ازداوج سنت من و هر کسي از اين سنت پيروي نکند، از من نيست؛ اين عبارت پر مغز و کم نظير از پيامبر صلح و رحمت و مغفرت است که جوانان را به امر ازدواج و تداوم سلامت جامعه اسلامي توصيه کرده اند.
حرکت پر شتاب علوم در عصر کنوني و پيچيدگي جوامع بشري که به دنبال خود تغييرات سريع و اساسي را در کانون خانواده ها به همراه داشته است و تغيير در فرهنگ و خرده فرهنگ ها موجب شده است تا در امر ازدواج نيز مانند همه امور تغييرات و تحولات چشمگيري را شاهد باشيم. اگر چه اين تغييرات در امر ازدواج و آثار بعد از آن در جوامع اسلامي کمتر از جوامع به اصطلاح پيشرفته امروزي بوده است ، اما بايد پذيرفت که جوامع اسلامي نيز با وجود سيستم هاي پيشرفته اطلاع رساني از جمله ماهواره و اينترنت و نيز اهداف شومي که دشمنان امت اسلامي دنبال مي کنند، از تغييرات غير ارزشي مصون نمانده اند. تغيير در اصل خود ، چنانچه در مسير صلاح و خير جامعه باشد، بسيار پسنديده است ، اما تغييرات ناخواسته و گاه خواسته و انحرافي در مدتي اندک يک جامعه را به انحطاط سوق مي دهد، آنگونه که بسياري از جوامع و کشورها خود را در اين چنبره ناميمون گرفتار مي بينند و اغلب نيز راه چاره اي براي آن پيدا نمي کنند.
ازدواج يک امر الهي است که رسول گرامي اسلام به آن سفارش بسيار فرموده اند، اما جوان امروز جامعه ما بايد بداند که هر قدر دنيا دچار تغيير شود، اساس زندگي سعادتمند و صالح او در گرو ازدواج سالم از جهات مختلف است و نبايد در اين مقوله کوتاهي کند و ترديد به خود راه دهد. براي تحقق اين امر اصيل و ارزشي بايد فرهنگ سازي لازم صورت گيرد و اتکاي به فرهنگ غني اسلام بهترين گزينه در سياق فرهنگ سازي است، مشروط بر آنکه احکام آيين حيات بخش اسلام را با هدف منافع شخصي و گروهي مصادره نکنيم و يا در آن تغيير ايجاد نشود. مشاوران ، صاحب نظران و حتي مسوولان دست اندر بايد براي ترويج ازدواج آسان و سالم به دور از تشريفات و زرق و برق اين فرهنگ را ترويج نمايند که بهره گيري از تجربيات گذشته با نگاه به جامعه مدرن امروزي مي تواند راهگشا باشد. همچنين بايد ضمن آنکه جوانها را از فرهنگ هدايت شده و مخرب غرب و نيز تماشاي برنامه هاي مستهجن ماهواره اي و اينترنتي که اين فرهنگ را به شدت و سرعت ترويج مي کنند، تا حد ممکن دور نگه داشت.
از جمله اقدامهاي موثري که مي تواند در ازدواج ساده و آسان ، کم هزينه اما با دوام نقش داشته باشد، تربيت جوانان اعم از دختر يا پسر است و بهترين و کار آمدترين شيوه تربيت جوانها در گذشته ، حال و آينده که تجربه موفقي هم بوده است، هدايت جوانهاي جامعه به سوي مساجد است. جوان در فضاي مسجد ، اتکاي به کلمه ا... را مي‌آموزد و اينکه به ظواهري دنيايي کم توجه باشد در عين آنکه از زيبايي ها دنيوي که خداوند آفريده است بايد به درستي و به اندازه بهره بگيرد. جوان چه دختر يا پسر در فضاي روحاني مسجد ياد مي گيرد که ازدواج و بعد از آن زندگي زناشويي را ساده و کم هزينه طلب کند و عرصه را بر خود و خانواده و نزديکان دشوار و گاه غير ممکن نسازد. بزرگترها نيز در همين فضاي خوب وساده مي آموزند که در انتخاب عروس يا داماد براي خانواده به دور از نگراني هاي معمول ، سخت نگيرند اما دقيق باشند و به هر کسي که به اصطلاح در خانه آنها را زد ، پاسخ مثبت ندهند. سلامت يک جوان از نظر روحي و رواني و اعتقادي يک اصل اساسي است و نبايد از يک خانواده انتظار داشت که دختر يا پسر خود را به عقد و ازدواج کسي در آورند که به اصول اوليه زندگي و مسايل اعتقادي هيچ باوري ندارد.
