از جمله عوامل اساسي و بسيار مهم براي يک زندگي پايدار و موفق وجود احساس مهر و محبت ميان زن و شوهران مي‏باشد. بدون شک تمامي زوجين مشتاق صميميت، شور و نشاط، اقدامات محبت‏آميز و تعريف و تحسين يکديگر مي‏باشند. همگي آنان آرزو دارند در کنار همديگر لحظاتي خوش و لذت‏بخش را داشته باشند. بديهي است چنانچه زوجين در جهت تقويت صميميت و پرورش احساس مهر و محبت ميان خود بي ‏تفاوت باشند و يا گام برندارند، طولي نخواهد کشيد که روابطشان دچار سردي خواهد شد و آنگاه لب به شکوه و شکايت خواهند گشود که شعله‏هاي شور و اشتياق در همسرشان رو به افول و خاموشي نهاده است!
خانمها شيفته رفتارهاي صميمانه و مهر و محبت از ناحيه شوهرشان هستند و انتظارشان اين است که اين نيازشان از طرف شوهرشان تأمين شود. آنان دوست دارند در فضاي مقدسي باشند، فضايي که تنها از آنِ آنان و شوهرشان باشد به نحوي که در آن لحظات شوهرشان فقط به آنان فکر کند. اما، زني که پيوسته از شوهرش به دليل اينکه رفتار محبت‏آميز ندارد مرتب انتقاد مي‏کند و يا از او انتقاد مي‏کند که چرا احساسش را بر زبان جاري نمي‏سازد، فرصتي براي رفتار مهرانگيز و محبت مرد باقي نمي‏گذارد.
از طرف ديگر مردها نيز بايد توانايي ابراز احساسات را بياموزند و در خود تقويت کنند و صرفا هميشه در مقام حل مشکلات نباشند. آنان بايد صادقانه ناراحتي و تألماتشان را ابراز نموده و هميشه در پي سرکوب احساسات در خود نباشند. آنان نبايد با اين بهانه که داراي مشغله ذهني هستند از همسر و کانون خانوادگيشان فاصله بگيرند. مردها حتي اگر حرف چنداني براي گفتگو با همسرشان نداشته باشند وقتي به سخنان زن خود با دقت گوش مي‏دهند، آنان اين رفتار را به حساب توجه داشتن خواهند گذاشت و اين موضوع براي خانمها بسيار مهم است.
در هر صورت زن و شوهر نبايد به روابطشان بي‏توجه باشند. بها ندادن به مهر و محبت في‏مابين و عدم ابراز آن نشانه بي‏احترامي و بي‏علاقگي مي‏باشد. به معناي شاکر نبودن و بدين معناست که قدر آنچه را که داريم نمي‏دانيم و يا اينکه نسبت به آن بي‏توجه هستيم.
هم زن و هم مرد نيازها، اميال، خواسته‏ها، رؤياها و عادتهايي از گذشته و براي آينده دارند. هر دو آنان به حمايت، مهر، عشق و توجه نياز دارند. بنابراين در زندگي، چانچه زن و مرد روابط متعادلي داشته باشند آنان به ترکيب احساسات و رفتارهاي خود خواهند انديشيد. ترکيبي که آميخته‏اي از خواسته‏هاي طرفين در ميان و مطرح باشد. در يک رابطه زناشويي متعادل زن و مرد مهربان و دلسوز هم خواهند بود. آنان از عزت و حرمت نفس نيز برخوردار مي‏باشند. در يک رابطه زناشويي محبت‏آميز ترکيب ايده‏آلي از توجه به خود و همسر و حسن نيت وجود خواهد داشت. برخي از خانمها و آقايان نه نسبت به خود احساس خوبي دارند و نه در برخورد با همسرشان حسن نيت خانواده و تربيت / نکته‏ ها نشان مي‏دهند. آنان دقيقا خواسته‏هاي خود را نمي ‏شناسند و يا اصولاً اقدامي براي تحقق خواسته‏هاي خود و همسرشان از خود نشان نمي‏دهند. آنان از آنجايي که نسبت به خود احساس خوبي ندارند نمي‏توانند در برخورد با همسرشان حسن نيت و توجه کافي داشته باشند. به همين دليل مرتب جنبه‏هاي منفي همسر و روابط خود را پيش چشم دارند. بنابراين همه گاه سرزنش کرده و شاکي هستند. اين دسته افراد لازم است نسبت به همسر خود حسن نيت داشته، لغزشهايشان را بخشيده و به طور کلي او را درک کنند. آنان در ابتدا بايد خودشان را دوست داشته باشند و براي خودشان احترام قايل شوند در غير اين صورت قادر نخواهند بود تا ديگران را دوست بدارند و به آنان احترام بگذارند.
