بعضی از ما به این نکته خیلی توجه نمی کنیم که بچه های ما نیاز به همبازی دارند اما همبازی از جنس خواهر و برادر!

بعضی از ما برای بچه هایمان حاضر هستیم که ده ها و صدها نوع اسباب بازی بگیریم ولی از این غافل هستیم که بهترین اسباب بازی برای بچه های ما می تواند خواهر و برادر باشد. بعنی به جای اسباب بازی همبازی خوبی فراهم کنیم.
بعضی از پدر و مادرها از این موضوع غافل هستند و هیچ شوخی هم ندارد. خانواده هایی هستند که هیچ مشکلی مالی ندارند و خانواده هایی که مشکل مالی دارند و می گویند که اگر فرزند بیاوریم به مشکل می خوریم در حالی که خداوند وعده ی دیگری داده است و فرموده است که شما فرزند را بیاورید روزی او با خداوند است. هر که دندان دهد، نان دهد….
خانواده هایی هستند که می توانند خرج ده فرزند را بدهند اما وقتی به آنها می گوییم فرزند بیاورید می گویند: یک فرزند می آوریم هرچه هم بخواهد به پایش می ریزیم ولی یک فرزند را می آوریم و بزرگ می کنیم. هر چه می خواهیم به دیگر فرزندان خرج کنیم برای این خرج می کنیم.
از لحاظ تربیتی این نگاه کاملا باطل است. چون آن بچه در کنار نیاز به بازی کردن در کنار پدر و مادر خودش، در کنار نیاز به بازی کردن با دوستان هم سن و سال خودش یک نیاز دیگر هم دارد که گاهی اوقات از دیگر نیازهای اهمیت بیشتری دارد چون آن نیاز، نیاز به خواهر و برادر است. و فرزندان در تعامل با خواهرها و برادرهای خودشان اتفاقا برای اجتماعی شدنشان خوب واکسینه می شوند، خوب آماده و پخته می شوند که فردا وارد جامعه بشوند.
پدر و مادرهایی که فرزند خودشان را از داشتن خواهر و برادر محروم می کنند این را باید بدانند که این نوعی ظلم است

کارشناس: استاد پوراحمد خمینی