نظر خیلی ها «خانواده همسر» نوعی حس مبارزه جویی در افراد ایجاد می کنند اما به خاطر داشته باشید که باید به خاطر طبیعت ازدواج، فداکاری هایی را بپذیرید. مشکلات افراد با خانواده همسرشان تقریباً اجتناب ناپذیر است. این مشکلات ناشی از پیشینه و تربیت خانوادگی متفاوت (مانند دیدگاه های متفاوت مذهبی، دیدگاه های مختلف نسبت به نقش والدین و افراد در خانواده ، نظم، شیوه خرج کردن و پس انداز کردن، اهمیت صرف وقت با خانواده و ...) هستند ولی همسران باید آنها را بپذیرند. چون علی رغم تفاوت های احتمالی فراوان، بیشتر روابط با خانواده همسر می تواند بسیار محبت آمیز و توأم با احترام متقابل باشد.

بهترین شیوه برای ایجاد رابطه بهتر با خانواده همسر، تأکید شما بر حق شناسی از آنان است: با وجود تمام تفاوت هایی که میان شما و آنها وجود دارد، بهتر است به جای کشمکش و درگیری با آن تفاوت ها، به ابراز قدرشناسی (شکر و سپاسگزاری) بپردازید.

 شما می توانید از والدین همسر خود گله مند باشید، با زبان تلخی از آنها و رفتارهایشان یاد کنید، آرزو کنید که ای کاش کسان دیگری والدین همسرتان بودند... و یا بالعکس، می توانید روی عادات و رفتارهای آزاردهنده و خصوصیات فردی خاص آنها کمتر تأکید کنید و بیشتر به مواردی که موجب سپاس و امتنان شما می شود بیندیشید.

آدم ها خیلی آسان فراموش می کنند. اگر شما همسر خود را دوست دارید، پس مدیون خانواده او هستید و باید نسبت به آنها قدرشناس باشید. اگر آنها همسر شما را به دنیا نیاورده بودند، ممکن بود با شخص دیگری ازدواج کنید یا اصلاً تنها بمانید! مسلماً هر دوی آنها یا لااقل یکی از آنها، به پرورش و آموزش همسرتان همت گماشته اند، پس آنها نقش مهمی در تربیت همسر شما داشته اند.

 
دست نگه دارید!

قبل از این که به بیان خصوصیات منفی همسرتان بپردازید، به یاد بیاورید که عکس قضیه نیز صادق است. (قطعاً همسر شما خصوصیات مثبت فراوانی هم دارد) پس اگر می خواهید والدین همسرتان را به خاطر این خصوصیات منفی سرزنش کنید، جا دارد که به خاطر توانایی آنها در تربیت همسرتان نیز اعتباری برای آنها قائل شوید.

... با وجود تمام تفاوت هایی که میان شما و آنها وجود دارد، بهتر است به جای کشمکش و درگیری با آن تفاوت ها، به ابراز قدرشناسی (شکر و سپاسگزاری) بپردازید.

از آن گذشته اگر شما بچه دارید، فرزندان شما حامل بخشی از ژن آنها (ترکیب فیزیکی ژن آنها) نیز هستند. اگر آنها نبودند، فرزندان شما نیز اینگونه نبودند. اگر فکر می کنید فرزندان نازنینی دارید (مثل همه والدین!) این ویژگی ها از والدین همسرتان نیز به بچه ها ارث رسیده است.

البته نمی خواهیم سرمان را زیر برف فرو کنیم و وانمود کنیم همه چیز عالی است. این قبول که بعضی از والدین همسران، خصوصیات نه چندان خوشایندی دارند، ولی این همان وضعیتی است که در آینده در سراشیبی عمر، خودِ ما با عروس ها و دامادهایمان خواهیم داشت. وانگهی، آیا گزینه دیگری هم وجود دارد؟ شما می توانید از والدین همسر خود گله مند باشید، با زبان تلخی از آنها و رفتارهایشان یاد کنید، آرزو کنید که ای کاش کسان دیگری والدین همسرتان بودند... و یا بالعکس، می توانید روی عادات و رفتارهای آزاردهنده و خصوصیات فردی خاص آنها کمتر تأکید کنید و بیشتر به مواردی که موجب سپاس و امتنان شما می شود بیندیشید.

پس بر حق شناسی تمرکز کنید.

احتمالاً با این روش می توانید روابط موجود را به نحوی قابل قبول بهبود ببخشید.