زماني كه دو نفر با هم ازدواج مي كنند ، دوستان همسر، ارتباطات با قي مانده از قبل و

مجموعه ي خواهران و برادران همسر، ممكن است باعث ترس و حسادت شود . روابط

متعلق به گذشته، احتمالاً بعد از ازدواج تغيير خواهند كرد . تازه عروس و دامادها ، اغلب

براي بيرون رفتن با دوستان قديمي و يا ارتباط با آنها دچار مشكل مي شوند . حفظ

دوستيهاي قديمي ، محتاج به گفتگوي محتاطانه است وبايد به نياز همسر توجه شود . پس از

ازدواج همسران از اين كه تمام وقتشان را با هم مي گذرانند خسته مي شوند. از طرف ديگ ر ،

اگر يكي از آنها احساس كند كه به خاطر دوستان قديمي اش از طرف همسر طرد شده يا

مورد بي توجهي قرار گرفته ا ست، مسايل و مشكلات جديدي ظاهر مي شوند . واقعيت

اساسي در اين مورد، ترس است . ما از اين كه مورد توجه نباشيم و از اين كه دوستيهاي

قديمي اهميتي بيشتر از ارتباط زناشويي داشته باشند، مي ترسيم . همسران لازم است كه

درباره ي همه ي اين موارد با هم صادقانه بحث كنند و به طور شفاف، تعادلي را بين ازدواج

و دوستي ها و ارتباطات ديگر خود، مانند روابط خويشاوندي و روابط كاري برقرار كنند.

و دوم اين كه براي خطري كه از آن « مي ترسيم » اول از همه بايد آگاه باشيم كه

تدبيري بيانديشيم و كاري انجام دهيم . اگر خانمي از ارتباط همسر ش با خانمي « مي ترسيم »

ديگر مي ترسد، اين لزوماً بدين معنا نيست كه ترس خود را ناديده بگيرد . بلكه لازم است

و « مشور ت » اول از همه بداند كه مي ترسد و دوم اين كه تدبيري بيانديشد و در اين مرحله

بسيار اهميت دارد . در انديشيدن تدبير ، بسيار بجاست كه از نظرات افراد امين، « مشاوره »

متخصص و با تجربه استفاده كنيم.

ازدواج ارتباطي شكستني و ظريف است . ما بايد بسيار مواظب باشيم كه كاري

انجام ندهيم كه به زيان همسرمان باشد و يا تهديد كننده ي همسرمان باشد و اين شايد بدين

معني باشد كه بايد برخي از دوستي ها و روابط فعلي ، در خلال زمان روي به سردي نهد؛ هر

چند ما براي آن ارتباطات ارزش قا يل باشيم . چرا كه برخي اوقات آنها مي توانند رنج و

زحمت بسياري براي همسر ما ايجاد كنند.

خانواده و دوستان همسر و بعضاً افرادي كه رابطه ي عاشقانه ي قبلي با آنها داشته ايم، با

معني ترين رقيبان زندگي مشترك هستند . رابط ه ي زناشويي مكرراً با روابط ديگر برسر

همانند بازي طناب كشي در ستيز و كشمكش است. « توجه » و « زمان »

اگر توجه ما ابتدائاً به دوستان باشد ، يا اين كه خود را تصميم گيرنده ي نهايي در هر

تعارضي بدانيم ، منازعاتي پيش مي آيد كه مي تواند به جدايي منجر شود . و اگر توجه ب ه

خانواده ي خودمان باش د ، كشمشها و اختلاف بين همسر و خواهر و برادر را باعث مي شويم

و به آن اختلافها و تعارضها دامن مي زنيم.

اگر توجه تنها به همسر باشد و دوستان و خانواد ه را مورد بي مهري قرار دهيم ، به آرامي

آنها را از دست مي دهيم و در انتها به دليل فقدان آن ها همسرمان را سرزنش خواهيم كرد .

لازم است كه بين اين منابع قدرت، تعادل برقرار كنيم.