از منظر اسلام، زن و مرد در آفرینش وحدت دارند و هیچ کدام از نظر جنسیت بر دیگری برتری ندارد. در رسیدن به کمالات معنوی نیز برابرند. لكن تفاوت های زن و مرد از نظر خلقت و طبیعت و جسم و روان، انکار ناپذیر است و این تفاوت ها براساس علم و حکمت الهی است و موجب ظلم نمی شود. زیرا خداوند از هریک از زن و مرد، براساس آنچه به او داده تکلیف خواسته و برای او وظیفه تعیین کرده است. خداوند متعال، به دلیل بعضی از ویژگی ها و به دلیل نان آوری، سرپرستی خانواده را به عهده مرد قرار داده و در قرآن کریم فرموده است: «مردان، سرپرست امور زنان [خانواده خویش] هستند، به خاطر برتری هایی که خداوند در [اداره خانواده] برای بعضی نسبت به بعضی قرار داده است و به خاطر آنکه از اموالشان، نفقه زنان و خانواده را می پردازند. پس زنان شایسته، مطيع و متواضع اند.» (نساء،۳۴)
کوچکترین واحد هر جامعه، خانواده است که همچون جوامع بزرگ مانند شهر و استان و کشور، نیازمند مدیر و سرپرست است. طبیعی است که یکی از زن و مرد باید مسئولیت سرپرستی را به عهده گیرد و امور خانه را اداره کند، البته مشورت با یکدیگر امر لازمی است که خداوند نیز به آن سفارش فرموده، اما در نهایت باید مدیر خانواده تصمیم بگیرد و دیگر اعضای خانه به تصمیم او احترام بگذارند.
قرآن کریم، مسئولیت اداره و مدیریت خانه را به عهده مرد گذارده و برای آن دو دلیل ذکر کرده است، یکی لزوم تدبیر، در اداره خانه که ویژگی عموم مردان است و دیگری تأمين همه نیازهای خانواده که آن نیز بر عهده مردان است.
براساس این آیه:
۱- در يك اجتماع دو نفری هم، یکی باید مسئول و سرپرست باشد.
۲- در اداره امور زندگی، باید تعقل و تدبیر، بر احساسات و عواطف حاکم باشد.
٣- نظام حقوقی اسلام، با نظام تکوین و آفرینش هماهنگ است؛ حق مدیریت مرد، به خاطر ساختار جسمی و روحی اوست.
۴- اطاعت زن از شوهر و رعایت حقوق وی، مشروط به تأمین زندگی او از سوی مرد است.
همان گونه که در بالا اشاره شد، از ویژگی های زن شایسته، اطاعت و تواضع او نسبت به شوهر است. پذیرش مدیریت مرد و اطاعت از شوهر در غیر معصیت الهی، امر مهمی است که خانواده را از بگومگوها و اختلافها دور می کند.