لذت بردن از تنهايي قطعا باعث به وجود آمدن احساس خوبي مي‌شود.
خلوت كردن با خود يك سعادت است، باعث آرامش روح مي‌شود و اين شانس را به ما مي‌دهد كه انرژي خود را براي ديگر فعاليت‌هاي روزانه ذخيره كنيم، اما براي برخي، اين واژه مترادف با تنهايي و اضطراب است و به هر قيمتي نمي‌خواهند تنها باشند. مريم 39 ساله، براي تمام هفته خود برنامه‌ريزي مي‌كند تا در اجتماع باشد چون دورنماي تنها بودن براي او ترسناك است. جوليا مي‌گويد: من تنها زندگي مي‌كنم و مي‌ترسم اگر بعدازظهر‌ها برنامه‌اي نداشته باشم. تا دير وقت در محل كارم مي‌مانم و وقتي به خانه مي‌آيم، اگر برنامه‌اي نداشته باشم حتما تلويزيون را روشن مي‌كنم و شروع مي‌كنم با تلفن به دوستانم زنگ زدن. در حقيقت من نمي‌دانم با خودم چه كنم؟!
عكس‌العمل مريم نسبت به تنهايي، عملي است كه بيشتر ما تجربه‌اش را داريم. اما در حقيقت بين واژه تنهايي و خلوت كردن تفاوت بسياري وجود دارد. محققان بر اين باورند كه آموختن اين نكته كه چگونه ساعت‌هايي در روز را تنها باشيم براي سلامت ما ضروري است. روان‌شناسان مي‌گويند در خلوت گذراندن ساعت‌هايي از روز يك جايزه به روح است، چه شما در اين اوقات مديتيشن كنيد، خاطرات روزانه خود را بنويسيد يا چند ساعتي را در وان آب گرم بگذرانيد، همه اينها يك موقعيت براي تفكر و تعمق است و باتري شما شارژ مي‌شود.
پس چرا برخي از ما اين فرصت‌ها را از دست مي‌دهيم و از تنها بودن ناراضي هستيم؟ يك دليل ترس از تنهايي، اجتماع است. ما پيوسته از طريق تلويزيون، راديو، اينترنت، تلفن و موبايل در حال تبادل اطلاعات با دنياي خارج هستيم و مي‌ترسيم مبادا اطلاعاتي را از دست بدهيم.
اجتناب از خلوت كردن با خود، شايد ترس از تنها بودن با خود و افكارمان باشد در نتيجه اطرافمان را با افراد ديگر پر مي‌كنيم تا از خودمان و زندگيمان بگريزيم. نگراني‌هاي ما با وجود افراد زيادي كه در اطرافمان هستند كمتر مي‌شود. روان‌شناسان مي‌گويند: برخي افراد آسيب‌پذيرتر از بقيه هستند، آنها براي تقويت شخصيت خود به افراد ديگر در اطرافشان نياز دارند. در تنهايي آنها احساس مي‌كنند چيزي را گم كرده‌اند و حتي احساس پوچي مي‌كنند. برخي از مردم دنيا علاوه برتنهايي از دنياي بيرون هم مي‌ترسند در نتيجه اطراف خود را با تعدادي از افراد خاص پر مي‌كنند.
دلايل ترس از تنهايي هر چه باشد، اگر نتوانيم با خودمان خلوت كنيم به ضررمان است. ترس از تنهايي باعث مي‌شود فرد پيوسته به يك نفر نياز داشته باشد و البته زمان كافي براي شارژ باتري‌هاي خود را نداشته باشد در نتيجه پيوسته از لحاظ روحي احساس خستگي مي‌كند