1- ايمن2- با نشاط 3- همراه با اميدواري
براي فرزندان خود پديد آورده اند. پدر و مادر موفق كساني هستند كه از همه نيرو و توان، انرژي و امكانات خود در راستاي تبديل توانائي هاي بالقوه مثبت فرزندشان جهت بالفعل شدن سود ببرند. آنچه كه بايستي مورد توجه قرار داد اين است كه بيشتر پدر و مادرهاي كنوني، محصول زماني متفاوت و استانداردهاي متفاوتي هستند. يعني جامعه اي با ساختار متفاوت. ما از جامعه سنتي فاصله گرفته ولي به جامعه صنعتي هنوز نرسيده ايم و در حال تجربه جامعه نيمه سنتي و نيمه صنعتي هستيم همان ساختاري كه در بيشتر كشورهاي در حال پيشرفت ديده مي شود.
از اين روي در بسياري از موارد فرزندان مان ما را درك نخواهند كرد ولي ما بايد بكوشيم تا آنها را درك كنيم، فراموش نكنيم كه "فرزندان ما محصول ما ولي ما مسئول آنها هستيم" و در اين راستا بايستي توجه ما افزون بر نيازهاي زيستي، متوجه نيازهاي رواني اجتماعي آنها نيز باشد. زيرا آنچه كه ديده مي شود و گرفتاري آفرين است اين است كه خانواده ها تنها نيازهاي زيستي را شناخته، بها داده و به آن مي پردازند و از اين رو گرفتاري ها زياد مي شوند آنچه براي ما بسيار اهميت دارد، نيازهاي زيستي است بگونه اي كه ما از ميزان مواد غذائي موجود در خانه، يخچال، فريزر و انبارمان آگاهيم، از اين كه دارويمان را خورده ايم يا نه، واكسن كودكانمان را زده ايم يا خير باخبريم، اما از شما خواننده گرامي مي پرسم كه آيا از كمبودها و كاستي هاي رواني، عاطفي احساسي و يا از بحران ها و ناكامي هاي احساسي خودمان و فرزندمان و يا همسرمان آگاهيم؟
باور من اين است كه نگاه بسياري از پدر و مادرها بفرزندان شان در اين راستا نگاه به مرغ و جوجه است اين گونه كه مرغ و جوجه به يك پياله آب و يك پياله دانه نياز دارد. آنها نيز تنها از بامداد تا شامگاه در تدارك اين گونه نيازمنديها مي باشند كه اين در جاي خودش هم لازم است و هم با ارزش ولي كافي نيست، چون اگر چنين بود بايستي فرزندان خانواده هاي مرفه جامعه همه از روان و رفتاري بهنجار و فرابهنجاري برخوردار مي بودند. ناآگاهي از ديگر نيازها و ناكامي هاي ناشي از آنها زمينه ساز بسياري از آسيب هاي اجتماعي و كجروي ها مي شود. از اين رو بايستي به همه نيازهاي زيستي، رواني، اجتماعي و معنوي در جاي خود به اندازه كافي توجه نمود. پس مي بينيد كه ناتواني هاي تربيتي دوران كودكي مي تواند به مزمن شدن احساس ناكامي و اين احساس به احساس باخت و احساس باخت به افسردگي و افسردگي به خودكشي و اعتياد بينجامد.
براي تبديل شدن به انساني توانا بايستي تربيت درستي در مورد افراد اعمال شود تا بتوانند توانمندي هاي حل مساله اي خود را بالا ببرند يعني گذشته از ماهي خوردن ماهي گيري را نيز آموخته باشند، پس بايستي پدر و مادري توانا در حل مشكلات را به عنوان الگو پيش روي خود داشته باشند،
تعريف هاي گوناگون از تربيت يا پرورش:
1- پرورش استعداد ها در جهت مطلوب
2- رشد روش داوري درست
3- ارائه بهترين پاسخ به محرك ها
4- تبديل توانائي مثبت بالقوه هر كس به بالفعل
5- دانستني است كه پدر و مادرها كه اثر گذارترين الگوها هستند بايستي اختلاف هاي خود را حل كرده، سوء تفاهم ها را به تفاهم تبديل كنند،" يار" هم شوند نه " بار" هم و نه تنها در " كنار" هم، از نقطه بيگانگي فاصله گرفته به نقطه يگانگي پيوسته و بهم نزديك تر شوند تا بتوانند براي فرزندان خود محيطي"ايمن" ، "با نشاط" و " اميدوار" پديد آورند.
6- باور نويسنده مقاله اين است كه انسان را مادرش نمي زايد بلكه محيطش مي زايد و از اين روي محيط مناسب گلستان استعددها و محيط نامناسب گورستان استعدادها. بهتر است بدانيم كه تربيت هر كس دست كم بيست سال پيش از بدنيا آمدنش آغاز شده يعني همان هنگام كه پدر و مادرش تربيت مي شده اند.
هدف هاي تربيتي چه بايند باشند؟
اين گونه مي انديشيم كه اگر خانواده ها در همه جاي گيتي فرزندان خود را با توجه به اين سه هدف تربيت مي كردند هم خود افراد احساس خوشبختي مي نمودند و هم آنكه از جامعه اي بهنجار، سازگار و رو به پيشرفت برخوردار مي شوند و هم گرفتاري هاي بين افراد كاهش مي يافت.
1- توانايي
2- سازگاري
3- مسئوليت پذيري
منظور از توانايي يعني توانا بودن در حل مشكلاتي كه حل آن مشكل ها از يك انسان عادي ساخته است
گفتني است هر كس مالك 000/000/70/1 (يك هفتاد ميليونم) كشور خود ما و مالك 000/000/000/7/1(يك هفت ميليارديم) كره زمين بگونه مشاء در طول عمرش مي باشد. دريافت و يا دسترسي به اين حق مالكيت به ميزان توانمندي هر كس وابسته است. در گذشته ها بر سردر زورخانه ها كه باشگاههاي ورزشي جامعه سنتي بودند همانند آن كه بر سر در هر دبستاني نوشته بوده:
" توانا بود هر كه دانا بود"
اين شعر به چشم مي خورد:
برو قوي شود اگر راحت جهان طلبي كه در نظام طبيعت، ضعيف پايمال است
باور بر اين است كه از آنجايي كه اين شعر بر سر در زورخانه ها نوشته شده بود، نيرومندي را تنها از جنبه جسماني اش مي ديدند، به آن بها داده و به آن مي پرداختند. ولي ما مي دانيم كه امروز، توانايي هاي شناختي، اطلاعاتها، رواني و شخصيتي، اهميتي بيشتر از توانايي هاي جسماني دارند.
در جهان كنوني، هر كس براي دستيابي به حق السهمي كه در بالا به ان اشاره شد، بايستي از مجموع توانايي هاي خود استفاده كند، و بدانگونه بر پايه توانمندي هايش دستاوردهايي نيز خواهد داشت كه به لحاظ دستاوردها هر كسي در يكي از اين 3 گروه قرار مي گيرد:
1- برنده: يعني فردي با احساس برد
2- عادي: يعني كسي كه هم در كارنامه اش برد است، هم باخت
3- بازنده: كسي كه نتوانسته به موقعيت هاي دلخواهش دست يابد.
حال كسي كه به احساس باخت دست پيدا كند، آمادگي دچار شدن به افسردگي را مي يابد كه از فراگيرترين بيماريهاي رواني است و افسردگي مي تواند به اعتياد و خودكشي نيز بينجامد.