بیست و دومین سالگرد ازدواج والدین بوکی بیلی، روزی است که برای آنها یادآور خاطره تلخ شروع زندگی پسر آنها یعنی بوکی است. بوکی، ژانویه 1981 درست روزی متولد شد که سالگرد ازدواج پدر و مادرش بود. اما بوکی یک کودک عادی نبود. او تنها یک سوراخ بینی داشت و چشمهایش حالت غیرطبیعی و شکلی نابهنجار داشتند. مادر بوکی در حالی که روز تولد او را به خاطر می‌آورد، با اندوهی عمیق می‌گوید: پزشکان به ما گفتند اصلاً به او دل نبندید، چرا که احتمالاً تا شب دوام نخواهد آورد. آن‌ها نمی‌دانستند چه بگویند. هرگز نوزادی شبیه او ندیده بودند. من آنقدر گریه کردم که دیگر توان گریستن نداشتم. می‌خواستم بنشینم و تا آخر عمر گریه کنم. اولین فرزندم پس از 20 سال انتظار با چنین وضعی به دنیا آمده بود. اکنون بعد از 2 دهه و پس از انجام بیش از 30 عمل جراحی زنده است و می‌خواهد بداند چه کسی مسئول ایجاد چنین وضع وحشتناکی برای او بوده است. او می‌گوید: هیچ گاه در طول زندگی‌ام احساس طبیعی بودن و سالم زندگی کردن نداشته‌ام. چطور می‌توانستم احساس خوشایندی داشته باشم، در حالی که با هر بار بیرون رفتن از خانه همه به چهره ناقص و عجیب من نگاه می‌کردند؟ نگاه آنها نگاه عجیبی بود. در چشمان مردم، تعجب و حیرت موج می‌زد. من این وضعیت را در تمام طول زندگی‌ام حس کرده‌ام. مواد شیمیایی در خون شناسایی شدندخانواده بیلی حالا مقصر اصلی را کارخانه‌ای می‌دانند که مادر بیلی در زمان بارداری آنجا مشغول کار بوده است؛ کارخانه معروفی که تولیدکننده محصولات تفلون بوده است. تفلون ماده‌ای است که در ظروف آشپزخانه از آن استفاده می‌شود و شهرت آن به دلیل خاصیت نچسبیدن مواد غذایی حین پخت به آن است. این ماده در زیراندازها و لباسها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. تفلون و مواد شیمیایی که در آن مورد استفاده قرار می‌گیرد، به صنعتی 2 میلیارد دلاری تبدیل شده است. یکی از این مواد شیمیایی، پرفلورو اوکتانوآت آمونیوم (C-8) است که در آزمایشگاهی تحقیقاتی روی حیوانات، موجب سرطان، صدمه به اعضای بدن و سایر عوارض جسمی شده است. ماده شیمیایی مذکور (C-8) در خون مادر بیلی زمان بارداری یافت شده بود، اما این ماده را نه تنها در خون او بلکه حقیقتاً در خون هر انسان دیگری می‌توان کمابیش شناسایی کرد. بعضی محققان می گویند تولید این مواد شیمیایی، یکی از بزرگترین اشتباهات صنعت شیمی بوده است. چگونه می‌توان انتظار داشت این مواد در خون ما وجود نداشته باشند، وقتی تفلون در سراسر دنیا مصارف زیادی دارد. اگر شما لباسی تهیه کنید که پوشش تفلون روی آن کشیده شده باشد (این لباسها در مصارف خاصی به کار می‌روند تا در برابر لکه و کثیفی محافظت به عمل آورند)، مواد شیمیایی درون آن مستقیماً از طریق پوست جذب می‌شوند. بیشترین میزان C-8 در کودکان یافت شده استطبق نظریات آژانس حفاظت از محیط زیست امریکا، بیشترین میزان C-8 در خون بعضی کودکان دیده شده است. مسوولان این آژانس معتقدند حتی اگر شرکت‌های تفلون ادعا کنند این میزان جذب بسیار ناچیز است، اما مواد موجود در تفلون در زیراندازها