والدین باید قبل از بچه دار شدن ، این مساله را درنظر بگیرند و نسبت به آن اطلاعات و آگاهیهای لازم را کسب کنند ؛ آنها می  شنوایی یکی از حواس برتر انسان است . محروم بودن از حس شنوایی فقط به مفهوم نشنیدن صدا نیست، بلکه ماحصل این محرومیت ، موجب عدم دستیابی به بسیاری از تجربیات مفید و امید بخش زندگی فردی و اجتماعی می شود تا جایی که ممکن است فرد را از مسیر موفقیت دور نماید . توجه به این مسئله ، که صحبت کردن امری اکتسابی است وانسان از راه شنیدن، زبان محیط اطراف خود رافرا گرفته و سپس قادر به تکلم می گردد، اهمیت ویژه این حس را نشان می دهد . لذا بدون شنیدن، گفتار به وجود نخواهد آمد و به همین علت ، کودکان و افراد ناشنوا قادر به تکلم نیستند.اما نکته قابل تأمل این است که چطور می توانیم از ایجاد کم شنوایی و به دنبال آن عدم تکلم جلوگیری وپیشگیری کنیم .

"پیشگیری از کم شنوایی"

والدین باید قبل از بچه دار شدن ، این مساله را درنظر بگیرند و نسبت به آن اطلاعات و آگاهیهای لازم را کسب کنند ؛ آنها می توانند با رعایت موارد زیر، احتمال تولد فرزند کم شنوا یا سخت شنوا را کاهش دهند :

1-انجام مشاوره ژنتیکی قبل از ازدواج .

2-انجام آزمایشات خونی و بررسی عامل "RH".

3-مشاوره با پزشک قبل از بارداری در صورت ابتلاء به بیماری مزمن یا خاص .

4-مصرف نکردن دارو ، بدون تجویز پزشک در دوران بارداری .

5-جلوگیری از ضربات فیزیکی و مکانیکی در دوران بارداری.

6-مراقبت جهت پیشگیری از ابتلاء به بیماریهای مختلف در دوران بارداری .

7-مبادرت به زدن واکسن سرخجه قبل از بارداری و ...

"عوامل احتمال کم شنوایی بعد از تولد"

فاکتورهای دوران نوزادی ( از تولد تا یک ماهگی ) که خطر ابتلاء به کم شنوایی را افزایش می دهند عبارتند از:

1- سابقه خانوادگی درخصوص وجود کم شنوایی مادرزادی حسی یا عصبی.

2- عفونتهای دوران نوزادی مانند سیفلیس و سرخجه.

3- وزن کمتر از 1500 گرم نوزاد هنگام تولد .

4- زردی دوران نوزادی در حدی که منجر به تعویض خون شود.

5- مصرف داروهایی که اثر تخریبی روی شنوایی دارند . مانند آمینو گلیکوزیدها( خبتامایسین، توبرامایسین، کاتامایسین و استرپتومایسین، هنگامی که به صورت دوره ای و طولانی مدت مصرف شود . )

6- مننژیت باکتریایی.

7- وجود نشانه های غیر طبیعی یا اختلالاتی که با شنوایی مرتبط است .

8- نگهداری نوزاد در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیش از 5 روز.

فاکتورهای دوران کودکی ( یک ماهگی تا سه سالگی ) که خطر ابتلاء به کم شنوایی را افزایش می دهند عبارتند از :

1.نگرانی والدین نسبت به تأخیر زبان آموزی و تکلم ، با توجه به سن کودک.

2.مننژیت باکتریایی و عفونتهای مرتبط با کاهش شنوایی .

3.ضربه به سر که با کاهش هوشیاری کودک یا شکستگی جمجمه همراه باشد .

4.مصرف داروهایی که اثر تخریبی بر روی شنوایی دارند مانند آمینو گلیکوزیدها به مدت طولانی .

5.عفونتهای مزمن گوش میانی و تجمع مایع در گوش میانی بیش از 3 ماه .

6.اختلالاتی مانند شکاف کام که عملکرد شیپور استاش را مختل می کند .

7.وجود سابقه کاهش شنوایی دائم یا پیشرونده در فامیل .

8.بیماریهای دوران کودکی مانند اوریون، مننژیت ، مخملک.

9.آسیب های دوران کودکی به ویژه شکسستگی جمجه، برخورد اجسام تیز با سر یا گوش، قرار گرفتن در معرض اصوات بلند و... .

اگر کودک شما دارای یکی از فاکتورهای فوق باشد ، نسبت به ابتلاء به کم شنوایی در معرض خطر بیشتری قرار دارد شما دراین رابطه باید با یک متخصص گوش و حلق بینی و یک کارشناس شنوایی شناسی( ادیولوژیست) مشورت نمایید و در صورت تشخیص، باید از کودک شما ارزیابی کامل شنوایی به عمل آید .

"عوارض ناشی از وجود کم شنوایی دائم"

اگر کودک شما یا هر فرد دیگری مبتلا به کم شنوایی باشد و برای تشخیص ، درمان و توانبخشی آن اقدام نکنید ، پس از گذشت زمان کمی به عوارض ناشی از کم شنوایی نیز مبتلا می شود . این عوارض عبارتند از :

تأخیر در رشد طبیعی گفتار و زبان، اختلالات تولیدی گفتار ، اختلال در روان بودن گفتار، اختلال در صرف و نحو زبان، اختلال در ارتباط گیری، اختلال عاطفی- رفتاری، اختلال در تفکر، تاخیر در رشد اجتماعی- فرهنگی ، اختلال در یادگیری و افت تحصیلی، اختلال خواندن و نوشتن ، اختلال در حافظه شنیداری ، بروز ناتوانیهای درکی - شنیداری، کاهش ذخیره لغات و ...

"درمان و توانبخشی"

پس از ارزیابی شنوایی ، متخصص شنوایی شناسی ، درباره وضعیت شنوایی کودکتان با شما صحبت خواهد کرد . برخی اختلالات شنوایی ، مانند اوتیت گوش میانی و گوش خارجی به وسیله دارو قابل درمان است ، اما برخی دیگر از اختلالات شنوایی ، مانند کاهش شنوایی حسی - عصبی قابل درمان دارویی نیست و فرد باید در پروسه توانبخشی قرار گیرد . در تعریف، توانبخشی عبارت است از مجموعه خدمات پزشکی، اجتماعی ، روانی ، حرفه ای و آموزشی که به منظور باز توانی فرد اجرا می شود تا کارایی فرد به بالاترین حد ممکن برسد و بتواند به طور مستقل در جامعه زندگی کند .

با پیشرفتهای به عمل آمده در زمینه فن آوری ، در سالهای اخیر، فراهم آوردن اطلاعات گفتاری به وسیله سمعک ، حتی برای کودکانی که مبتلا به شدیدترین میزان نقص شنوایی باشند نیز ممکن گردیده است .

سمعکها مؤثرترین راهکار و بهترین تدبیر درمانی برای اغلب افراد مبتلا به کم شنوایی می باشند .خصوصیات الکترواگوستیکی سمعک ، باید با خصوصیات باقی مانده شنوایی فرد مبتلا به کم شنوایی ، تطبیق داده شده و سمعک برای گوش آن فرد تنظیم شود . لذا فرد مبتلا به کم شنوایی نمی تواند هر سمعکی را استفاده نماید ، بلکه برای تجویز و تنظیم سمعک باید به متخصص ادیولوژیست مراجعه کند .