كودك كه بودم داشتن يك مغازه پر از گل هميشه برايم يك آرزوي بزرگ بود و حالا كه بزرگتر شده‌ام رسيدگي به اين همه گل رنگارنگ مغازه‌ام مرا به آرامش مي‌رساند. گل‌ها زيبا هستند و خاصيت آرامش‌بخشي دارند و من هر روز صبح آرزو مي‌كنم كه شاخه شاخه گل‌هايم را به منظور شادي به مشتريانم بفروشم. شايد آرزوي خود گل‌ها نيز اين باشد كه به خاطر بي‌محبتي و غم و اندوه پژمرده نشوند. آنها نيز آرزوي ماندگاري دارند. دسته گل خشك شده مراسم عروسي مادرم پس از سال‌ها روي طاقچه هنوز اين رازماندگاري را معني مي‌كنند.
گل، سمبل زيبايي است. سمبل تمام آرزوهاي شاد و زنده است. دادن هديه به ديگران هميشه يك رسم پسنديده براي ايرانيان به حساب مي‌آمده است خصوصاً آن‌كه بيشتر از هر قوم و ملتي ديگر سابقه درك ارزش گل و گياه در زندگي‌شان را داشتند و مي‌دانند كه دادن گل به ديگران مي‌تواند تأثير رواني مطلوبي بر فرد بگذارد.
سابقه شاخه گل هديه دادن به ديگران تنها به دنياي مدرن امروز برنمي‌گردد، بلكه اين رسم زيبا ريشه در روزهاي كهن ايران دارد.

گل هديه‌دادن به ديگران در بطن خود مفهوم و پيامي دارد كه ايرانيان از ديرباز اين مفاهيم را درك كرده‌اند. نقوش و حكاكي‌هاي به‌جا مانده از دوره ساسانيان نشان مي‌دهد گل دادن به ديگران در ايران باستان بسيار رواج داشته. در يك سراميكي كه تصوير دو بانوي ساساني روي آن حك شده است نشان مي‌دهد اين دو بانو در دستشان گل «مارگاريت» دارند. حتي شايد قدمت اين امر پسنديده به دوره قبل از هخامنشيان برسد. در دوره پادشاهان هخامنشي به زناني كه بيشتر از بقيه فرزند به دنيا مي‌آوردند گل و هديه‌هاي ديگر داده مي‌شد.
دادن هديه و بطور كلي گل هديه دادن به ديگران براساس موقعيت فرهنگي و اجتماعي ملت‌ها با يكديگر فرق مي‌كند.
گل دادن به ديگران در شهرها نسبت به روستاها با يكديگر متفاوت بوده و حتي مي‌توان گفت اين سنت از روستاها به شهرها انتقال پيدا كرده است. در روستاها افراد به يكديگر گل محمدي مي‌دادند و حالا در شهرها به دليل تنوع گل‌ها نوع گلي كه به يكديگر هديه مي‌دهند متفاوت است.
در ايران هنوز اين سنت پسنديده رواج دارد كه افراد هنگام نشان‌دادن عشق و علاقه‌شان به ديگري و نيز به منظور ابراز شادي يا حتي غم خود شاخه و يا دسته گل هديه مي‌دهند كه البته هر يك از اين هدايا مفهوم خاص خود را دارند.
گل، سمبل زيبايي است كه تمام حواس پنجگانه ما را درگير مي‌كند. انسان ذاتاً زيبايي‌ها را دوست دارد و چون گل سمبل زيبايي و طراوت است هديه‌دادن آن به ديگران همين پيام را به آنها انتقال خواهد داد.
وقتي ما در يك مراسم عروسي به عروس و داماد گل هديه مي‌دهيم به نوعي پيام زندگي دوباره و دوباره متولد شدن را به آنها نويد مي‌دهيم. اين نكته را القا مي‌كنيم كه «تو دوباره متولد شده‌اي و چشمت را به روي زيبايي‌ها باز كرده‌اي».
اما با اين‌كه گل سمبل شادي و شادكامي است ولي برخلاف تصور در مراسم عزاداري‌ها نيز به خانواده عزادار گل داده مي‌شود.
فلسفه بسيار عميقي پشت اين پديده هست. در مراسم عزاداري باز هم با دادن گل به خانواده عزادار اين پيام را مي‌رسانيم: «مثل گل باشيد ولي عمرتان همچون گل نباشد.» دادن گل اين نويد روحي را مي‌بخشد كه همه ما بايد مانند گل زندگي‌مان را به بهترين و زيباترين شكل طي كنيم.
وقتي به خانواده عزادار گل مي‌دهيم يا براي عيادت بيمار گل مي‌بريم به نوعي مي‌خواهيم اوج احساس دروني‌مان را نسبت به آنان ابراز و حمايت اجتماعي خود را از آنها اعلام كنيم. افراد هنگام سختي‌ها و مصيبت‌ها نيازمند حمايت ديگران هستند و اين حمايت عملي از آنان مي‌تواند تا حدودي دلگرم‌كننده باشد.
گل هنگام عزاداري مي‌تواند خاطره عزيز از دست رفته را زنده نگه دارد و تداعي‌كننده ياد و خاطره وي باشد.

