اي ببينند چنان از كوره در مي روند و پل هاي پشت سر خود را خراب مي كنند كه ديگر نمي توانند روابطشان را نسبت به ديگري ترميم كنند.

هدف از ارائه توصيه هاي زير، آموزش براي ارتقاي سازگاري و توجه كردن به ويژگي هاي مثبت يكديگر،

افزايش اعتماد به نفس ، كاهش اضطراب  و تنش هاي موجود در جهت بهداشت و سلامت رواني است كه موجب تداوم زندگي و جلوگيري از هم گسيختگي خانواده است.

1. خانواده يك مجموعه است:

مجموعه اي شامل زن ، شوهر و فرزندان و در مرحله بعد اقوام و خويشاوندان. خانواده زماني موفق خواهد بود  كه در آن هماهنگي وجود داشته باشد و همه اعضا در يك محفل انس با كمال صميميت و شادي زندگي كنند . چون وجود هر نوع مشكل و ناهماهنگي حتي از سوي يك عضو، كل خانواده را دچار ناراحتي مي نمايد؛ بنابراين از هر نوع رفتاري نظير طعنه زدن، تحقير، مقايسه كردن و... پرهيز كنيد.

2. زندگي مشترك، عرصه كمال است، نه صحنه پيكار؛

بنابراين در رفع بحران ها مانند يك تن واحد عمل كنيد؛ يار و ياور هم باشيد. كوشش نكنيد بر ديگري تسلط يابيد؛ با هم و در كنار هم باشيد نه رو در روي هم! سعي كنيد به قول «ابراهام مزلو» از «من واقعي» بگذريد تا به « ماي واقعي» برسيد.

3. از ابراز محبت نسبت به يكديگر دريغ نكنيد؛

ابراز محبتِ به موقع در زندگي مشترك ، علاقه ، نشاط و طراوت به وجود مي آورد. اين امر فقط لازمه روزهاي نخستين ازدواج نيست؛ بلكه با گذشت زمان نهال نوپاي زندگي به درختي تناور تبديل مي شود كه نياز بيشتري به آبياري دارد؛ با ابراز محبت و نشان دادن عشق و علاقه به هم، مي توان اين درخت تناور را براي هميشه با نشاط ، بارور و با طراوت نگه داشت.

4. عاشقانه به هم نگاه كنيد .

نحوه نگريستن هر يك از ما به ديگري به « چگونه بودن ما» بستگي دارد؛ نه به" چگونه بودن او". همسران ، تماشاچي زندگي يكديگر نيستند؛ بلكه شريك مشاهده شده زندگي يكديگرند.

زني مي گفت:" از زماني كه ازدواج كرده ام ، شوهرم بيشتر ترجيح مي دهد كه به جاي مصاحبت با من ، برنامه ورزشي تلويزيون را تماشا كند؛ يك بار وقتي به او اعتراض كردم كه «چقدر ژوليده اي» ، پاسخ داد: تو «هم شلخته اي».

اين بحث بيهوده و زيان آور نشانگر آن است كه چگونه همسران به جاي عشق ورزيدن به هم ، ممكن است در جستجوي برشمردن عيب هاي يكديگر باشند. اين يك طريق نگاه كردن به زندگي است؛ اما شيفتگي شما وقتي حاصل مي شود كه فكر كنيد همسر شما فردي باشكوه ، ناب، صميمي ، خوش خلق و باهوش است. اين شيوه نگرش به زندگي به ما مي آموزد به جاي اين كه عشق را جستجو كنيم ، با عشق و محبت به زندگي نگاه كنيم. «زبانِ نگاه» زبان مؤثري است. شما با نگاه كردن به طرف مقابل، به او مي فهمانيد كه به صحبت كردن با او علاقه مند هستيد. اگر او سخن مي گويد، شما با تبسم ، به صورت و چشم او نگاه كنيد. اين حالات شما، اثر معجزه آسايي در ايجاد صميميت و عشق شما دارد.

