برخی افراد، به بهانه آشنایی بهتر، به ارتباط قبل از ازدواج رو می آورند. قرآن کریم، از ارتباط های پنهانی و دوست گزینی از جنس مخالف، نهی نموده است؛ نه مردان حق دارند، دوست پنهانی و نامشروع داشته باشند: «ولا يرى أخدان» (مائده، ۵) و نه زنان حق دارند دوست پنهانی و نامشروع داشته باشند:(نساء، ۲۵) «اخدان»، جمع «خدن»، به معنای دوست است؛ ولی معمولا در مورد دوستی های پنهانی و نامشروع به کار می رود.

برخی دختران، با قصد ازدواج، به دوستی های پنهانی تن می دهند، اما پسران ، معمولا و در اغلب موارد، به قصد خوشگذرانی و تفریح به رابطه با دختران روی می آورند و عموما دختران در این روابط دچار آسیب های روانی و اجتماعی می گردند.

وقتی دختر و پسری با افراد مختلف رابطه داشته باشند؛ از آنجا که افراد زیادی دیده اند، خیلی در «ازدواج موفق نیستند؛ چون تا یکی قهر کند، پیش خود می گوید: من قبل از تو با کسی یا کسانی بوده ام و دلیلی ندارد که تا آخر عمر با تو زندگی کنم؛ چه به صراحت بگوید یا نگوید، زبان حال او همین است؛ دقیقا مانند کسی که اطراف منزلش اغذيه فروشی های متعدد و متنوعی وجود دارد؛ این شخص تا ببیند که غذای خانه مناسب نیست، با مختصر بهانه ای، سراغ غذاهای بیرون می رود.

علاوه بر آنکه اگر کسی روابط نامشروع را تجربه کرد و گرفتار گناه شد، دیگر نمی تواند چشم و دلش را کنترل نماید؛ لذا به کانون خانواده لطمه میزند. دلیل این سخن، طلاق افراد زیادی است که مدتها قبل از ازدواج هم با هم بوده اند؛ ولی این روابط، نه تنها استحکامی به بنیان خانواده آنها نبخشیده، بلکه سبب تزلزل و تخریب بنیان خانواده شده است. 

استخاره در انتخاب همسر «استخاره» به معنای «طلب خیر کردن» از خداوند تعالی است. در صورتی که انسان در کاری متحیر باشد، برای رفع تحیر استخاره جایز است.

در انتخاب همسر، «استخاره» بعد از مرحله تحقیق و مشاوره است؛ یعنی اگر پس از مشورت و تحقیق، تحیر فرد برطرف نشده، می تواند استخاره کند. آنگونه که برخی از مراجع عظام نیز به این نکته تصریح فرموده اند.

البته معنای «استخاره» این نیست که هر چه نفع مادی فرد در آن باشد، بیان گردد، بلکه «استخاره » فرد را از بن بست بیرون می آورد. لذا خوب آمدن استخاره، به معنای واجب بودن انجام کار نیست و چنانکه استخاره بد آمد، مخالفت با آن حرام نیست. باکره بودن تمایل انسان به پاکی، بکارت و زیبایی همسر، خواسته ای اصیل است، نه تمایلی تلقینی و زائیده فرهنگ و محیط؛ لذا قرآن در توصیف زنان بهشتی می فرماید: «هیچ جن و انسی آنان را لمس نکرده است.» (رحمان، ۵۶) لذا در روايات توصیه شده که با دختر باکره ازدواج کنید.

البته، ایمان و پاکی زن، مهم تر از باکره بودن اوست؛ چنانکه در آیه ای دیگر بر کمالات انسانی و اخلاقی و ایمانی همسر تأکید کرده و در پایان می فرماید: چه باکره و چه شوهر کرده.

چه بسا در برخی شرایط، مصلحت در ازدواج با غیرباکره است؛ مانند ازدواج جابرکه وقتی رسول خدا را از او پرسید: ازدواج کرده ای؟ گفت: بله . پرسید با چه کسی؟ گفت: با فلانی که زن بیوه ای است. زیرا پدرم در جبهه شهید شده و چند دختر در خانه گذاشته است. اگر من هم دختری هم سن و سال آنها می گرفتم مشکلاتی در خانه رخ می داد، ولی این زن بیوه به خاطر مدیریتی که دارد، برای کار من سازگارتر و موافق تر است. پیامبر اکرم نیز او را تأیید کرد.

بنابراین، زنان بیوه محترم هستند و ازدواج با آنان کسر شأن نیست؛ آنگونه که اکثر زنان پیامبر بیوه بودند. یکی از آنها دختر عمه پیامبر، زینب بود که در قرآن کریم آمده است: «پس چون زید از همسرش جدا شد، ما او را به همسری تو در آوردیم...» (أحزاب، ۳۷)