پزشکان در دانشگاه آکسفورد دريافته اند که افسردگي مادر در زمان کودکي فرزندش روي رفتارهاي اجتماعي زمان بزرگسالي وي تاثير دارد، اما در مورد پدران، نتايج تغيير روحيه و افسردگي آن ها به سرعت روي کودکان مشخص مي شود و رشد رواني آن ها را دچار اختلال مي کند. پژوهشگران مي گويند پسراني که پدرانشان مبتلا به افسردگي هستند، دو برابر بيش از دختراني که پدر افسرده دارند در دوران پيش از مدرسه دچار اختلالات رفتاري و احساسي مي شوند.

با توجه به نتايج آزمايش فوق، اين پزشکان تاکيد دارند که افسردگي در سنين پايين، علامت افسردگي در دوران بزرگسالي نيست و به همين دليل است که توجه کمتري به آن مي شود.

در واقع، شناخت اين بيماري در کودکان، تا حدي دشوارتر است.

به همين خاطر اين پزشکان به تمام والدين جوان توصيه مي کنند در صورتي که براي بار اول، صاحب فرزند مي شوند، حتما از مشاوران خانواده جهت تثبيت روحي خود کمک بخواهند تا با حفظ بهداشت رواني کودک خود نيز بيشتر کمک کنند.

مطالعات نشان مي دهد که يک فرد بالغ مبتلا به افسردگي، ناراحتي و غمگيني خود را نشان مي دهد اما در يک کودک افسرده، تظاهر افسردگي ممکن است به صورت عصبانيت، تحريک پذيري و گاهي پرخاشگري باشد. به همين دليل، گاهي اين اختلال، درست تشخيص داده نمي شود و يا با علائم دوره بلوغ اشتباه گرفته مي شود

تغييرات در خواب هم از جمله مشکلات کودک و نوجوان افسرده است بدين معني که در بزرگسالان مشکل کم خوابي و در کودکان و نوجوانان مشکل پرخوابي ايجاد مي شود. کودکان افسرده به بيدار بودن رغبتي نشان نمي دهند و تا نيمه هاي روز در خواب هستند. افسردگي از اختلالات نسبتا شايع در سن نوجواني و پيش از نوجواني است.

در اين بيماري حتي ممکن است که شادي و افسردگي با هم همراه باشند و باعث شود که تشخيص بيماري با مشکل روبرو شود.

 

زناني که در دوران بارداري دچار افسردگي هستند، فرزندان شان از رشد رواني و جسمي کندتري نسبت به همسالان خود برخوردار هستند.

پيش از اين تاثير افسردگي مادران در دوره پس از زايمان بر رشد فرزندان مشخص شده بود. حال محققان مي گويند؛ افسردگي در حين بارداري به همين اندازه بر رشد فرزندان تاثير منفي دارد. افسردگي مادران در حين بارداري احتمال بروز مشکلات ادراکي و رفتاري را در فرزندان بيشتر از 30 درصد افزايش مي دهد.

اين محققان در مطالعات خود، مدارک پزشکي بيشتر از يازده هزار زن و فرزندان متولد شده در سال هاي 1991 و 1992 را بررسي کردند.

آن ها در بررسي هاي خود ميزان افسردگي در اين مادران و ارتباط آن را با مشکلات احتمالي در فرزندان شان مورد مطالعه قرار دادند.

اين مطالعات نشان داد: احتمال بروز مشکلات رفتاري و ادراکي در کودکاني که مادرشان دچار افسردگي بوده است، 50 درصد بيشتر از ديگران است.

از اين رو، به گفته محققان؛ بروز افسردگي در دوران بارداري مي تواند در دوران پس از زايمان هم منجر به افسردگي شود و اين موضوع احتمال بروز مشکلات در فرزندان را افزايش مي دهد.

همچنين افسردگي در دوران بارداري به تنهايي مي تواند احتمال بروز مشکلات در فرزندان را 34 درصد افزايش دهد.

هنوز رابطه افسردگي در دوران بارداري با اختلال رشد جسمي و رواني فرزندان مشخص نشده اما بر اساس تحقيقي که پيشتر انجام شده بود، احتمال زايمان پيش از موعد در زنان افسرده بيشتر از ديگران است.

پزشکان ميگويند نتيجه اين تحقيق بيانگر اهميت متخصصان زنان و زايمان و ماماها در شناسايي زودهنگام موارد افسردگي در زنان باردار و اقدام سريع براي درمان آن است.

نتيجه اين مطالعات که توسط محققان انگليسي صورت گرفته در مجله بي جي او جي به چاپ رسيده است.

 

واکنشهاي مغزي والدين افسرده نسبت به گريه نوزادشان تفاوت زيادي با ديگر مادران دارد.

اسکن هاي مغزي تهيه شده از مادران افسرده نشان مي دهد: آنها در مقايسه با مادران سالم به شيوه متفاوتي به گريه کودک خود واکنش نشان مي دهند.

آخرين تحقيقات انجام شده نشان مي دهد اين فعاليتها خصوصا در بخشهايي از مغز که مسوول ارزيابي اطلاعات، برنامه ريزي و چگونگي واکنش دادن به محرکهاي احساسي هستند در مادران افسرده به مراتب کمتر از مادران ديگر است.

جنيفر آبلو استاد روانشناسي دانشگاه ارگون که اين مطالعات را انجام داده است در اين باره گفت: اين موضع اهميت بسيار زيادي دارد، چرا که اگر يک مادر نسبت به نوزاد خود و نيازهاي او به خوبي پاسخ ندهد ممکن است در رشد فرزند خود تاثير منفي بگذارد.

پاسخ مادر به نيازهاي کودکش هماهنگي کامل بين سيستمهاي مغزي را ميطلبد و به همين دليل است که برخي از مادران افسرده نمي توانند به خوبي از عهده پرورش کودک خود بر بيايند، چرا که آنها در پردازش گريه فرزند و ديگر نشانه ها ضعيف تر عمل مي کنند.

اين تحقيقات نشان مي دهد بايد نسبت به درمان افسردگي در زنان قبل از آن که تصميم به بچه دار شدن بگيرند توجه بيشتري صورت بگيرد.

برخي از اين مشکلات مغزي ممکن است با توجه به علائم آن ها به راحتي شناسايي و درمان شوند. اما برخي ديگر بسيار عميق تر هستند و باعث کاهش توجه شديد مادر نسبت به کودک مي شود که براي درمان آن زمان و تلاش بيشتري نياز است.

مطالعات قبلي هم نشان داده بود مادراني که در هنگام بارداري دچار افسردگي هستند با احتمال 4 برابر بيشتر ممکن است، فرزندان شان در دوران نوجواني رفتارهاي خشونت آميز از خود نشان دهند. اين بچه ها هم چنين با احتمال بيشتري نسبت به ديگر کودکان ممکن است دست به ارتکاب رفتارهاي ضد اجتماعي بزنند. تخمين زده مي شود بين 10 تا 15 درصد زنان در حين بارداري دچار افسردگي مي شوند.