ميل به صميميت نه فقط جنبه جسمي ، كه جنبه رواني نيز دارد. اين ميل مكرراً به عنوان اشتياق خاصي به خلوت و تنهايي در نظر زوج ها جلوه گر مي شود. علاوه بر اين، اغلب در يك زوج عاشق شاهد به وجود آمدن زباني رمزي و عبارت هاي محرمانه اي هستيم كه افراد ديگر قادر به درك آن نيستند؛ و نيز شيطنت ها، اشاره ها و كنايه هايي كه تنها عشاق آن را مي فهمند.

5. بر اشتباه خود پافشاري نكنيد؛

وقتي يكي از شما اشتباه كرديد؛ صادقانه و صميمي به آن اعتراف كنيد ؛ مراقب باشيد كه احساسات ديگري را جريحه دار نسازيد. صداقت  و اظهار پشيماني و ندامت تنها علاج واقعه است؛ زيرا قبول نكردن اشتباه و نپذيرفتن خطا، اختلاف را دامن مي زند؛ تا زماني كه به اشتباه خود معترف نشويد و صميمانه از همسرتان پوزش نخواهيد، رابطه زناشويي تان ترميم نمي شود.

6. نخست بايد بدانيد هر موضوعي را به نوعي خاص با همسر خود در ميان بگذاريد.

اگر فكر مي كنيد گفتن اسرارتان ضرورتي ندارد و نگفتن آن آينده شما را تهديد نمي كند؛ در برملا كردن آن اصرار نكنيد. هنگام گفتن مسئله اي كه در گذشته داشته ايد ، ابتدا بخشي از آن را فاش نماييد؛ بدين معني كه از مسائل كوچكتر شروع كنيد و اگر ديديد همسرتان ظرفيت پذيرش آن را دارد، به تدريج مسائل مهمتر را پيش بكشيد.

7. در مطرح كردن مسائل ناخوشايند، سعي كنيد خود را هم دخالت دهيد؛

مثلاً به جاي اين كه بگوييد، چرا با فلاني اين طور برخورد كردي؟ بهتر است بگوييد:" كاش با فلاني اين طور برخورد نمي كرديم."

 

8. هنگام طرح مسئله با همسر خود، هرگز جمله" تو با هيچ كس نمي تواني كنار بيايي" را به كار نبريد؛

چون تنها همين جمله باعث مي شود، او ديگر هيچ وقت مسئله خود را با شما در ميان نگذارد.

9. به جاي جستجو در اعمال و رفتار همسرتان و يا تجسس در اوراق شخصي وي، سعي كنيد از خود او سؤال كنيد ؛

شايد شما در اشتباه باشيد. گفتگو با همسرتان در مورد مسئله اي كه شما را به شك و ترديد مي اندازد، موجب مي شود مشكل آسان تر حل شود.

10. اشتباهات يكديگر را به رخ هم نكشيد؛

زيرا پايه هاي زندگي مشترك را سست مي كند و سپس ويران مي سازد.

از اشتباهات خود پند بگيريد: هنگامي كه جراحت اختلاف التيام يافت سعي كنيد صميمي باشيد؛ اعتراف به گناه و عذرخواهي دليل سعه صدر و پيشگيري از اشتباه مكرر است.

11. اگر خطايي از همسر خود ديديد، زود از كوره در نرويد و سفره دلتان را نزد هر كس باز نكنيد.

به خصوص پيش پدر و مادر خود درد دل نكنيد. زيرا اين كار موجب سرافكندگي همسرتان مي شود و امكان آشتي را بسيار ضعيف مي كند.

اگر رابطه شما با همسرتان تيره شد، سعي كنيد آرامش خود را حفظ كنيد؛ متين و خونسرد باشيد و گرنه رفتارتان غيرمنطقي مي شود؛ و ممكن است دست به كاري بزنيد كه موجب پشيماني شما شود؛ سعي كنيد

بر عصبانيت خود غالب شويد .

