در مورد خانواده باید بدانیم:

خانواده ای که نه گسیخته و نه گسسته است باید به سمت تعالی برود تا بتوانیم در مورد متعادل بودنش صحبت کنیم. یعنی خانواده متعادل خالی نداریم.
خانواده ی متعادل خانواده ای است که در حال حرکت و رشد است.
چگونه این اتفاق می افتد؟
چند مرحله را باید دقت کنیم. در اندیشه علما و بزرگان حرف های خوبی در این زمینه بیان شده است.
سازگار بودن
مثلا در مورد خانواده اولین مرحله این است: خانواده ای که می خواهد رشد کند و متعالی بشود باید اهل سازگاری باشد. برای همین وقتی عروس و دامادها خدمت امام (ره) می رسیدند این توصیه را می کردند. علمای بعدی یعنی رهبر انقلاب و دیگر بزرگان هم به همین موضوع سفارش می کنند. می گفتند: بروید، با هم بسازید…
خانواده برای اینکه به تعالی برسد در مرحله اول باید اهل سازگاری باشد و در مواردی که با هم اختلاف پیدا می کنند و به مشکل می خورند کوتاه بیایند. کوتاه آمدن نه از بُعد خودخَفِگی کردن بلکه از بُعد سازگاری!

گفت و گو کردن
خانواده ای که کوتاه آمده است. یعنی کوتاه آمدن سر جای خودش است ولی نه اینکه من کوتاه آمدم بی خیال همه چیز بشوم، با هم گفتگو کنیم. خانواده ی اهل منطق، اهل عقلایی بودن، اهل گفتگو، شایسته سالار و…
شایسته سالاری در این مرحله به معنای گفتگو کردن درست است. یعنی ما به مشکل خوردیم، کوتاه می آییم و به این معنی نیست که سریع دعوا می کنیم ولی حالا درباره اش بیاییم و صحبت کنیم. چرا بی خیال بشویم. چرا به قهر بینجامد. سازگاری به معنای قهر نیست ولی وقتی طرف مقابل زیاد سکوت می کند این حس برایش ایجاد می شود. گفتگو می کنیم.

محبت کردن
این مرحله جدی تر است. خانواده باید اهل محبت کردن باشد. یعنی اینطوری نیست که زن و شوهر با گفتگو بتوانند همه مسائل را حل کنند، این سازش و گفتگو باید همراه با محبت باشد. اگر همراه با محبت باشد تقریبا می شود گفت که این خانواده تضمین شده است. تعالی یافتن و رشد یافتن این خانواده تضمین شده است.
اما این محبت چطور است؟ آیا هر گل و بلبل دادنی محبت می شود؟ خیر اینطور نیست و در مورد این باید بیشتر بحث بشود.

کارشناس: استاد شاه آبادی