در گذشته نه چندان دور در دهه هاي 50 و 60 ازدواج ها در کشور ما بر همين صراط صورت مي گرفت و خانواده ها به آساني و البته با کمترين دغدغه دختر شوهر مي دادند يا پسر داماد مي کردند ، اما به اعتقادات طرف مقابل اهميت مي دادند و باورهاي ديني و مذهبي طرف مقابل يک اصل به شمار مي رفت. اينگونه نبود که دختر را با سال تولد و تعداد سکه هاي بهار آزادي سنجش کنند و يا پسرها با خودروي شيک و سند زمين و مسکن مستقل و نظاير آن محل معيار قرار گيرند. آنچه امروز محل نگراني خانواده هاي ايراني در امر ازدواج است همانا، آينده دختر يا پسر است و چون بسياري از خانواده ها خود را از مسجد و باورهاي ديني دور مي بيننند تصور مي کنند که با تعداد سکه و صفر هاي ميزان دارايي پدر عروس يا داماد و يا خود دختر و پسر مشکلات بعدي را حل خواهند کرد، در حالي به تجربه ثابت شده است که هرگز چنين نيست. زندگي زناشويي به تاييد همه عرفا و بزرگان و کارشناس هاي مقدم و موخر ، امري بسيارمقدس و شريف و جاودانه است و نبايد آن را سهل پنداشت و نبايد تصور کرد با هر گير کوچکي بايد آن را تمام شده تلقي کرد. اگر چه طرح ها و شيوه هاي نوين در اين امر مقدس مي تواند موثر باشد و توجه به آنها اشکالي ندارد، اما راهکار اساسي آن است که به کتاب خدا، دين و باور داشت هاي مذهبي ، مسجد و....بايد توجه نموده و ارج و ارزش بگذاريم. به نظر مي رسد اينکه آمارهاي طلاق در جوامع امروزي و در جامعه ما رو به افزايش است و متاسفانه از 10 تا 14درصد در نوسان مي باشد، حکايت از عدم باورداشت هاست و خانواده هاي معيار را مسايل مادي مي دانند و بر آن پافشاري مي کنند. هر طلاق يا به عبارتي پايان يک زندگي زناشويي تبعاتي بسيار ناگواري براي طرفين به خصوص زنان دارد که بهاي سنگين و هزينه منفي آن را بايد جامعه اسلامي خواه نا خواه بپردازد و بر والدين است براي سفيد بختي جوانها دامن همت بالا بزنند و اعتقادات ديني و باورداشت هاي مذهبي را فراموش نکنند.
امام عزيز(ره) در تفسير سوره مبارک حمد مي فرمايد، انسان تصور مي کند که در دنياي فاني اگر به مالي و اندوخته فراوان برسد به نهايت اعلا رسيده است و هر قدر بيشتر جمع مي کند، سيري و پاياني براي آن متصور نيست در حالي که اين انسان براي کمال بايد به معبود خود برسد و متوجه اين معنا نيست و خيال مي کند که گمشده او مال و زر و زيور و امور دنيوي است. در ازدواج نيز اگر بناي زندگي بر ياد خدا و ساده زيستي و استفاده از مواهب دنيايي به شکل درست آن باشد ، زوجين به سعادت دنيا و آخرت مي رسند و اگر پايه هاي زندگي زناشويي بر طلا و سکه و پول و خانه و امثال آن گذاشته شد، با اولين کمبود در اين عرصه ها ، چهره سياه جدايي خود را مي نماياند. اين عبارت ها تنها در کلام و گزارش و مقاله نيست بلکه بسياري از خانواده ها آن را تجربه کرده اند ، اما پند نمي گيرند!!!