پيامبر خدا در خانه ي جابر بود. نزد ايشان بادمجان آوردند و ايشان خوردن آغازيد. جابر گفت: اين، گرم است.فرمود: «اي جابر! نه! اين، نخستين درختي است که به خداوند، ايمان آورد. آن را در آب بجوشانيد و بپزيد و به روغن بياميزيد و نرم کنيد؛ چرا که بر حکمت مي افزايد.»
امام صادق(ع): بادمجان بخوريد، که شفاي هر درد است.
امام صادق(ع): بادمجان بخوريد؛ زيرا درد را مي برد و خود، درد نمي آورد.
امام صادق(ع): بر شما باد بادمجان بوراني؛ زيرا شفايي است که از پيسي، ايمن مي سازد. بادمجان سرخ شده در روغن نيز چنين است.
امام صادق(ع): بادمجان، براي تلخه ي سياه، خوب است و به صفرا نيز زيان نمي رساند.
امام صادق(ع): روايت شده است که نزد امام سجاد(ع) بادمجان سرخ شده در روغن بود. ايشان چشم درد داشت و از اين بادمجان مي خورد.
به ايشان گفتم: اي پسر پيامبر خدا! از اين مي خوري در حالي که آتش است؟!
فرمود: «خموش! پدرم از جدم برايم نقل کرد که گفته است: بادمجان، از پيه زمين است و در هر چه بيفتد، آن را خوش و خوش بو مي سازد.»
امام صادق(ع): در فصل خرما چيني، بادمجان زياد بخوريد؛ زيرا درمان هر دردي است، فروغ چهره را افزون مي سازد، رگ ها را نرم مي کند و به آب کمر مي افزايد.
امام رضا(ع): بادمجان در فصل گرما موجب هيچ بيماري اي نيست.
امام هادي(ع): -خطاب به يکي از مردان خود- براي ما بادمجان فراوان بياوريد؛ چرا که در هنگام گرما، گرم و در هنگام سرما، سرد است. آن، در همه ي اوقات، معتدل و در هر حال خوب است.
الکافي: -به نقل از عبد الرحمان هاشمي- ايشان به يکي از وابستگان خود گفت: «براي ما پياز کمتر و بادمجان بيشتر بياور.»
او پرسش کنان گفت: بادمجان؟
فرمود: «آري، بادمجان، در بردارنده ي همه ي مزه ها، بي زيان، سازگار با طبع، معتدل در ميان گونه هاي خويش، مناسب براي پير و جوان، ميانه در گرما و سرما، و گرم در جاي گرم و سرد در جاي سرد است.»