و فرشها، وارد بدن کودکان می‌شوند و مشکل ایجاد می‌کنند. تولیدکنندگان تفلون ادعا می‌کنند مصرف این مواد کاملاً بی خطر است. آن‌ها معتقدند هیچ مشکلی وجود ندارد، در حالی که ماده کلیدی C-8 در خون افراد دیده شده است. در مقابل، تولیدکنندگان معتقدند تعداد زیادی مواد شیمیایی در خون همه ما وجود دارند که هیچ ربطی به تفلون ندارند. در حال حاضر، کشف دور از انتظار C-8 و ترکیبات آن در خون افراد و نتایج ناگوار تحقیقات آزمایشگاهی، تیمی را برای تحقیق بیشتر روانه آزمایشگاه‌ها و کارخانه‌ها ساخته است. هولیهان، رئیس این تیم تحقیق معتقد است این یک بررسی بالقوه و پویاست و مطالعات ما در این کار باید بسیار سریع نتیجه بدهد. میزان مواد شیمیایی مذکور در خون انسان به سطح خطرناکی که در خون حیوانات آزمایشگاهی مشخص شده، بسیار نزدیک شده است. آنفلوآنزای تفلونیطبق نظریات گروه بهداشت محیط آژانس، مشکل دیگری که تفلون برای سلامت افراد ایجاد می‌کند و بسیار خطرناک‌تر است، پخت و پز با تفلون است. پخت و پز با تفلون می‌تواند فرد را بیمار کند، البته اگر ظروف تفلون بسیار زیاد و بیش از حد حرارت ببینند و داغ شوند. این بیماری حالاتی شبیه آنفلوآنزا دارد؛ سردرد، لرز، درد کمر و افزایش درجه حرارت بدن. متخصصان معتقدند اگر درجه حرارت مورد استفاده برای ظرف تفلون بسیار زیاد باشد، بخارهایی از آن متصاعد می‌شود که موجب بیماری می‌شود. البته در پخت و پز معمولی چنین اتفاقی نمی‌افتد. ظرف تفلون باید بسیار داغ شده و بیش از حد حرارت ببیند، تا این اتفاق رخ دهد. (مثل وقتی که غذا می‌سوزد) اگر حرارت خیلی زیاد باشد، ظرف چند دقیقه، بخارهای سمی از ظرف متصاعد می‌شود. در درجه حرارت 554 درجه فارنهایت ذرات بسیار ریز از ظرف تفلون پخش می‌شود که وارد ریه‌ها می‌شود. هرچه ظرف تفلون داغ‌تر شود، مواد شیمیایی آزاد شده از آن بیشتر می‌شود. در دمای بالاتر گازهای سمی نیز از تفلون متصاعد می‌شوند. این گازها و ذرات هستند که آنفلوآنزای تفلونی ایجاد می‌کنند. البته علایم این آنفلوآنزا قابل برگشت است و دایمی نیست و تنها چند روز طول می‌کشد. بد نیست بدانید اگر ظرف تفلون به درجه حرارت 500 درجه فارنهایت برسد، در صورتی که یک تکه گوشت داخل آن گذاشته شود، بلافاصله و بدون معطلی برشته می‌شود. پرندگان هم در امان نیستندیکی از متخصصان درباره اثر بخارهای متصاعد شده از تفلون روی پرندگان هشدار داده است، بخارهای ناشی از تفلون‌های بیش از حد داغ شده، می‌تواند پرندگان را هم از بین ببرد. وقتی تمامی ظروف تفلون در آزمایشگاه باهم داغ شدند، تا آب موجود در آنها به جوش آید، پرندگان موجود در قفس از بین رفتند. متخصصان می گویند در این زمان بویی حس نمی‌شود و دود متصاعد شده قابل رویت نیست، اما وقتی پرندگان بخارهای مذکور را تنفس می‌کنند، می‌میرند و هیچ کاری هم برای زنده نگهداشتن آن‌ها نمی‌توان انجام داد. کسانی که پرنده نگه می‌دارند، ادعا می‌کنند تاکنون هزاران پرنده با بخارهای ظروف تفلون از بین رفته‌اند. شاید به این علت که آنها ریه‌هایی کوچک و حساس دارند. به همین دلیل است که توصیه