در دوران رژیم پهلوی از لحاظ وضعیت فقیر و غنی، کشور به‌شدت مفلوک بود؛ هزاران بلکه ده‌ها هزار روستا در این کشور، برق و آب تصفیه شده و امثال این‌ها را نه دیده بودند و نه امیدش را داشتند! هرجا خودشان جاپایی داشتند، آنجا فرودگاه هم بود، وسایل راحتی هم بود، اما آنجایی که مربوط به خودشان نبود، به‌کلی رها شده بود! شکاف طبقاتی در اعلی درجه خود بود.

9 مهرماه 1378

سد پیشرفت

در زمان طاغوت در جاهایی از این کشور، اصلاً خبری از علم و مدرسه و شاگرد و کتاب و دفتر، اصلاً وجود نداشت. در بین کسانی که لازم التعلیم بودند، چهل درصد بی‌سواد وجود داشت.

21 شهریورماه 1373

امکانات همایونی

یکی از استان‌های بزرگ این کشور پنج فرودگاه اختصاصی داشت که متعلق بود به وابستگان به دربار شاه، اما یک فرودگاه عمومی در آن استان وجود نداشت!

22 مهرماه 1391

حقوق کهکشانی

در این گزارش‌های مذاکرات علم با شاه، محمدرضا به علم می‌گوید: آقا فاصله بین حقوق کمترین و حقوق بیشترین، صد برابر است؛ این اعتراف محمدرضا است.

 7 خردادماه 1397

تبعیض در اوج

من نمی‌دانم آن ها چه عنادی با اکثریت ملت ایران که آن روز اکثریت ملت، محروم بودند داشتند که ثروت مملکت را جوری برنامه‌ریزی می‌کردند که به نقاط محروم چیزی نمی‌رسید.

 7 مردادماه 1372

امدادرسانی شاهانه

پیش از انقلاب در زلزله فردوس که این شهر تقریباً با خاک یکسان شده بود، همان وقت از مردم پرسیدم که شیر و خورشید به شماها چه داده؟ به نظرم گفتند در طول این دو ماه، صد گرم شکر دادند!

 26 مردادماه 1391

بی‌خیال محرومان

قبل از انقلاب وقتی در ایرانشهر تبعید بودم، مردم می‌گفتند تابه‌حال حتی یک معاون استاندار به این شهر سفر نکرده است! ایرانشهر روستا نیست، یک شهر است.

 6 اسفندماه 1381

مجله آشنا، شماره 224، صفحه 52