نتايج مطالعات محققان استراليايي نشان مي‌دهد : عشق، ازدواج را بيمه نمي‌کند

در خيلي از جوامع و فرهنگ‌ها، مردم عشق را درمان هر درد و شادي‌بخش هر زندگي مي‌دانند. در چنين جوامعي طبيعتا اين تصوير در ذهن افراد نقش مي‌بندد که براي خوشبختي صرفا نياز به پيدا کردن عشقي واقعي داريم؛ فردي که درست شبيه خودمان باشد، نيمه گمشده‌ خودمان...

شايد اولين بار، حادثه‌اي مثل تماشاي فيلم ‌«زيباي خفته» يا «سيندرلا» يا ... نخستين‌ جرقه‌هاي عشق را در ذهن‌ شما زده باشد و مدتي بعد، حس کرده باشيد که به‌يک‌باره فرد مورد نظرتان را پيدا کرده‌ايد و پس از مدت کوتاهي تصميم به ازدواج با او گرفته‌ايد و احساس کرده‌ايد که ديگر خوشبخت‌ترين فرد دنيا هستيد. ولي محققان استراليايي به شما مي‌گويند: عجله نکنيد!


اينها همه درست؛ ذات عشق ورزيدن و دوست‌داشتن خيلي خوب است. اما نتايج مطالعات محققان دانشگاه بين‌‌المللي استراليا حاکي از آن است که عشق، به تنهايي تمام آنچه را که باعث احساس رضايت و شادي در زندگي مي‌شود، فراهم نمي‌کند. اين محققان، تحقيقات مفصلي روي 2500 زوج استراليايي که 6 سال با هم زندگي ‌کرده‌اند، انجام داده‌اند و در مورد تاثير عشق بر حس خوشبختي و اينکه آيا عشق واقعا همان چيزي بوده که آنها پيش از ازدواج فکر مي‌کرده‌اند يا نه، به نتايج‌ جالبي رسيده‌اند. نتايج اين تحقيقات، به طور خلاصه، از اين قرار است:

• عدم تناسب هاي اعتقادي و فکري: با وجود تشابه هاي فراوان اختلاف در نحوه تفکر و بينش افراد مي تواند پايه بسياري از مشکلات در زندگي مشترک باشد.

• دخالت خانواده‌ها: 20 درصد از ازدواج‌هايي که در آنها زوجين حتي فرزند هم داشته‌اند به علت دخالت بيش از حد خانواده‌هاي طرفين به جدايي انجاميده بود.

• ازدواج‌هاي دوم يا سوم: به علت از بين رفتن ترس از جدايي، تعداد بالايي از زوج‌هايي که ازدواج دوم يا سوم‌شان را تجربه کرده بودند، زندگي‌شان به طلاق و جدايي رسيده بود.

• سن و سال: مرداني که هنگام ازدواج کمتر از 25 سال داشتند يا بيش از 9 سال از همسرشان بزرگ‌تر بودند، احتمال وجود طلاق در زندگي‌شان 2 برابر مرداني بود که بالاي 25 سال سن داشتند يا تفاوت سني‌ آنها با همسرشان کمتر از 9 سال بود.

• سابقه زندگي والدين: احتمال جدا شدن زوج‌هايي که والدين‌شان از هم طلاق گرفته بودند 17 درصد بود و در مقابل، تنها تعداد کمي از اين قبيل زوج‌ها زندگي‌هايي مستحکم و پايبند به کانون خانواده داشتند البته طلاق والدين تنها يک عامل پيش زمينه اي است و نمي تواند با قطعيت مانع موفقيت فرزندان شود .
به غير از علاقه، حتما طرفين بايد بر سر مسايل ديگر زندگي که براي‌شان اهميت دارد با يکديگر هم‌دل و هم‌عقيده باشند يا حداقل با طرح آنها، توان خود را براي پذيرفتن شرايط فرد مورد علاقه‌شان بسنجند.

• استعمال مواد دخاني، حتي سيگار: رابطه بين استعمال مواد دخاني از طريق يکي از زوجين و طلاق هم رابطه‌اي انکار‌ناپذير و دوسويه بود.

• مشکلات مادي: در 16 درصد از جدايي‌هاي خانواده‌هاي کم‌درآمد، بي‌کاري مرد و عدم تامين معاش خانواده، عامل اصلي طلاق زوج‌ها بود و البته اين را هم نمي‌توان ناديده گرفت که تنها 9 درصد از زوج‌هايي که از نظر مالي کاملا تامين بودند، احساس رضايت و خوشبختي از زندگي‌شان داشتند.

قبل از انتخاب بخوانيد

مسايلي که زوجين بايد پيش از ازدواج در مورد آنها به توافق برسند، بسته به اعتقادات و خانواده و فرهنگ افراد، متفاوت است. اما به هر حال، به غير از علاقه، حتما طرفين بايد بر سر مسايل ديگر زندگي که براي‌شان اهميت دارد با يکديگر هم‌دل و هم‌عقيده باشند يا حداقل با طرح آنها، توان خود را براي پذيرفتن شرايط فرد مورد علاقه‌شان بسنجند. يکي ديگر از تحقيقاتي که صورت پذيرفت و نتيجه‌اش در نشريه انگيزه و احساس به چاپ رسيد،‌نشان داد که خوش‌رويي درهمسرتان بهتر مي‌تواند شادي و موفقيت زندگي‌تان را تضمين کند؛ زيرا سهم بداخلاقي‌ها در طلاق چيزي حدود 25 درصد بود.


نقش هورمون‌ در زندگي

نتيجه يک تحقيق که در دانشگاه کارولينسکاي استکهلم انجام شد، نشان داد که با انجام برخي آزمايش‌ها مي‌توان مدت دوام زندگي‌ها را تخمين زد! دانشمندان سوئدي مي‌گويند ژني در بدن مردان وجود دارد که ميزان وازوپرسين‌ را در بدن‌شان متعادل مي‌کند و ارزيابي اين هورمون و آن ژن مي‌تواند موفقيت زندگي زوج‌ها را تا حدودي تخمين بزند. آنها بر اين باورند که هر چه ميزان وازوپرسين در مغز مردان بيشتر باشد، وابستگي آنها به خانواده و علاقه‌شان به ادامه زندگي بيشتر خواهد بود.

... و باز هم عشق

در حالي که خيلي از عوامل (مانند اخلاق همسر، پيشينه خانوادگي طرف مقابل، اختلاف سني، سطح درآمد اقتصادي و...) در موفقيت يا شکست يک ازدواج نقش دارد، خيلي از ما باز هم اين عوامل را موقع ازدواج خودمان ناديده مي‌گيريم و در مقابل نيروي عظيم عشق زانو مي‌زنيم؛ نيرويي که با ورودش به زندگي، آن‌چنان شور و شوق و رضايتي را در وجودمان شعله‌ور مي‌کند که عقل و منطق را کنار مي‌گذاريم و تصميمي عاشقانه مي‌گيريم. اينکه چگونه بعضي از افراد مي‌توانند تا آخر عمر عاشق بمانند و از کنار هم بودن لذت ببرند، هنوز هم رازي پيچيده است که هيچ محققي نتوانسته از آن پرده بردارد.