باید باور داشته باشیم در گستره‌ هستی نزدیک‌ترین فرد به ما بعد از خداوند همسر ماست. این خیلی مهم است. بعضی از جوان‌های ما نمی‌دانند که بعد از ازدواج باید احساس نزدیکی که به پدر و مادر و خواهر و برادر دارند را در مرتبه ثانویه قرار بدهند. این به معنای بی‌احترامی نیست؛ به این معناست که آن افراد هم کسانی را دارند که وظیفه دارند به آن‌ها آرامش‌دهی کنند و از آن‌ها آرامش دریافت کنند. ما هم در قبال همسر خودمان مسئول هستیم. بعد از ازدواج حقوق متقابل همسران با یکدیگر بیشتر از حقوق متقابل با دیگر نزدیکان است. پیامبر(ص) وقتی در مدینه مسجد را بنا کردند در این مسجد فرمودند «محبوب‌ترین بنای هستی از نظر من خانواده است».

کسی که در زندگی من و سلامت جسمی و روحی من بیشترین تأثیر را دارد همسر من است. زن و شوهر از بیماری و سلامت یکدیگر متأثر می‌شوند، پس قطعاً از وضعیت روانی یکدیگر هم متأثر می‌شوند. اگر این را باور کردیم بهترین کلام یعنی کلام محبت‌آمیز، بهترین نگاه یعنی نگاه عاشقانه و بهترین اندیشه یعنی مثبت‌اندیشی، خیرخواهی و تلاش برای تألیف قلوب را نثار همسر خواهیم کرد. کلام آرامش‌بخش روی گیاه و آب تأثیر می‌گذارد. چه برسد به جان انسان که نیازمند این آرامش‌گری و زبان تأیید و تکریم است.

دکتر غلامعلی افروز

مجله آشنا، شماره 223، صفحه 15