می‌شود مردم در آشپزخانه‌هایی که تهویه مناسب ندارند از پرنده‌ها نگهداری نکنند. نگرانی درباره اثرات طولانی مدت استفاده از تفلون بیشترین نگرانی درباره C-8 آن است که این ماده ممکن است آسیب طولانی مدت به نسلهای بعدی وارد کند. دانشمندان معتقدند اگر هرگونه اثرات طولانی مدتی وجود داشته باشد، اولین خطر متوجه افرادی است که بیشترین مواجهه را با این ماده شیمیایی داشته‌اند؛ یعنی کسانی که در این کارخانه‌ها کار می‌کنند، نزدیک این کارخانه‌ها زندگی می‌کنند و یا از آب نزدیک این واحدهای صنعتی استفاده می‌کنند. اگر همسایه شما چنین کارخانه‌هایی باشند، به دشمن نیازی ندارید. خانواده بیلی نیز از کارخانه تفلون سازی که مادر خانواده در آن مشغول به کار بوده است، درخواست کرده‌اند که خطرات موجود در این کارخانه را مورد بررسی قرار دهد. آن‌ها معتقدند این کارخانه‌ها مدتهای زیادی است که می‌دانند چه خطری ایجاد می‌کنند، اما اصلاً به این مساله توجه نمی‌کنند. از میان 8 زنی که در سال 1981 در این کارخانه مشغول به کار بوده‌اند، 2 نفر از آنها کودک ناقص به دنیا آورده‌اند. خانم کارن رابینسون پسری به دنیا آورده است که در چشمهای او نقص مادرزادی وجود دارد. او معتقد است کارخانه مذکور باید نسبت به این واقعه ناگوار پاسخگو باشد. او تازه متوجه شده است که میزان C-8 در خون او بسیار بالاست و نگران است که دومین فرزندش نیز مشکل پیدا کند. کارخانه موردنظر می‌گوید که اصلاً مسوول نقایص موجود در فرزندان این دو زن نیست. زمانی که به مسوولان کارخانه این اتهام وارد می‌شود که چرا 22 سال نقص مادرزادی این 2 کودک به مقامات اعلام نشده است، اذعان می‌کنند مدرکی دال بر ارتباط نقص این دو کودک با C-8 وجود ندارد. آن‌ها می گویند تفلون و فرآورده‌های آن برای کارکنان آنها هیچ خطری ندارد. نظر آنها این است که میزان بروز نقایص مادرزادی در جامعه چندان هم غیرشایع نیست و طبق نظر محققان 2 مورد در میان موارد بسیار زیاد نقایص مادرزادی از نظر آماری معنی دار و مهم نیست. تمامی کودکان متولد شده از مادرانی که در این کارخانه کار می‌کردند (بجز این دو کودک) در سلامت کامل به سر می‌برند. اما مسوولان معتقدند این کارخانه آزمایش‌های مستمری را در این باره انجام نداده است. در حال حاضر در دنیا مطالعات زیادی روی مواد شیمیایی تفلون در حال انجام است، که باید سریع‌تر به نتیجه برسد. بوکی که دچار نقص مادرزادی است، معتقد است: نمی‌دانم، آیا می‌توانم باز هم فرزند داشته باشم یا خیر و بر سر فرزندانم چه خواهد آمد؟ نظر متخصصان بر این است که آزمایش‌های تکمیلی دیگر برای بررسی دقیق مواد شیمیایی تفلون در حال انجام است و توصیه فعلی به مردم این است که از حرارت دادن بیش از حد ظروف تفلون خودداری کنند و نگذارند این ظروف بیش از حد داغ شود. در حال حاضر، انجام اقدامات احتیاطی برای کارکنان این گونه کارخانه‌ها در امریکا به بررسی بیشتر روی ماده C-8 منوط شده است. گاهی هر آنچه که بشر برای آسان ترکردن زندگی خود می‌سازد، بلای جانش می‌شود. با همه این اوصاف این واقعیت را نمی‌شود نادیده گرفت.