برخی مشکلات زندگی، به خاطر کم کاری و بی مسئولیتی است که توجیه شرعی و عقلی ندارد؛ اما برخی از مسائل، ناشی از کوتاهی زن یا مرد نیست؛ بلکه هر کدام تلاش خود را می کنند؛ اما با این حال برخی مشکلات و گرفتاری ها در زندگی وجود دارد. در زندگی دنیوی، نداشتن مشکل چه بسا معنا ندارد؛ مهم نوع نگاه ما به مشکلات است؛ قرآن نگاه درستی به ما می دهد و می فرماید:

«چه بسا چیزی را ناخوش دارید، در حالی که خیر شما در آن است و چه بسا چیزی را دوست دارید، در حالی که ضرر و شر شما در آن است. و خداوند (صلاح شما را) می داند و شما نمیدانید.» (بقره، ۲۱۶)

اگر بدانیم دیگران مشکلات بیشتری دارند.

اگر بدانیم مشکلات ، توجه ما را به خداوند بیشتر می کند. اگر بدانیم مشکلات، غرور ما را می شکند و سنگدلی ما را برطرف می کند.

 اگر بدانیم مشکلات، ما را به یاد دردمندان می اندازد. اگر بدانیم مشکلات، ما را به فکر ابتکار می اندازد.

اگر بدانیم مشکلات، ارزش نعمت های گذشته را به ما یادآوری می کند.

اگر بدانیم مشکلات، کفاره گناهان است.

اگر بدانیم مشکلات، سبب دریافت پاداش های اخروی است.

اگر بدانیم مشکلات، هشدار و زنگ بیدارباش قیامت است. اگر بدانیم مشکلات، سبب شناسایی دوستان واقعی است.

و اگر بدانیم که ممکن بود مشکلات بیشتر یا سخت تری برای ما پیش آید، خواهیم دانست که تلخی های ظاهری نیز در جای خود شیرین است.

آری، برای کود، خرما شیرین و پیاز و فلفل تند و ناخوشایند است؛ اما برای والدین که رشد و بینش بیشتری دارند، ترش و شیرین هردو خوشایند است.

باید بدانیم که همیشه خير ما مطابق تمایلات ما نیست، چه بسا چیزی را ناخوشایند داریم، ولی خداوند خیر زیاد در آن قرار داده باشد؛ زیرا انسان به همه مصالح خویش آگاه نیست. قرآن کریم می فرماید:

«و اگر از همسرتان خوشتان نیامد، چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، ولی خداوند، خیر فراوان در آن قرار داده باشد.» (نساء، ۱۹)