12. اگر مي خواهيد عشق و علاقه خود را به همسرتان تداوم ببخشيد؛

نخست بايد ياد بگيريد كه زمان كافي را براي با هم بودن و ابراز محبت اختصاص دهيد. رابطه صميمانه گذشته را تجديد كنيد؛ به انگيزه عشق و ازدواجتان بينديشيد؛ با همسرتان درباره نخستين روزهاي آشنايي و دوران خوش زندگي گفتگو كنيد؛ زيرا يادآوري شادي ها و رويدادهاي شيرين آن روزها، هم وجودتان را گرم مي كند و هم تازگي و طراوت رابطه شما را با همسرتان حفظ خواهد كرد.

13. سعي كنيد تلافي جو نباشيد ؛

اين نكته مهمي است؛ اگر بخواهيد به تلافي اشتباه همسر خود ، لجبازي كنيد ، همه پل هاي رابطه با همسرتان را خراب كرده ايد ؛ حسادت چشم عقل را كور مي كند. كينه جويي انگيزه اشتباه هاي خطرناكي مي شود كه جبران ناپذير است. در عوض ، گذشت و فداكاري ، فردي را كه مرتكب اشتباه شده است ، براي هميشه نسبت به همسرش مديون مي كند.

14. انعطاف پذير باشيد؛

انعطاف پذيري يكي از ويژگي هاي مهم براي ايجاد سازگاري بيشتر و سلامت رواني است. با چشم پوشي و نرمش نسبت به برخي رفتارهاي كودكانه و لجبازي  ها ، نه تنها مي توان از تنش هاي بي دليل پيشگيري كرد؛ بلكه مي توان بنيان خانواده را بيش از پيش مستحكم تر كرد. مسائل و موارد اختلاف را صرفاً به نيت رسيدن به ديدگاه مشترك طرح كنيد، نه به تكرار و تثبيت كدورت و دشمني.

 

15. صبر و بردباري همسر خود را به عنوان وظيفه او قلمداد نكنيد؛

بلكه متقابلاً در موارد مشابه ؛ با گذشت، متانت و نكته سنجي، قدرداني خود را نسبت به او ثابت كنيد.

16. همسر آزرده، شريك خوبي براي زندگي نيست؛ يكديگر را نيازاريد؛

و نيز اجازه ندهيد يكنواختي و كسالت، غبار غم بر زندگي شما بيافشاند. براي پيشبرد و تنوع و رونق زندگي هر روز قدمي هر چند كوچك برداريد.

17. نسبت به همسرتان احساس مسئوليت  كنيد.

احساس مسئوليت چيزي نيست كه از خارج به فرد تحميل شود. احساس مسئوليت، به معناي واقعي آن، امري كاملاً ارادي است؛ پاسخ آدمي است به نيازهاي يك انسان ديگر، خواه اين نيازها بيان شده باشد يا بيان نشده باشد." احساس مسئوليت كردن" يعني توانايي و آمادگي براي " پاسخ دادن". پاسخ به عشق ديگري و توجه به نيازهاي رواني او.

18. به همسرتان احترام بگذاريد  و احساسات او را درك كنيد.

منظور از درك احساسات آن است كه همسر خود را آن طور كه هست بشناسيد : از نظر خصوصيات اخلاقي، عقلي، ايماني، ايده ها، آرزوها و بالاخره احساسات و عواطف. احترام گذاشتن به همسر عبارت است از پذيرش وي آن طور كه هست و ارزش گذاشتن به شخصيت  و كمالات او كه مظاهر آن در گفتار و كردار در فرهنگ  هاي مختلف متفاوت است. بنابراين همسران بايد ضمن وحدت فرهنگي از مصاديق احترام در زمينه هاي مختلف تبعيت كنند و آنها را در مورد همسر خود به كار بندند