دكتر «بهروز جليلى» روان پزشك و دانشيار دانشگاه علوم پزشكى ايران معتقداست: براساس تحقيقات و شواهد انجام گرفته، اثبات شده كه خنده مى تواند در رفع اختلالات روان پزشكى نظير افسردگى، اضطراب و اختلالات رفتارى بسيار مفيد و مؤثر باشد و تنش هاى موجود در افراد و هورمون هاى تشديد كننده و مولد اضطراب و افسردگى را به طور چشمگيرى كاهش دهد. خنده مى تواند تأثير مثبت و خوبى را برجاى بگذارد و در ايجاد روحيه شاداب تأثيرگذار باشد.
وى معتقداست: براساس تحقيقات موجود كسانى كه در زندگى روزمره خود خنديدن را جايگزين عصبانيت و خشم سازند بيش از سايرين دچار موفقيت هاى مكرر مى شوند و احساس رضايتمندى بيشترى از زندگى خواهند داشت. نياز به خنديدن و شاد بودن در كليه افراد امرى ضرورى است و بهتر است كه به جاى خنده هاى مصنوعى به طرف خنده هاى واقعى كشيده شوند و از لطيفه هاى مفيد براى خنداندن يكديگر استفاده كنند و از خنديدن هايى كه باعث تمسخر ديگران مى شود و غير اخلاقى است پرهيز كنند. زيرا در غير اين صورت تنش هاى موجود و نتايج معكوس و نادرست در آنها افزايش مى يابد.
همچنين تحقيقات ديگر حاكى از آن است که خنديدن بيماران مبتلا به افسردگى در صورتى كه درمان هاى دارويى و غيردارويى خود را ادامه دهند و به موقع مصرف كنند، شدت بيمارى را در آنها كاهش مى دهد.
خنديدن در صورتى كه به موقع و در جاى خود به كار رود، متناسب و خوب است چرا كه در غير اين صورت زشت و ناپسند محسوب مى شود.
خنديدن زمان پيرى را به تعويق مي اندازد و استرس ها و بيمارى ها را كاهش مى دهد. زنان هميشه بايد خود را با شرايط زندگى تطبيق دهند و از فكر كردن به مسائل كوچك و بى ارزش خوددارى كنند
امروزه خنده در ميان كليه اقشار جامعه خصوصاً زنان بسيار اندك شده و يا اصلاً معنايى ندارد، شايد علت اين امر عواملى نظير حجب و حياي زنان باشد كه خنديدن از نظر آنها عمل قبيح و نادرستى محسوب مى شود. اين در حالى است كه خنديدن درست و به موقع، نه تنها نا به جا و زشت قلمداد نمى شود بلكه براى روح، جسم و كاهش بيمارى ها نيز مفيد است. همچنين مشكلات اقتصادى فشارهاى زندگى و كار و استرس هاى روزانه نيز از ديگر دلايلى است كه باعث از ميان رفتن خنده در ميان مردم شده است.
دکتر جليلي معتقد است: افرادى كه هميشه در حال خنديدن هستند بيش از سايرين تحمل مشكلات شغلى، مادى، معنوى و... را خواهند داشت و بهتر مى توانند با اين مشكلات دست و پنجه نرم كنند.
خنديدن با ترشح هورمونى به نام اندروفين موجب احساس آرامش و رضايت در افراد مى شود. از نظر فيزيولوژيك، تحريك پوست بدن و ايجاد حالت قلقلك در بيشتر افراد سبب خنده مى شود؛ به دليل اين كه نقاط ويژه اى در مغز انسان وجود دارد كه تحريك الكتريكى آنها موجب برانگيختن احساس شادى، خوشى و خنده مى شود. زمانى كه گروهى از افراد با ديدن موضوع خنده دارى تبسم مى كنند يا مى خندند، دچار نوعى عاطفه مثبت گروهى مي شوند و همبستگى به وجود مى آيد.
دكتر «فربد فدايى» روان پزشك نيز معتقداست: بررسى هاى علمى نشان مى دهند كه خنده باعث كاهش اضطراب، تنش جسمى و خشم مى شود.
وى معتقد است: گذشته از سودمندى خنده، از ديدگاه صاحبنظران، علت خنده هم مهم است. انديشمندان تبسم يا خنده اى را كه ناشى از موفقيت در يك كار دشوار، و رضايت ناشى از يارى رساندن به انسان يا هر موجود زنده ديگر باشد و حتى خنده ناشى از ادراك طنز را هم تأييد مى كنند. اما خنديدن به شوخى هاى مبتذل با موضوعات جنسى، پرخاشگرانه، به ظاهر افراد و لهجه افراد را ارزشمند نمى دانند.
زمانى كه از طنز در رسانه ها صحبت مى كنيم افرادى نظير دهخدا مورد نظر هستند كه از جمله، مجموعه مقالات او تحت عنوان «چرند و پرند» از نمونه هاى عالى طنز اجتماعى است كه در بيدارى و آزادي خواهى ايرانيان نقش داشته است.
در سينما نيز آثار افرادى چون چارلز چاپلين، باستركيتون و... از موارد طنز تلقى مى شود. زيرا ضمن خنداندن، افراد را به فكر هم فرو مى برد و عواطف والايى چون نوعدوستى، محبت، عشق به انسان ها و موجودات زنده ديگر را تقويت مى كند.
وى مى گويد: در مجموعه هاى تلويزيونى ايرانى كه به غلط عنوان طنز به آنها داده شده است عموماً نوع نوينى از نمايش هاى روحوضى و مطربى گذشته را مى بينيم كه صرفاً به قصد خنداندن مردم تهيه شده اند و مى كوشند به وسيله لهجه نامأنوس، لحن هاى غيرعادى، فرياد كشيدن، آرايش و پوشش غيرعادى و ظاهر جسمى نامتعارف مردم را بخندانند (كه خيلى از اوقات به اين كار هم موفق نمى شوند). در اينجا با نمايش روحوضى و سياه بازى روبرو هستيم با اين تفاوت كه مطرب هاى روحوضى ادعايى نداشتند و گرچه مسائلى از قبيل مشكلات زن و شوهر، دروغگويى و مردم فريبى را هم مطرح مى كردند اما مى دانستند كه طرح سطحى اين موضوعات فقط زمينه اى براى خنداندن مردم است. در طنزهاى واقعى دغدغه هاى عاطفى و شناختى انسان مطرح مى شود، شرايط ناعادلانه و مناسبات غيرانسانى به مبارزه طلبيده مى شود و سرانجام محبت، پشتكار و منطق پيروز مى شود.
وى معتقداست: كوتاه سخن اين که، خنديدن به خودى خود واجد ارزش است. اما براى انسان انديشمند موضوع خنده هم اهميت دارد. به نحوى كه تفاوت بين طنز با شوخى، لطيفه، جوك و هجو مطرح مى شود، طنز كه ضمن خندانيدن فرد او را به انديشه هم فرومى برد و عواطف عالى در او پديد مى آورد، والاترين و ماندنى ترين روش براى خنديدن است، پس بخنديد تا دنيا به روى شما بخندد.