ممکن است هیچ وقت نتوانیم بفهمیم مغز یک فرد الکلی چگونه کار می کند ، اما روز به روز بیشتر با تاثیرات الکل بر مغز آشنا می شویم . در آخرین تحقیقات انجام شده ، دانشمندان توانسته اند تاثیرات مخرب الکل را بر بخشی از مغز که رفتار و احساسات را کنترل می کند آشکار کنند . . .

***

یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه کوئینزلند استرالیا نشان داده است الکل، عملکرد صدها ژن موجود در آمیگدالا را به شدت کند می کند و احتمالا به همین دلیل است که افراد الکلی از اختلالات رفتاری مانند افسردگی یا بدخوابی رنج می برند . این یافته همچنین   می تواند توضیح دهد چرا بازپروری الکلی ها معمولا بی نتیجه است و آنها دوباره به الکل روی می آورند .

آمیگدالا یکی از کلیدی ترین بخش های سیستم احساسی مغز است که همانند یک واسطه بین پیام های عصبی ورودی و پاسخ های رفتاری عمل می کند. زیست شناسان عقیده دارند این قسمت نقشی اساسی در نیاز مغز به مواد مخدر ایفا می کند . پیش از این ، تصاویر فعالیت های مغزی نشان داده بود آمیگدالای افراد الکلی نسبت به مردم عادی فعالیت بیشتری دارد . بر این اساس رزماری کرایگر و پیتر ویلس ، پژوهشگران واحد تحقیقات الکل دانشگاه کوئینزلند تصمیم گرفتند بررسی کنند آیا عملکرد ژنهای آمیگدالا در افراد الکلی و سالم هم تفاوت دارد یا خیر . آنها با بررسی مغز شش فرد الکلی و مقایسه آنها با مغز افراد سالم متوجه شدند ۷۷۲ ژن، عملکرد متفاوتی دارند و از این میان ، حدود ۶۶ درصد ژنها عملکرد بسیار پایین تری دارند. این تغییرات به پایین آمدن کیفیت کارکرد سلولهای عصبی ، تخریب در سیستم تولید انرژی این سلولها ، سریع تر شدن چرخه شیمیایی الکل در مغز ، افزایش آسیب پذیری مغز نسبت به اعتیاد و تغییراتی در ساعت زیستی بدن منجر می شود .یکی از جالب ترین یافته های کرایگر و ویلس ، اثر الکل بر ژنی است به نام ژن ساعت per۳ که در چرخه ساعت زیستی بدن فعالیت می کند .

آنها نشان داده اند این ژن در افراد الکلی آسیب های زیادی می بیند و موجب اختلالات خواب و افسردگی می شود . آنها همچنین نشان داده اند یک گیرنده احساسی در آمیگدالا به نام گیرنده کانابینوید یک که در مقابله با رفتارهای اعتیادآمیز نقش مهمی بر عهده دارد ، عملکرد بسیار ضعیفی از خود نشان می دهد و به همین دلیل است که آسیب پذیری الکلی ها برای اعتیاد مجدد به الکل بسیار بالاست .

دانشمندان از تعداد بسیار زیاد ژنهای آسیب دیده در مغز افراد الکلی و اثرات گسترده این ژنهای معیوب شگفت زده شده اند ، اما معتقدند آسیب های الکل بر مغز بسیار فراتر از یافته های گروه دانشگاه کوئینزلند است . از این رو آنها می خواهند در مطالعات گسترده تری بفهمند آسیب دیدگی ژنهای مغز چه تغییراتی را در تولید پروتئین ها ایجاد می کند .

کرایگر و ویلس نتوانسته اند نشان دهند اثرات مخرب الکل در تمام آمیگدالا وجود دارد یا اینکه فقط بخشی از آن آسیب می بیند ، ولی به خوبی نشان داده اند این بخش از مغز بدترین آسیب ها را در اثر استعمال مداوم الکل متحمل میشود .