گلي براي همسرم

آدم‌ها خلقيات متفاوتي دارند. خيلي وقت‌ها دنبال هيجان‌اند. بعضي وقت‌ها به‌دنبال آرامش همراه با احساس رمانتيك بودن هستند.
تجربيات زناشويي بسياري از افراد نشان مي‌دهد در برخي موقعيت‌ها هيچ ابراز احساساتي به اندازه ابراز احساسات عملي براي فرد خوشايند نيست. افراد با بيان احساساتشان حس دروني خود را نسبت به ديگري ابراز مي‌دارند و ابراز احساس عملي تأثيري دو چندان نسبت به ابراز احساس كلامي دارد و اگر اين دو با هم همراه باشند تأثير رضايت‌بخشي بر زندگي فرد مي‌گذارد.
روانشناسان همواره به زن و شوهرها توصيه مي‌كنند كه براي همسرانشان گل بخرند. گل به خودي خود ارزش اقتصادي چنداني ندارد و بيشتر به‌خاطر ارزش احساسي ‌آن توصيه مي‌شود.
همسران همواره نسبت به يكديگر احساس خوشايندي دارند ولي گاهي آنها احساساتشان غليان كرده و همچون يك آتشفشان فوران مي‌كند. در اين هنگام است كه آنها دوست‌ دارند با دادن يك هديه خصوصاً يك شاخه گل احساسات خود را بيان كنند. گل هديه دادن به همسر اوج احساس فرد را مي‌رساند كه بايد از سوي همسرش مورد توجه واقع شود.
البته شايد هر فردي هر گلي را نپسندد بنابراين روانشناسان معتقدند كه افراد براساس شخصيت خود و با نگاه به شخصيت مقابل خود گل مي‌خرند.
خريد نوع گل، بسته به چندين عامل فرهنگي، اجتماعي و فردي است. فرهنگ ما حكم مي‌كند كه گل «گلايل» براي عزاداري‌است و گل زرد نشانه تنفر ولي گاه مي‌بينيم كه برخي گل‌ها در يك دوره زماني مد شده و افراد به‌لحاظ تفكر اجتماعي، گرايش بيشتري نسبت به آن دارند ولي علائق و خواسته‌هاي فردي نيز نبايد ناديده گرفته شود. وقتي فردي به همسرش گل هديه مي‌دهد خود را به لحاظ رواني تخليه كرده و بنابراين نوع گلي‌كه به‌ همسرش هديه مي‌دهد، بيانگر نوع احساس وي نسبت به اوست.
تصور عامه مردم اين است كه شوهران بايد به همسرانشان گل هديه بدهند. مردان بيشتر طرفدار محبت عملي هستند و شاخه‌گل را نماد بارز احساس خود مي‌دانند.
مردان به لحاظ كلامي به اندازه زنان توانمند نيستند و آنها محبت عملي را دوست دارند. بنابراين زنان نيز بايد محبت‌هاي عملي نسبت به شوهرشان ابراز دارند، زيرا همانطور كه شوهران دوست دارند واژه‌هاي محبت‌آميز را بشنوند ولي براي يادگيري نياز به عمل دارند و اين عمل كردن را از همسر خود ياد مي‌گيرند. البته فراموش نشود كه گل هديه دادن نبايد از پيش تعيين شده باشد، زيرا اين امر باعث مي‌شود كه خريد گل براي خودش را يك حق مسلم بداند و در اين صورت اين عمل بار هيجاني مناسبي به همراه نخواهد داشت. بنابراين شايد دادن شاخه‌‌اي گل در يك ماه لحظه زيبايي را براي همسران به همراه داشته باشد.