ايام برگزاري امتحانات و حتي مدتي قبل از آن ، شور و هيجان خاصي جوانان و نوجوان را فرا مي گيرد . همين موضوع گاهي موجب تغييراتي در تغذيه ، خواب و بهداشت آنها مي شود . از طرف ديگر اين سؤال براي آنها و خانواده ها يشان مطرح مي شود که مناسب ترين شيوه تغذيه و بهترين نحوه برخورد با آنان چگونه است ؟

در اينجا به صورت مختصر ، اما کاربردي مطالبي را بيان مي کنيم که هم براي خانواده ها و هم براي فرزندان آنها خواهد بود .

اضطراب در ايام امتحان و آزمون

نگراني هاي دانش آموزان در ايام امتحانات ، گاهي با فشار خانواده ها بيشتر مي شود ، در حاليکه بايد با اين مساله خيلي عاقلانه و منطقي برخورد کرد.

دانش آموز بايد در طول سال ، درس بخواند تا در ايام نزديک به امتحان ، مجبور نشود با بيخوابي و نگراني و در شرايط روحي نامطلوب بيش از حد توان خود فعاليت کند . کم خوابي هاي شب امتحان ، سبب خستگي زود هنگام ، کاهش بازده ، فراموشي ، افزايش نا آرامي و اشتباه  در جلسه امتحان مي شود.

اگر توجه داشته باشيم که استعداد همه افراد يکسان نيست ، دانش آموز را به خاطر آنکه نمره امتحاني اش از نمره دانش آموز ديگري کمتر شده ، ملامت نخواهيم کرد بلکه به عکس به خاطر وظيفه شناسي او براي درس خواندن و انجام تکاليفش احساس رضايت و امتنان خواهيم داشت.

هر امتحان ، در واقع آزموني است که به صورت مسابقه برگزار مي شود. بنابراين موفقيت در کنکور يا ساير امتحانات فقط به ميزان فعاليت داوطلب ارتباط ندارد بلکه به فعاليت داوطلبان ديگر و استعدادهاي آنها نيز ارتباط دارد. لذا به هيچ عنوان منطقي نيست که خانواده ها روي فرزندان خود فشار روحي بي جا وارد کنند و آنها را گرفتار نگرانيهاي مضاعف و آزار دهنده نمايند .

به طور خلاصه وظيفه دانش آموز يا داوطلب کنکور ، درس خواندن ، تلاش کردن و جديت است ؛ اما اگر وظيفه خود را به خوبي انجام داده اما  نتيجه امتحان يا کنکور باب ميل  او نيست ، نبايد اين موضوع وسيله اي براي سرزنش او قرار گيرد.

توکل و تواکل

" توکل " نشانه ايمان ، منطق و انديشه درست است، اما " تواکل " حرکتي نا مطلوب ، بي فايده و زيان بخش است. توکل اين است که انسان در جايگاه بنده خدا ، وظايف خود را خوب و کامل انجام دهد اما کار خدايي را به خدا واگذار کند ، ولي تواکل يعني کار خود را درست انجام ندادن و آن را به عهده ديگري ( حتي به عهده خدا ) واگذار کردن .

استفاده اي که از اين مطلب مي شود اين است که در زمينه درس خواندن ، امتحان دادن يا شرکت در آزمون ، بايد روح توکل بر انسان حاکم باشد نه روح تواکل. در اين صورت فرزندان در انجام وظيفه و تلاش علمي خود کوتاهي نمي کنند ، از خداوند براي موفقيت خود کمک مي خواهند و با آرامش خاطر در امتحان يا کنکور شرکت مي نمايند.

غرور موفقيت

به همان دلايلي که اشاره شد هيچگاه موفقيت در امتحانات يا کنکور نبايد سبب غرور کسي شود ، بلکه به جاي غرور بايد شکرگزاري کرد.

به خصوص اينکه شکل کنکوردر زمان ما به گونه اي نيست که عمق و وسعت معلومات را نشان دهد ، بلکه نقش سرعت عمل و مهارت هاي ويژه در تست زدن شايد اهميت زيادتري داشته باشد.

اگر در کنار موفقيت در امتحانات و کنکورها ، به اين نکته فکر کنيم که اين ، تنها ما نبوديم که چنين توفيقي را در سايه تلاش و دانش خود به دست آورديم ، بلکه عوامل متعددي به ما کمک کرده اند يا اگر آن ها که چنين توفيقي را بدست نياورده اند ، به جاي ما بودند و از امکانات ( مثل محيط آموزشي ، نقش خانواده، استعداد فردي و غيره ) ما برخوردار بودند  شايد بيش از ما توفيق حاصل مي کردند . دراين صورت چه جايي براي غرور است؟ بلکه تنها جاي شکرگزاري و حمد پروردگار مي باشد.