افسانه ازدواج اینگونه است: جایی خارج از فضای مادی، روح كامل جفتی قرار گرفته است، روحی كه با روح شما سازگار است و پشت همه اینها حقیقتی به نام «ازدواج» نهفته است. همان طور كه همه زوج های جوان می دانند بی شباهت به مثالی كه توماس ادیسون درباره نوابغ گفته نمی باشد: «كه 1 درصد آن ذاتی است و 99 درصد بقیه آن سعی و تلاش». سخت ترین مرحله برای پایدار و سالم نگه داشتن ازدواج نظر جان گوتمی را به خود جلب می كند. او روان شناس دانشگاه واشینگتن است و بیش از 2 دهه است كه مشغول حل احساسات پیچیده حیرت انگیزی است كه دو انسان را برای یك سال، یك دهه و حتی اگر خوش شانس باشند یك عمر زندگی مشترك به هم نزدیك می كند.

گوتمی كه 56 سال دارد بهترین شرایط را فراهم كرده است تا با سعی و تلاش بی وقفه به نتیجه ای دست یابد. در او روح یك دانشمند جاری است و احساسات یك مرد رؤیایی. او بازمانده یك طلاق  است. در حال حاضر، با خانم روان شناسی به نام شوارتز گوتین ازدواج كرده است و از زندگیش فوق العاده راضی است. این دو زوج با هم در كارگاه مركز تحقیقات مسائل زناشویی كار می كنند. كار دلهره آور آنها این است كه احساسات نامحسوس مثل لذت، تنفر و كشمكش ها را به صورت آمار و عدد درآورده اند. مبدأ این تحقیق آزمایشگاه خانوادگی است. این آزمایشگاه شامل مجموعه ای از اتاق های معمولی است كه مجهز به دوربین های ویدیویی و مونیتورهای متحرك است كه می توانند احساسات و افكار صدها زن و مردی را بخوانند كه خودشان به طور داوطلبانه خواستار شركت در این تحقیق شدند.

این داوطلبان شرح كاملی از اسرار خصوصی زندگی زناشویی شان را برای این محققین بازگو كرده اند. از داشتن روابط عاطفی گرفته تا انجام كارهای جزیی مثل گذاشتن آشغال های بیرون از خانه. نتایج این مطالعات اساس كتاب جدید گوتمن را تشكیل می دهد كه شامل ? راهی است كه به ما كمك می كند ازدواجی پایدار داشته باشیم. او همچنین امیدوار است كه كتابش یك نقشه علمی همراه با جاده هایی به سوی خوشبختی در اختیار زوجین قرار دهد.

در میان نتایج غیرقابل انتظار، او به یافته هایی دست پیدا كرده است. ناراحتی مهمترین عامل برای ویران كردن احساسات زندگی زناشویی نیست ولی با این حال بسیاری از زوجین خوشبخت و موفق به خاطر آن با هم مشاجره می كنند. اهداف بسیاری از روش های درمانی معروف این است كه عصبانیت زوجین را كنترل كنند. اما گوتمن به این نتیجه پی برد كه دشمن واقعی، داشتن روحیاتی مثل انتقاد، تنفر، حالت تدافعی به خود گرفتن و بی عاطفگی است. تحقیقات او نشان می دهد كه بهترین راهی كه می توان از دست این دشمن رهایی پیدا كرد آن است كه زوجین از خیالات و نگرانی های همسرانشان نقشه ای از عشق ایجاد كنند. همه زوج های خوشبخت از تمامی موانع موجود در مسیر ازدواجشان عبور كنند. تحقیق گوتمن همچنین مخالف روابط مریخی- ونوسی زن و مرد است كه اعتقاد دارد زنان و مردان از دو دنیای متفاوت احساسی آمده اند. بر طبق مطالعات او، تفاوت های جنسیتی در به وجود آمدن مشكلات زناشویی تأثیر زیادی دارد اما باعث بروز مشكل نمی شود.

درصد مساوی از زنان و مردانی كه از آنها مصاحبه به عمل آمده بود خاطر نشان كردند كه «اینكه همسران به طور مساوی همدیگر را دوست می دارند و سعی می كنند همیشه دوست هم باشند مهمترین عامل خوشبختی در روابط زناشویی شان به شمار می رود گوتمن می گوید كه می تواند با احتمال بیشتر از 90 درصد بدون این كه مرتكب اشتباه شود پیش بینی كند كه كدام زوجین كارشان به دادگاه های طلاق ختم می شود.

