انسان در زندگی خود نیاز به دوست دارد. دوستی که محرم اسرار بوده و در سختیها یار و یاور او باشد. قرآن، همسران را به لباس یکدیگر تشبیه کرده و می‌فرماید: (بقره، ۱۸۷) در این تشبیه، لطایف فراوانی است که در آینده به آن اشاره می کنیم؛ اما یکی از وجوه این تشبیه، می تواند نزدیکی و انس باشد و همسر همچون لباسی است که هیچ فاصلای با انسان ندارد. همسر، می تواند بهترین رفیق، آنیس و همراه و همدرد انسان باشد. محبت همسران به یکدیگر از نعمت های الهی است و خداوند متعال عشق و دوستی را بین زوجین قرار داده است: اجعل بیت مد و ز میان شما و همسرانشان علاقهی شدید و رحمت قرار داد.( روم ۲۱۰) همسر، می تواند نزدیکترین دوست انسان باشد

ما رشد فضایل انسانی ازدواج ، کنار هم قرار گرفتن دو سليفه متفاوت است؛ لذا بهترین عرصه برای تمرین تحمل و كظم غيظ ، گذشت، صبوری، ایثار و... است. در این عرصه است که انسان به خاطر خواسته‌های دیگران، از خواسته‌های خود صرف نظر میکند. در حقیقت، ازدواج، زمینه بروز استعدادها و ظرفیت هایی است که فرد تا قبل از آن، از چنین زمینه ای برخوردار نبوده است.

واسطه گری در ازدواج همان گونه که اقدام برای ازدواج و تشکیل خانواده، دارای ثواب است، قدم برداشتن برای به هم رساندن دو زوج و وساطت و دلی بین آنها نیز پاداش فراوانی دارد. خدای تعالی، در قرآن کریم می فرماید:

هر کس وساطت نیکو کند، او هم سهمی از پاداش خواهد داشت.» (نساء، ۵) : واسطه‌گری در هر کار خیری پاداش دارد و فرد مسلمان باید در همه امور خیری که میتواند، قدم بردارد، احساس مسئولیت در برابر دیگران، امر مهمی است که اقتضای انسانیت است؛ تا چه رسد به مسلمان که نمی تواند نسبت به سرنوشت دیگران بی خیال باشد، پیامبر گرامی اسلام می فرمودند: هر کسی صبح کند و به امور مسلمین اهتمام | نورزد، مسلمان نیست .

در تأسیس بنیان خانواده، هر کس به هر مقدار که مي تواند باید قدم بردارد: از معرفی همسران به یکدیگر، از اعطای مال و نقل هزینه های ازدواج (کم یا زیاد)، تا خرج کردن از اعتبار و آبروی خود برای وساطت بین دو زوج و هر اقدامی که می تواند در به هم رساندن دو فرد مفید باشد، این کارها از مصادیق «شفاعت حسنه است که پیامبر اکرم * فرمودند

هر کس شفاعت حسنه (وساطت نیکویی انجام بدهد، یا امر به معروف نماید و با نهی از منکری بکند و یا به امر خیری راهنمایی و ارشاد کند، (در پاداش) شریک است.۳۷

در بین همه وساطت ها دلالی در امر ازدواج ، جایگاه ممتازی دارد و در روایات به عنوان بهترین وساطت ها از آن نام برده شده است. رسول گرامی می فرماید: « هر کسی برای ازدواج دو مؤمن قدم بردارد تا بین آن دو نفر جمع کند، هر قدمی که برمی دارد، با هر کلمه ای که در این خصوص می گوید، خدای تعالی به او ثواب يك سال عبادت می دهد، که شب هایش را تا صبح عبادت کند و روزهایش را روزه بگیرد در این خصوص احادیث متعددی آمده است که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم

اميرالمؤمنين(ع) فرمودند: بهترین واسطه گریها آن است که انسان در امر ازدواج بین دو نفر میانجی گری کند تا خدای تعالی بین آن دو نفر جمع  نماید.

امام صادق به فرمودند: به هرکسی برادر مؤمن خود را به ترویج زنی در بیاورد که او به آن زن انس بگیرد و بازوانش به او محکم و توانمند شود و با او به آرامش برسد، خدای تعالی او را به ازدواج با زنان بهشتی در آورده و او را با صدیقین از اهل بیت پیامبر مأنوس می نماید و آنان را مونس و همدم او نماید. ۲

امام کاظم فرمودند: « در روزی که سایه ای جز سایه الهی نیست، سه نفرند که در سایه عرش الهي هستند: مردی که برادر مسلمان خود را زن بدهد پا به او خدمتی بکند و با رازی از او را کتمان نمايد. البته در خصوص واسطه گری، باید مراقب بود در وساطت بین دو فرد، جز حقیقت چیزی گفته نشود، و صداقت، شرط اصلی وساطت است. ما باید حرف راست را با دلسوزی بزنیم و تأثیر را به خدای تعالی که مقلب القلوب أسنا، واگذار نماییم؛ چرا که به تعبیر قرآن کریم، فقط خدای تعالی ألفت دهنده قلبهاست و واسطه و در حد یک وسیله و ابزار است

خداوندا میان دولهای آنان (مؤمنان لفت داد. اگر توشمتی آنچه را در زمین است خرج می کردی، نمی‌توانستی میان قلوبشان محبت و الفت پدید آوری، ولی خداوند میان آنان پیوند داد، چرا که او شکست ناپذیر و حکیم است (انفال ۶۳۰ - حضرت ابراهيم (ع) نیز وقتی اسماعیل و مادرش هاجر را در مکه اسکان داد، دعا کرد و در جمله ای عرض کرد: «... پس دلهای گروهی از مردم را به سوی آنان مایل گردان ...  (ابراهيم، ۳۷)