برخي از زنان در برخورد با شوهرشان حسن نيت فراواني دارند اما بالکل به خودشان بي‏توجهند. اين خانمها با رفع نياز و خواسته‏هاي ديگران به احساس بهتري دست مي‏يابند. آنان مهربان هستند و بي‏آنکه بدانند با رسيدگي به ديگران و برآورده ساختن خواسته‏هاي آنان کاستيهاي درون خود را پر مي‏کنند. آنان به شوهر خود رسيدگي مي‏کنند اما از نيازها و خواسته‏هاي خود غافل مي‏مانند و اغلب بر اين گمانند که راه و چاره ديگري وجود ندارد و بدين ترتيب خود به خود ناتوانيشان را مي‏پذيرند. بر عکس، برخي از خانمها از خود به طرزي خوب و عالي مراقبت و توجه مي‏نمايند اما در برخورد با شوهرشان فاقد اين خصلت و حسن نيت مي‏باشند. آنان مدام در اين فکر هستند که شوهرشان رفتاري غير منصفانه داشته و بي‏فکر و بي‏ملاحظه است. اما کسي که به خود توجه دارد لاجرم بايد به ديگران و شوهر خود نيز مهر بورزد و او را دوست بدارد. اين دسته بايد آگاه باشند که شوهرشان نيز بيشترين سعي و تلاش را مبذول مي‏دارد تا در حدي عالي ظاهر شود و بهترين زندگي را براي همسر خود فراهم آورد.
يک زن و يا مرد بايد مدبر، مطمئن، متوجه و همکار و معاون در روابط زناشويي باشند. آنان لازم است به روابط زناشويي خود علاقه و دلبستگي نشان دهند و از محبت و علاقه به خود و حسن نيت در قبال همسرشان برخوردار باشند. اگر هم زن و هم مرد صرفا متوجه و شيفته خود باشند و در قبال همسرشان محبت و حسن نيت نداشته باشند در شرايط اختلاف و تنش به زندگي خود ادامه خواهند داد. حال آنکه زن و مرد بايد نيازها و علايق يکديگر را شناخته و رفتارهاي نامطلوبي را که قابل برطرف کردن است، حل و براي آنهايي که به نظرشان غير منطقي مي‏آيد چاره‏انديشي نمايند. البته گاهي نياز و رفتار همسر به نظر طرف ديگر غير منطقي مي‏آيد اما با بررسي و انديشه بيشتر و دوري از تعصب بي‏جا و کنار گذاشتن علايق شخصي، چه بسا بعدا منطقي باشد. به طور کلي هم زن و هم مرد بايد بتوانند ترکيبي مطلوب از خواسته ‏ها و رفتارها و نيازهاي خود را بوجود آورند. البته بايد توجه داشت با راهنمايي و توصيه و پند و اندرز مستقيم نمي‏توان ترکيب مطلوبي از احساسات و رفتارها ساخت. يک مرد نيازي به راهنمايي، پيشنهاد، گوشزد و يا اصلاح از طرف زن خود ندارد و يک زن بيش از هر چيز به توجه و محبت بيشتر نيازمند است. به عبارت ديگر براي تحکيم پايه‏هاي زندگي و روابط زناشويي و ايجاد صميميت افزونتر خانمها به مهر و محبت بيشتر و آقايان به راهنمايي کمتر نيازمندند. هر دو آنان بايد در راه بسط اين صميميت جدي و کوشا باشند