هفت سال اول زندگی به طور خاص مخاطره آمیز و متزلزل است. زمان متوسط طلاق در این گروه حدود سال پنجم رخ می دهد. مرحله خطرساز بعدی حدود 16 تا 20 سال ازدواج پدیدار می شود كه میزان متوسط طلاق در سال شانزدهم اتفاق می افتد. او زندگی زوجی را شرح می دهد كه اولین بار به عنوان «تازه عروس و داماد» با آنها ملاقات كرده بود. «حتی آن موقع هم هر مشكلی را كه می خواستند با هم در میان بگذارند با طعنه و كنایه یا انتقاد شروع می كردند.» چیزی كه گوتمن از آن تحت عنوان «آغاز یك دعوای شدید» یاد می كند. با وجود این كه آنها ایمان كامل داشتند كه عاشق یكدیگرند و نسبت به روابط شان متعهدند، گوتمن پیش بینی كرد كه آنها در یك دردسر بزرگ افتاده بودند. او می گوید كه ? سال بعد از هم طلاق گرفتند. تعادل نامساوی اختیارات، همچنین به طور فوق العاده ای در روابط زناشویی خطرناك است. گوتمن این نكته را فهمید كه مردی كه وظایف و اختیارات خود را با همسرش تقسیم نمی كند احتمال این كه زندگی اش در معرض نابودی قرار بگیرد خیلی زیاد است.

چرا در تحقیقمان انگشت روی مردان گذاشته ایم؟ در پاسخ به این سؤال، گوتمن با استناد به اطلاعات و تحقیقاتش می گوید: «بسیاری از زنان، حتی آنهایی كه ازدواجی موفق ندارند، بیشتر تمایل دارند تحت تأثیر همسرانشان باشند.» او می گوید: «این مردان هستند كه باید اصلاح شوند. تغییرات می تواند ساده باشد مثل صرفنظر كردن از تماشای بازی فوتبال هنگامی كه همسرمان نیازمند صحبت با ماست » . گوتمن در ادامه می افزاید: حركات سر و دست ثابت می كند كه مرد با این كار ارزش «با هم بودن» را بیشتر از «من» می داند.

تحقیق گوتمن براساس كار بسیاری از دانشمندان دیگری پایه ریزی شده است كه روی احساس در رفتار متقابل انسان تأكید كرده اند. اساس مطالعات اولیه كه پیرامون روابط زناشویی بود همان حرف هایی بودند كه توسط زوجین در اول زندگی زده می شد. اما این نظرخواهی ها اغلب كامل نبودند. در دهه 1970 ، آزمایشگاه های روان شناسی متعددی دست به این اقدام زدند تا با مشاهده مستقیم روابط زن و مرد بتوانند روابط آنها را مورد بررسی قرار دهند. لطف به یكدیگر و داشتن احساسی خوب وسیله ای جدید برای روان شناسان بود. فیلم ویدئویی نیز ابزار ضبط بصری ای بود كه می شد به واسطه تكرار مجدد آن جریانات احساسی بین زوجین را خیلی راحت تر مورد مطالعه قرار داد.

در سالیان گذشته محققانی به نام های پاول اكمان و والاس فزیزن یك سیستم رمز گذاری را برای صورت انسان اختراع كردند كه نهایتاً راه دیگری را برای ارزشیابی تبادلات فكری زن و مرد در اختیارشان قرار می داد. اگرچه تأكید مطالعات اولیه روی زوجینی بود كه دچار مشكل بودند با این حال گوتمن فكر می كرد كه مهم است زوجینی را مورد مطالعه قرار دهیم كه ازدواجی موفق داشته اند. او فكر می كرد كه زوجین كارشناسان واقعی هستند. از دواطلبانی كه در آزمایشگاه بودند مصاحبه هایی راجع به تاریخچه ازدواجشان به عمل آمد. سپس آن زوج ها روبروی دوربین درباره موضوعاتی صحبت می كردند كه باعث شده بود نزاعی بین آنها پیش آید.

زوجی كه گوتمن در كتابش هم از آن یاد كرده است تیم و كارا نام دارند كه مدام سر این مسائل با هم بحث می كنند كه مثلاً چرا دوست تیم، بادی، اغلب شب ها را در منزل آنها به استراحت و خوشگذرانی طی می كند. محققان صحنه های اینچنینی را فیلمبرداری كرده و هر ثانیه از ارتباط آنان را مدنظر قرار می دهند تا لحظات خوب و بد مربوط به الگوی آماری خود را محاسبه و به وجود آورند. این الگوی آماری شامل سؤالاتی از این قبیل است: «وقتی مرد مشغول صحبت كردن است چند دفعه همسرش به او چشم غره رفت؟ (كه این خود نشانه تنفر است) یا اغلب چند بار مرد عصبی و بی قرار بوده است؟ (كه این از علایم استرس و بی صبری است). تعداد دفعات بیانات مثبت و منفی به اضافه اطلاعات به دست آمده توسط دوربین های فیلمبرداری یك تصویر چند بعدی از روابط زن و مرد را در اختیار محققان قرار می دهد. «تیم» و «كارا» نهایتاً به این نتیجه رسیدند كه «بادی» می تواند گهگاهی پیش آنها بماند به شرطی كه سنت نشود.